The day has come

1

I almost have everything. A smart brain, looks, Sexy body, Talents, anything you can think of. I ALWAYS get praised at school. Palagi akong dumadating sa school with chocolates or love letters na nakapatong sa desk ko. I had many friends, but none of them i really treat as my best friend. Alam kong ang habol lang nila sakin ay ang kagandahan ko. They would come to me every exam for answers. They would come to me for everything they had trouble with and use me as their tutor.

I refused at nobody. I'm willing to help. Gusto kong tumulong kahit kanino, kaaway o kaibigan. Sa sobrang bait ko sa mga tao, inaabuso na nila ito. Yes, i would help them with everything and is willing to. But when the time comes na ako naman ang may kailangan, tila they just turn around and walk away after saying their shitty excuses. "Sorry, Kristi. May gagawin pako e" My classmate said, and walked away.

Meron kaming group performance and bukas na iyon gagawin. Hindi kami nakapagpractice dahil umaasa lang sila sakin, but i have other priorities also. Kailangan ko magstudy para sa 5 incoming contests na sunod sunod. I already told them na magpractice na sila dahil inexplain ko naman dun sa isa which will be the substitute leader.

Nacancel yung math competition dapat para bukas dahil may malakas na bagyo sa mismong venue, which is iligan city. I was packing my things and reviewed all night para doon because it was a national contest, i was so frustrated. Right now, right at this moment, nanghinayang nalang ako sa kabaitan ko.

Saka naman nagflashback ang nangyari sa amin ni Sam noong isang linggo.

"Kristi, pwede mokong tulungan dito? Diba bukas nato iprepresent? Hindi ko alam pano gumawa! Si maam kasi eh! Ginawa pakong leader" Inis na inis na sabi nya sakin. "Kung pwede lang sanang magback out. Kaso, gusto nya daw makita abilidad namin. Palagi daw kasing ikaw yung leader at umaasa nalang mga studyante sayo" dagdag pa nya.

Napatitig nalang ako sakanya habang nagiisip nang paraan. "Pagsikapan mo nalang. Madali lang naman yan, maghanap kalang sa mga libro, madami kang makikita dun" Sagot ko sakanya pero hindi parin naalis ang inis sa mukha nya.

"Eh ayun nga, pero hindi naman pwedeng nasa libro rin lahat. Dapat may mga dinadagdag karin para gumanda no'. Saang libro ba makikita yung about sa depression?"

"May alam akong libro, nakalimutan ko lang yung pangalan. Imessage ko nalang sayo." Nakangiting dagdag ko.

"Eh yun naman pala eh, ikaw nalang gumawa! Pleaseeee! Kristiiii!" Pagmamakaawa ni Sam.

Nagisip ako nang mabuti bago um-oo kay Sam. Hindi naman ako ganon katamad, hilig ko naman talaga gumawa nang mga ganyan. "Sige na, ako na. Send ko nalang sayo tas magstudy ka para mafamiliarize mo bukas."

"Sige! Salamat Kristiiiii!"

_

"Sa lahat ng tulong ko sakanya, kahit ipractice nalang mga members, di pa magawa. Pare pareho lang naman tayong magdadamayan sa grade neto" Bulong ko sa sarili ko. I opened the door, i saw each and everybody doing their own things. Nagcecellphone, writing things on the board, naghahabulan. Grade 10 students na kami pero ang iba, parang ganon parin ang ugali. Yung tipong pang elementary? Panay laro.

I Sighed. "Nakapractice naba kayo kahit onti? Sinend ko na kay Sam lahat ah, bukas na yun ipeperform" Wala silang imik, tuloy lang sa paglalaro.

Nakauwi ako ng bahay na sumasakit nanaman ang balikat. Club meetings, SSG meetings, review para sa contest, etc. Pagkatapos ng isa, diretso naman sa ibang room para makaattend. Hanep, Walang pahinga!

I hopped on my bed at nagpahinga ng sandalia atsaka kumain. I stated my prayer before i sleep. Lord, Thank for everything.