Experiment 'taekook'

't'

Jungkook:

Asansörden kurtulduğum gibi ödül töreninin olduğu salona gelmiştim. En azından Jimin'i deneyleri göstermemeleri konusunda uyarmıştım ve sonra kesilmişti telefon konuşmamız. Çok fazla inanmadığım Tanrı'ya binlerce kez yalvarmıştım o deneylerin o sahneye çıkmamaları için. Çünkü çıkmışlarsa eğer bizim için gerçekten sorun olacaktı. 

Binanın içinde koştururken nefes nefese kalmıştım. Üzerimde ki takım elbise buruş buruş olmuş, terlediğim için gömlek üzerime yapışmıştı, çok da uğraşmadığım ama hoş görünen ayırdığım saçlarım alnıma dökülmüş darmadağın olmuştu. 

Alana girdiğimde karşılaştığım görüntü ile nefesim kesilmiş, adımlarım yavaşlamıştı. Hiçbir izleyici yoktu hatta izleyicilerin oturdukları sandalyelerin çoğu düşmüş ve birbirine girmişti. Uzun zamandır uğraştığımız deneyler yerde paramparça, kırık cam ve kanlarla beraber yatıyordu. Nasıl... Nasıl cinsiyet değiştirebildi? Nasıl birbirlerine karşı bu kadar saldırgan oldular? Tanrım sen bugün aklıma mukayyet ol. 

Elimdeki dosya yere düşmüş, içindeki deneylerin bilgileri vesaire konuşmalar yere dağılmıştı. Karşımda dikilen takımımın üyeleri ise başkana olayı açıklamaya çalışıyorlardı. Elbette beni ilk fark eden başkan oldu.

"Ooo Jungkook Bey, geciktiniz. Asıl sahneyi nasıl kaçırırsınız? Koskoca ödül törenini nasıl vasathaneye çevirdiğinizi nasıl göremezsin. Ahhhh! LANET OLSUN! NE KADAR ÖNEMLİ BİLİM İNSANLARI VARDI SİZİN HABERİNİZ VAR MI? BAŞBAKAN GELMİŞTİ. BU BİZİM İÇİN NE KADAR DA BÜYÜK BİR FIRSATTI. MAHVETTİNİZ."

Başkanımız delirmiş gibi bağırıyordu. Haklıydı da. Çünkü bu deney için uğraştığımız süre, masraflar ve sabahladığımız günlerle daha başka deneyler veya makaleler üzerinde uğraşabilirdik. Ama biz sadece bu deneye odaklanmıştık ve ortaya çıkan sonuç hiç de iç açıcı değildi. Bugün gelen konuklar ise çok önemli mevkide insanlardı. Onlar sayesinde olduğumuz kuruluş adını daha fazla evrensel olarak duyurabilirdi ve büyüyebilirdik. CERN gibi olabilirdik...

Ahh kendimi kesmek istiyorum. Kendimi gerçekten kesmek istiyorum.

Başkanımız hala bağırırken ellerimizi önümüzde birleştirip başımızı eğmiştik. Eğer hata bizde olmasaydı bu kadar uysal olmazdık ama daha dikkatli olmamız gerekirken birçok şeyi atlamıştık görüldüğü gibi. Sert adımlarla olduğumuz yerden ayrılan başkan ile bakışlarım Jimin'e döndü. 

"Sana deneyi çıkarmamanız için haber verdim. Neden o aptal varlıkları ortaya çıkardın ki?"

"Neden mi ortaya çıkardım? Aptal, buradaki insanlar bizim o aptal varlıklar için uğraşlarımızı veya ne zorluklar çekerek oluşturduğumuzu merak mı ediyor sanıyorsun. Hepsi konuşmamızın bitmesini bekliyordu deli gibi. İnsanlar deneyi görmek için geldi ve bende çıkardım. Ayrıca deneyin cinsiyet değiştirmesi benim suçum değil. Yeter Jungkook! Tamam mı? Yeter! Ben senin kölen veya bağırıp çağırıp gidebileceğin biri değilim. Taehyung öldükten sonra çok zorlandın biliyoruz ama biz zorlanmadık mı sanıyorsun sen? Dünya senin etrafında dönmüyor. Bunu o aptal kafana sok! "

Arkasına bakmadan odadan çıkıp gitmişti. O an başkan istediği kadar bağırsın ama Jimin bağırmasın istedim. Haklıydı. Lanet olsun ki sonuna kadar haklıydı. Her şeyde Jimin'e patlıyordum ve Jimin her seferinde alttan alıyordu. Onun patlaması ise hepsinden yakıcıydı. Arkasından gitmek istesem de yüzüm yoktu. 

Telefonuma bildirim geldiğinde elimi yavaşça cebime attım. Yanımdan geçip giden üyelere baktığımda hiçbiri bana bakmıyordu. Gözlerim dolsa da hemen başımı eğerek sakladım. Zaten yüzüme baktıkları da yoktu.