MÜZİĞİN RİTMİ

•23

Bölüm Şarkısı: Adamlar - Hikaye
———

"Sarmadan da yiyin. Duruyor öyle." dedi annem Ahmet'in ağzına sarma sokarak.

"Anne ben kendim yiyebiliyorum."

Ahmet'in dediklerini zar zor anlayabiliyorken gülmekten yarılıyordum.

"Hanım, rahat bırak çocukları."

"Yazık oralarda aç kalmışlardır. İyice doysunlar." dedi annem Ahmet'in ağzına börek uzatırken.

"Anne kıtlıktan çıkmadık." dedim hala gülerken.

"Olsun." deyip böreği Ahmet'in ağzına soktuğunda kahkaha attım.

"Gülme lan." dedi Ahmet bacağıma tekme atıp.

"Kes sesini ya." dedim ben de geri tekme atıp.

"Hala aynısınız ha. Horoz gibi didişiyorsunuz."

"Anne hep bunun yüzünden. Boyu büyüyor ama beyni aynı." dediğinde önümdeki çay kaşığını Ahmet'in kafasına fırlattım.

"Kendi beynin cücük kadar diye herkesi aynı mı zannediyorsun?" dedim sinirle.

"Susun, çocuklar uyanacak şimdi." dedi babam.

"Uyansınlar artık ya. Özledik." dedi Ahmet annemin elindeki sarmadan kaçmaya çalışarak.

"Zaten biraz daha didişirseniz uyanacaklar." dedi annem zorla sarmayı Ahmet'e yedirmeyi başarırken.

"Anne yeter ya." Sonunda sitem edebilmişti. "Habire bir şeyler tıkıyorsun ağzıma. Şiştim." diyen bağıran Ahmet'le beraber içeriden bir bağırtı koptu.

"Al işte uyandırdın çocukları." dedi annem ayağa kalkıp.

Birkaç dakika sonra yanında pıtırcıklarla beraber geldiğinde hızla ayağa kalktık. 

"Bakın kimler gelmiş." dedi annem gülerek.

Çınar ve Rüzgar ilk önce bizi görüp şaşırdılar. Ardından durumu kavrayıp gülerek bize doğru geldiler. Rüzgar bana doğru geldiğinde kollarımı açıp sarıldım ona.

"Afla. Seni çok özledim." dediğinde gülerek saçlarından öptüm.

"Ben de seni çok özledim canım." dedim daha sıkı sarılarak.

"Lan sıpa. Gel abine." diyen Ahmet'e bakıp güldü.

"Abi bir dakika. Aflama sarılıyorum." dediğinde hep beraber kahkaha attık. Ahmet hariç.

"Eşek." deyip Rüzgar'ı kolundan çektiğinde Rüzgar gülerek Ahmet'in yanına gitti.

"Çınar." dediğimde Çınar burada olduğumu daha yeni fark etmiş olacak ki koşarak üstüme atladı.

"Abla." diyerek boynuma sarıldı.

Yaklaşık yarım saat onlarla oynadıktan sonra yorgunlukla koltuğa oturdum.

Yol boyunca hiç uyumamıştım.

"Hadi geçin odalarınıza dinlenin." dedi annem yanımıza gelip.

Koltuktan kalkıp kapıya giderken anneme yaklaşıp yanağına bir öpücük bıraktım.

Odama girip yatağa yattığımda telefonumu alıp oynamaya başladım. İzmir'deki mekandan ayrıldığımız için bir sürü mesaj gelmişti. Her birini görünce içim burkulsa da yapacak bir şey yoktu.

Birden aklıma Orkun gelince gülümseyerek onu aradım.

"Efendim."

"Ne yapıyorsun?" dedim pikemin kenarıyla oynarken.