KALBİMDE UZAY VAR

YENİ KIZ

Bu bölümü forsdeysinbebegime ithaf ediyorum 💋

Sıkıcı geçen yolculuk sonucunda Bahar'ın evine gelebilmiştik.

Aşırı ses ve kalabalık vardı. Bahar bizi görünce mutlu bir şekilde yanımıza geldi.

"Hoşgeldin Alya , gelmeyeceksin diye çok üzülmüştüm."

"Hava değişikliği diyelim." dedim ve güldüm.

Bahar diğerlerine de ' hoşgeldin ' dedikten sonra diğer konukların yanına gitti.

Bahçenin biraz ilerisinde kalan minderlere oturduk. Nehir benim yanıma ; Ayça ve Eymen'de yan yana bizim karşımıza oturmuşlardı.

Görevli olan kişi içecek getirince bu havanın soğuğuna rağmen sıcak bir şeyler yerine soğuk içecek aldık.

"Uzay'dan haber var mı Ayça?" dedim içeceğimi yanıma koyarken.

"Yok maalesef." dedi dudaklarını aşağıya doğru büzerken.

Ne yapıyordu aşırı merak ediyordum. Kaç saattir telefonu kapalıydı ve başka birinden bile bana ulaşma gereği duymamıştı. Bu durum aşırı moralimi bozuyordu. Başına bir şey gelmiş olmasından korkuyordum. Uzay'a sonsuz güveniyordum ama insanın aklına böyle durumlar da kötü düşüncelerin gelmemesi mümkün değildi.

Düşüncelerimden Nehir'in üstüme kolasını dökmesi ile yarım kaldı.

Yahu benim üstüme niye başka birileri bir şeyler döküyordu acaba çok merak ediyordum.

"Tebrikler Nehir tebrikler !" dedim ayağa kalkarken.

"Ay çok özür dilerim Alya valla birden elimden kaydı." dedi mahçup bir şekilde.

"Bardak elinden nasıl kayabildi acaba?"

"Ben nerden biliyim ya aa birden oldu işte özür dilerim."

"Tamam Alya sakin ol . Bahar'dan ödünç kıyafet istersin . Zaten elbise giymek istemiyordun git ne istiyorsan onu giy . Söyle Bahar'a versin." dedi Ayça.

"İyi ben üstümü değiştirip geliyorum." dedim ve Bahar'ı aramaya gittim.

Sonunda Bahar'ı bulunca olayları hızlı bir şekilde anlattım ve kıyafet istedim. O da odasının yerini tarif edip istediğim kıyafeti rahatça alabileceğimi söyledi.

"Çok teşekkür ederim." dedim ve odasını bulmak için eve girdim.

Ev , bahçeye göre daha sakindi ve içeriye girince fark etmiştim ciddi anlamda başım şişmişti.

Odasını bulunca kapıyı açıp içeriye girdim. Oda hiçbir şekilde ışık almıyordu ve bu yüzden çok karanlıktı.

Duvarda anahtarı uzun süre arasam da bulamadım en sonunda pes edip telefonumun fenerinden bakmayı düşünmüştüm ama telefonumun , çantamda olduğunu ve çantamında bahçede olduğunu hatırlayınca 'sabır'  diledim.

Odadan ayak sesleri gelince bir , iki adım geriye gittim. Ve birden bir ışık açılınca ödüm koptu.

Uzay tam karşımda , feneri yüzüne tutmuş gülümseyerek bana bakıyordu.

"Ya sen salak mısın ? Gerizekalı . Ödüm koptu." dedim Uzay'ın koluna vururken.

"Bende seni çok özledim güzelim."

"Güzelimmiş. Sökmez bu tatlı sözler Uzay Bey." dedim bey kısmında olan e'yi uzatarak.

"Öyle mi Alya Hanım." dedi benim dediğim şekilde.