ONE SHOT

two

SA CLASSROOM

kararating ko lang sa classroom walang tao .nagtataka nga ako kung bakitaang dilim. tapos in every corner may black curtain . naku nama! siguro gagawin tong disco booth. ini on ko ang ilaw at aircon .oh di ba sosyal gandang mag moment  dito. pero speaking of moment pagtingi ko sa may pinto. pumasok lahat ng mga kaklase ko . Anong meron?.ako ba hinihintay nila hehehehehh feeeling.sige okey lang.....

pero natigilan ako kasi sa last na pumasok sina Adrian at Tanya.God! eh higest volume ang aircon na ho-hot ako!

pero bago pa ako mapa bulahaw nang iyak .iniwas ko na lang ang tingin ko sa kanila .umupo ako sa piakalikod na bahagi ng classroom .since walang desk dahil ewan ko kung nasaan. umupo na lang ako sa sahig habang nagbabasa ng pocketbook.

"hello everyone." napatigil ang pagbabasa ko ng magsalita si Adrian sa harap.

teka ano bang meron....

"im here in front of you ...... para haranahin ang babaeng matagal ko nang gusto."

ouch! ang swerte naman ni tanya at ang serte din ni Adrian . feeling ko kasi ang say niya. habang nasa harap at proud na sinasabing "babaeng matagal ko nang gusto ". feeling ko ito na yung time na i let go ko siya. wala rin namang mangyayari kung ipagpilitan ko pa ang sarili ko sa kanya di ba? hindi rin siya sasaya.

"classmates alam kung ang corny nito . pero maranasan niyo ri ro ."tumawa silang lahat except sa'kin alangan naman magsasaya ako di ba?

"nagpakapal na ako nang mukha para masabi ang nararamdaman ko sa kanya . na to- torpe kasi ako nuon eh. ilang beses ko na rin sigurong gustong sabihin to sa kanya pero nahihiya ako. pero ngayon ito na ang pagkakataon sana makinig siya...."

(NOW PLAYING------------>SUPERMAN BY JOE BROOKS)

"There are no words to paint a picture of you girl your eyes those curves its like from some other world." pinahid ko ang luha ko.

Bat pala ako nandito ?Ang  sakit na kaya.... hindi ko na kaya.

"you walk my way oh god it so frustrating so why do i dissappear when you come near it makes me deel so small."  gusto kong umiyak .tumakas. o mabaon sa lupa.

"why do i  blow my lines most everytime like ive got no chance at all." naghiyawan ang mga kakalase ko. nang isayaw niya si tanya. ang dami kong gustong gawin para matakasan to. pero napagkit ako sa kinauupuan ko.

"if i could be a superman id fly you to the stars and back again."wala na akong ibang maisip kung di tumakas. this is the worst painful day . at talagang masakit. kaya tumakbo ako paalis.

"cause everytime you touch my hand you feel my powers running through  your veins." pinigilan niya akong umalis...gamit ang kamay niyang nakakapit saking kamay.

"but i can only write this song and tell  you that im not that strong cause im no superman i hope you like me as i am ." saginawa niya lalo akong nasasaktan. isinayaw niya ako gaya ng ginawa niya kay Tanya. siguro isinayaw niya ako dahil naging parte ako sa pag-iibigan nila Tanya. ito yung way niya ng pagsasalamat.

sana thank you na lang okey lang kahit masaki. di gaya nito mas lalong masakit.

"it aint no lie i have to tell  you how i feel but each time that i try it geats a little more unreal."isinayaw niya ako na parang nasa JS. were too close. alam kung nakita na niya ang luha sa mata ko.

"Adrian....tama na please." im too much hurt .napatigil siya sa pagkanta at binitawan ang kamay ko.and i grab that opportunity para makalayo  

napadpad ako sa school ground garden at dito ko binuhos lahat ng hinanakit

Bakit...pinipilit ko namang kalimutan siya ah. pero bakit sinasadya niyang patayin ako sa sakit na nararamdaman ko pinipilit kung maging masaya para sa kanila. pero sarili ko lang ang sinasakatan ko. pinipilit kung umiwas . pero sila pa rin yung lalapit di ba nila ako gustong sumaya.

****i dont know what to do hate me for loving you cause i know its wrong for me to say

...Ilove you****

sana math problem na lang siya. para madali ko saiyang makalimutan. sana math na lang siya na pwede kung tulugan para pagising ko wala na akong alam/ sana math na lang siya na pwede kung iwasan . pero sana din assignment na lang siya na pwede kung kopyahan....

ngayong valentines day. araw ng mga puso. pero ngayon ko lang na realize na may brokenhearted pala sa araw ng valentines day.

"di ka dapat umiyak." nagulat ako ng may biglang nagsalita. at alam ko kung kaninong tinig ang narinig ko.

"bat ka nandito ?" tanong ko habang pinahid ang mga lua ko.

"bat ka tumakbo?"tanong din niya.

"pwede ba wag mo nga akong baliktarin."

"hindi kita binabaliktad."

"ano ngang ginagawa mo dito"

"bakit ka nga tumakbo?"

"nakakainis ka naman eh tinatanong kita. pero tanong din ang sagot mo."

"tumakbo ka kasi kaya ako nandito.'

"so ganun sinisisi mo ako kaya napunta ka dito."

"hindi .....sinisisi ko ang sarili ko."ngumiti ako ng mapakla

"so?"

"bat ka umiyak?" tanong niya ulit.

"wla kang pakialam."

sa tingin mo wala akong pakialam Gelane! may pakialam ako lalo nat ako ang dahilan."

"feeling mo naman noh! may Tanya ka na dii ba --"

napatigil ak sa pagsasalita. i feel his lips on my lips sandaling saglit na huminto ang mundo ko sa halik niya. the suddenly may nalasahan akong maalat tinulak ko siya.tapos nakita kung umiyak nga siya.

"bat mo ko hinalikan?" tanong ko sa kanya. ine-expect ko kung mag so-sorry siya sa akin.pero iba ang sinabi niya.

"mahal mo ba ako?"nagulat ako sa tanong niya.ano naman sa kanya kung malalaman niya.

"hindi noh!"

"eh bat iba ang nararamdaman ko kung hinalikan kita."

"baka ikaw mahal mo ako."

"oo mahal kita noon pa."

"wow joke ba yun pwede na bang tumawa?" insert sarcasm here.