Μετά από καιρό ξύπνησα επιτέλους με χαμόγελο στα χείλη μου. Για μία ακόμα φορά η Λιγεία μου είχε κάνει το χατίρι να εξαφανιστεί από τον ύπνο μου. Όχι δεν ήταν πως τα όνειρά μου υπήρχαν μονόκεροι σε ροζ συννεφάκια, απλά δεν ήταν εκείνα τα θανατηφόρα βράδια που ζούσα συχνά. Τεντώθηκα σηκώνοντας τα χέρια μου ψηλά και έτριψα τα μάτια μου γυρνώντας στο ξυπνητήρι δίπλα μου. Παραδόξως δεν είχα ξυπνήσει νωρίς. Όμως αυτό δεν ήταν κάτι που με έκανε να χαίρομαι και υπερβολικά πολύ. Ήταν μια προειδοποίηση ότι θα ακολουθούσε δύσκολη νύχτα απόψε, ότι αυτή την φορά δεν θα χαριζόταν.
Σηκώθηκα και άνοιξα τις κουρτίνες που εμπόδιζαν τις αχτίδες του ηλίου να φωτίσουν το δωμάτιο. Είχε σταματήσει να χιονίζει και μέσα από τα πυκνά σύννεφα είχε εμφανιστεί ο ήλιος αλλά ακόμα και αυτός δεν μπορούσε να αλλάξει το τοπίο. Μπροστά μου απλώνονταν μέτρα ενός λευκού δάσους. Είχε ρίξει τόσο πολύ χιόνι που δεν φαινόταν ούτε ένα κλαρί από τα δέντρα μπροστά μου. Κάτω πολλοί από τους μικρότερους μαθητές έπαιζαν χιονοπόλεμο μετατρέποντας την πίσω πλευρά του προαύλιου χώρου σε πεδίο μάχης.
Χαμογέλασα και με μία πιρουέτα γύρισα στην ντουλάπα μου. Ντύθηκα σιγομουρμουρίζοντας έναν στίχο από το αγαπημένο μου τραγούδι απορώντας με την διάθεσή μου. Πρώτη φορά ένιωθα πραγματικά ελεύθερη από την ζωή που ζούσα· ελεύθερη από το μυστικό μου. Μόλις βγήκα από το δωμάτιο, παρατήρησα κατευθείαν την αλλαγή στο περιβάλλον. Μέσα σε ένα βράδυ το σχολείο είχε μετατραπεί από τον χριστουγεννιάτικο στολισμό σε ένα πιο οικείο περιβάλλον· ένα διαφορετικό μέρος. Η Κολέτ το έλεγε εργαστήριο του Άγιου Βασίλη. Δεν περίμενα και τίποτα άλλο.
Η κουπαστή της σκάλας ήταν τυλιγμένη από πάνω μέχρι κάτω με γιρλάντες γεμάτες μικρά καμπανάκια, ενώ οι πόρτες των τάξεων είχαν στολιστεί με κόκκινους φιόγκους. Στο ισόγειο το γιγάντιο βάζο στην μέση της κεντρική εισόδου είχε μια υφασμάτινη κορδέλα σε μια σκούρα απόχρωση του κόκκινου όπως και τα αλεξανδρινά μέσα σε αυτό, ενώ από κεντρική ξύλινη πόρτα κρεμόταν ένα φορτωμένο στεφάνι. Οι αίθουσες προβολών έπαιζαν χριστουγεννιάτικες ταινίες και από τους πολυελαίους των διαδρόμων κρέμονταν γκι. Κλασσικό. Έξι χριστουγεννιάτικα δέντρα είχαν στηθεί σε ολόκληρο το σχολικό κτίριο.
Μπήκα στην τραπεζαρία κι είδα τα κορίτσια καθισμένα στην συνηθισμένη μας μεριά. Η Καμίλ σήκωσε το χέρι της και με χαιρέτησε και της έγνεψα ότι την είχα δει. Πήγα και κάθισα σε μία από τις άδειες καρέκλες καλημερίζοντας τες.
KAMU SEDANG MEMBACA
Ο Τελευταίος Εφιάλτης
RomansaΟι εφιάλτες είναι απλά όνειρα, αποκυήματα της φαντασίας του ανθρώπινου μυαλού. Για την δεκαεφτάχρονη Εβελίνα όμως αυτό δεν ισχύει. Όλα της τα όνειρα είναι επικίνδυνοι εφιάλτες που ζει πραγματικά και τα σημάδια τους είναι εκείνα που το επιβεβαιώνουν...