Ο Κατακτητής της Ψυχολόγου #SBCO20

Επεισόδιο 9

Γυρίζω και βλέπω τον Τζόν να οδηγάει ένα αμάξι λιγάκι παλιό. Σταματάει κοντά στο πεζοδρόμιο. Έχει ανοιχτό το παράθυρο. Είναι αυτά τα μικρά τα φιατ. Είναι σε κίτρινη απόχρωση όμως αυτό.

"Δεσποινίς είστε καλά;" με ρωτάει ξαφνιασμένος γιατί με βλέπει στο χάλι που βρίσκομαι

"Καλά είμαι!" του λέω μέσα από τα δάκρυα μου αλλά δεν πιστεύω και η ίδια τι λέω

"Σας παρακαλώ, έγινε κάτι; Πείτε μου αν μπορώ να βοηθήσω!" μου λέει και βγαίνει από το αμάξι και έρχεται προς εμένα

"Όχι καλέ μου Τζον, πήγαινε εσύ στο σπιτάκι σου, να πάω και εγώ στο δικό μου. Τίποτε δεν έγινε" του λέω διώχνοντας τον από κοντά μου. Αυτή την στιγμή κανένα δεν θέλω κοντά μου. Νιώθω ότι θέλω κάπου να πάω και να μην μιλάω σε κανέναν

"Όχι δεσποινίς δεν θα σας αφήσω έτσι. Σας βλέπω πολύ στενοχωρημένη για κάποιον λόγο τον οποίο δεν θέλετε να μου αναφέρετε και δικαίωμα σας αλλά μπορώ και εγώ να σας πάρω στο σπίτι σας. Από εδώ για να πάτε με τα πόδια στο σπίτι σας χρειάζεστε τουλάχιστον μία ώρα" μου λέει και μπαίνει στο αμάξι του. Αμέσως και εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνω στο αυτοκίνητο του.

"Λοιπόν κύριε Τζον....." του λέω και την ίδια στιγμή παίρνω μία βαθιά ανάσα και σταματάω να κλαίω

"Τι συμβαίνει δεσποινίς; Θα μου πείτε τον λόγο γιατί είστε έτσι τόσο στενοχωρημένη;" με ρωτάει και στρίβει προς τα δεξιά με το αμάξι του

"Όχι! Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που σας αφορά γιατί σχετίζεται με τα επαγγελματικά μου και αν δεν σας είναι κόπος φυσικά, μπορείτε να με αφήσετε στην καφετέρια που δουλεύει η Ελένη; Έχουμε κανονίσει σε λίγο να συναντηθούμε εκεί και δεν θέλω να την στήσω την κοπέλα" του λέω και κοιτάω τον εαυτό μου στο καθρέφτη τον μικρό που έχω μαζί μου. Πώς; Πρέπει να μην φαίνομαι ότι είμαι χάλια,να μην φορτώνω και την φίλη μου με τα δικά μου.

"Α! Στο 'CoffeTaste' που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την στάση του αστικού. Είναι μια πολύ ωραία καφετέρια και επίσης κάνουν πολύ καλό καφέ εκεί! Αφού εσείς θα πάτε εκεί, ας έρθω και εγώ να πιω ένα καφεδάκι. Τι έχω να χάσω; Αφού σχόλασα σήμερα νωρίς και από το γυμναστήριο, θα έχετε την τιμή να σας συνοδεύσω;" με ρωτάει και μένω με το στόμα ανοιχτό. Τι λέει ο άνθρωπος; Εγώ τέτοιο θάρρος δεν έχω δώσει σε αυτόν αλλά δεν πειράζει, ένα καφεδάκι θα πιούμε.

"Ναι, καλή ιδέα μου φαίνεται!" απαντάω αμήχανα και επικρατεί μια ησυχία μεταξύ μας