Demi'den 1997
"Hayııır! Hayır baba. Baba sana yalvarırım yaşa..."
Demetria'nın 2 yıl önce annesi,canı,hayatının bir parçası ölmüştü. Eğer babası da ölürse buna daynamazdı. Üvey annesinin yapacağı kötülükleri saymıyordu bile. Babası sedye ile gözünün önünden giderken o sadece öylece kalmıştı. Öylece...
Harry'den 1997
Kanepede uzanan ablasının yanına koşarak gitti. Heyecanlıydı. Çünkü onu iyieştirecek kadar güzel bir hediyesi vardı. "Abla" dedi. "Bak sana ne yaptım". Elinde annesinden gizlice aşırıp içine su, kum, yaprak gibi şeyler doldurmuştu. Bu ona göre bir çorbaydı. Hastaları iyileştiren sihirli bir çorba. Ablası bunu görünce gülümsemeye çalıştı. Bunları nereden bulmuştu böyle? Dışarıya çıkamazdı. Hava fırtınalıydı. "Bak" dedi Harold heyecanla,"Galaksiden Jake bile bana yardım etti" Aslında o kadar pahalı bir oyuncak alacak paraları yoktu. Bu onun oyuncak ayısıydı. Onun hayal gücü çok derindi. Öylece duran Gemma aniden nefes alamamaya başladı. "Anne" diye bağırdı Harry. Ablası gözünün önünde onu terk edemezdi. Annesi telaşla geldi. İkiside ne yapacaklarını bilmiyorlardı. Keşke babası olsaydı. Ama o yoktu. Bırakmıştı,terk etmişti onları. Hepsinden nefret ettiğini söylemişti. Daha çok küçüktü ama o şuan yaşanılanları anlıyordu. Onun da Demetria gibi kalbi kırıktı. O da acı çekmişti. Şuan iki çarezis çocuk şu soruyu soruyordu;
O Yaşayacakmı?..
******************
Harold doktor amcaların o na verdiği güzel haberden deliler gibi dans ederken Demi artık bir ailesinin olmadığını duyunca hayat sanki yıkıldı. Hayat hep insanların yüzüne gülmez. Bazen sadece acı çektirir. Orada babası onun küçük kalbini kırıp gitti. Hayat ona oyun oynuyordu sanki. O günden sonra "ONUN HAYATI KARARDI..."
Yaşanılan bu talihsiz olaydan sonra küçük kız öylece uzun koridorda dururken -üvey- annesi kolundan hızlıca sürüklemeye başladı. Yüzünde hep kullandığı o sahte gülüşü bile yoktu. Artık tamamen soğuk,kin ve öfke dolu bir insandı. Ama Demetria bu kadar acı çekerken onun bu duygusuzluğuna şaşmıştı. Onunda bir kalbi vardı. Öyle olmalıydı. Yada sadece öyle sanıyordu. Bir kaç saat önce ilk defa üvey annesini "umutla" beklerken görmüştü. Gerçektenbabasına bu kadar önem veriyormuydu? O nun öldüğünü duyunca üzülmesi gerekirdi ama öyle olmadı. Bu haberi duyduğu an umut yerine kin oluştu. Bu çok tuhaftı. Kimse kimseden öldüğü için nefret etmezdi. Yada o küçük masum kalbi hiçbirşey bilmediği için böyle düşünmesini sağlıyordu...
Harry'den
Eveet işte güzel bir haber. Gemma ölmemişti. Annesinin ağladığını görünce boynuna sarıldı ve "anne" dedi. "Bak ablam ölmedi,neden ağlıyorsun? O seni böyle görürse çok üzülür" Annesinin gözyaşlarını sildi ve"Bak anne lütfen ağlama. Hem ağlamzsan galaksiden jake ve ben odamı toplarız." Annesi güldü ve oğluna sarıldı. Çocukları onun için şu ana kadar yaşamasının tek nedeniydi. Kocası onlardan nefret ettiğini söyleyip, onları öylece yalnız bıraktığından beridir sadece çocukları için yaşıyordu. Onların teline zarar gelse yaşayamazdı.
*********************
Demi'den
Yağmurlu havada Demetria'nın annesi onu sürükleyerek hastaneden dışarı çıkarttı. 5-10 dakika bekledikten sonra taksiyi durdurup çocuğunu arka koltuğa fırlattı ve kendiside bindi.
- Bana para lazım
-Ne! Hayır o çocuğu satamam Jorch. Söz verdim.
-Ben sana para lazım diyorum sen gece evinden bahsediyorsun
-Tamam çocuk sizin, ama her ay kuruşu kuruşuna vereceksin Anladın mı beni ?!
Demetria'nın annesi bağıra bağıra telefonla konuşurken küçük Demetria,dağınık odasından göz yaşlarını silerek çıkmış,annesini dinliyordu. jorch ismini duyunca birden tüyleri ürperdi ve daha kurumamış olan gözleri yeniden doldu. Bu amcası olamazdı değilmi? Öyle ya; Dünyada birsürü jorch isminde insan vardır. Ama küçük kalbi şimdiden korku dolmuştu.
******************************
Gözyaşalrını tutamadı Demetria. Yinede usulca seslendi;
-Anne.. Korkulu adımlarla yanına gitti.
-Yeter!.. dedi annesi. kolundan tutarak odasına sürükledi ve kapıyı sertçe çarparak uzaklaştı. Anlamıyordu Demetria. O na ne yapmıştı ki? Babasını hatırladı birden. Herşey üst üste gelmişti ve devam ediyordu. İlk önce annesi sonra babası,üvey annesi,hayatı... Bu kadarı çok fazlaydı. Küçücük kalbine normal bir insanın sığdıramayacağından fazla şey sığdırmıştı. Ama bilmiyordu ki daha başına neler geleceğini. Bilmiyordu ki hayatın ona daha ne oyunlar oynayacağını... Onun kaderi buydu. Buydu işte acı çekmek!
(Yarım Saat Sonra)
Kapı yumruklanarak çalıyordu. Kalbi gümleyerek uyandı Demetria. Evet uyumuştu ama fazla sürmedi. Ağlamaktan şişmiş olan gözleri yeniden açıldı. Biraz sonra annesi onu odasından sürükleyerek çıkardı. "Anne..." diye inledi küçük Demi. Ama nafile... Ve korktuğu şey başına gelmişti. Annesi onu amcasına doğru fırlattı. Yalvarmasına rağmen kimse onu dinlemedi. Dinlemezdide..........
Bir kez düşünün. Ailenizden bir kimse öldüğü zaman böyle olurmuydu? Size daha çok eziyet edilirmiydi?.... Bu günden sonra artık o babsını değil ;
"HAYATINI KAYBETTİ"
ARKADAŞLAR LÜTFEN YORUM VE VOTELERİ UNUTMAYIN ;D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Heart ßroken
Fanfiction"Şu ana kadar sana karşı hep dürüst oldum Harry. Peki ya sen? " Sinirli sesi beni ürkütüyordu. Artık ona alışmıştım. Beni hep yarı yolda bırakmış,terketmişti. "Bunu yapamadım"
