Bugün yolculuk vardı senin için, hayallerin için hayallerinde saklı ülkeye yolculuk.
Gidiyor olmak seni üzerken, içinde tarifi olmayan bir heyecanla doluydu. Uçağının kalkmasına saatler kalmıştı ve sen şu anda odanda duruyor, odanla vedalaşıyordun. Vedanın yettiğine kanaat getirdiğinde masanda henüz daha kapatmadığın bilgisayarına ilerledin ve
#2104:Hey Dae&Baek geliyorum.
yazdın.
Mesajın iletildiğinde yüzündeki gülümsemeyle laptopunu kapattın ve çantasına yerleştirdin.
Artık ailenle de vedalaşıp yola çıkmaya hazırdın. Odandan salona doğru ilerlediğinde hüzünle kaplanmış bir ortam karşılamıştı seni.
-Hadi ama beni böyle mi göndereceksiniz? Annecim, babacım yüzünüzde koca gülümsemelerle yolcu etmelisiniz biricik kızınızı, dedin.
-Yolcu etmek istemiyoruz ki, diyerek hayıflanmıştı baban.
-Konuştuk bunları baba, biliyorsun keyfimden gitmediğimi, projem için gidiyorum..., demiştin.
Bunun üzerine annen kinayeyle
-Proje, proje ne projeymiş be, bizden değerli...,
laflarına devam etmesini engelleyip,
-Hiçbir şey sizden değerli olamaz, demiştin.
-Ama bu proje için neleri göze aldığımı da en iyi siz biliyorsunuz. Yanımda olduğunuzu hissettirdiniz bugüne kadar, lütfen bugünden sonrası için de bu böyle olsun, demiştin hafif üzüntülü bir tonda.
Annenle baban senin böyle konuşmana dayanamazlardı, biliyordun.
-Tabi ki yanındayız, hem de her zaman. Ama kızım sen de sırf projen için her şeyi göze alıyorsun ve bu biraz ürkütücü. Yarın bir gün projem için evlenmek zorundayım falan da dersin diye korkuyorum,
demişti baban cümlesini kahkahalarla bitirirken, annen de ona katılmıştı kahkahalarıyla.
Onları böyle görmek seni gerçekten çok mutlu ediyordu, yüzünde engel olamadığın gülümsemeyle konuştun.
-Haklısın babacım, eğer ki projem için gerekliyse hiç tanımadığım bir adamla bile evlenirim,
gülümsemen iyice yayılmıştı suratına.
-Neden yazdırdık ki biz bunu bu okula hayatım? Şunun dediklerine bak bir, diye annene sızlandığında baban, annen
-Ah ah hiç söylenme hayatım, özgür olsun, her istediğini yapsın diye diye büyüttün kızını al işte şimdi sonuçları. Kızmaya hakkın yok ki, demişti.
Lafa balıklama atlayan abinse
-Az terlik yedi o az, hep ondan demişti bilgiççe.
Kocaman gülümsemiştin ona da. Bir abin vardı ve sen onu çok seviyordun, gerçekten çok seviyordun hem de.
Her daim sana abilik yapmıştı, ihtiyacın olduğunda arkadaşın olmuştu, eksiklerini tamlayan olmuştu.
Ondan da önemlisi onun için değerli olduğunu hissettiriyordu sana, seni sadece sevmiyordu bunu iliklerine kadar hissetmeni sağlıyordu. Tabi sen de ona...
Her zaman beni neden bu kadar seviyorsun ki diye takılırdı sana. Sen de ona. Çok iyi anlaşan iki kardeştiniz işte, küçük kavgalarınızda bu tatlı ilişkinizin tuzu biberiydi.
-Benim yerime terlik yiyen bi abim vardı her daim ne yapalım? , demiştin dilini çıkararak.
-Gel bakayım sen buraya, diye seni kovaladıktan sonra yakalamış ve çoktan gıdıklamaya başlamıştı seni.
Bir süre kahkahalarınız doldurduktan sonra odayı, gitme vaktinin yaklaştığını anlamış ve ayaklanmıştın.
-Bak fıstık, emin misin arabamla bırakabilirim havaalanına hala şansın varken düşün bi, bi daha ne zaman bu kadar yakışıklı biriyle öyle bir arabaya binersin bilemezsin, demişti abin.
