Isang simpleng dalaga lang ako noon bago ko sya makilala.
Simpleng buhay.
Simpleng pangarap.
At walang ibang iniisip kundi ang magkaron ng isang minamahal na tatanggapin kung ano ako, ang kalagayan ko at mamahalin ako sa kabila ng lahat.
**
Wala akong pakialam sa iba.
Mahirap daw kong intindihin.
Masama ang ugali.
At hindi marunong magmahal.
lahat sila galit.
at lahat sila nilalayuan ako.
pero bakit sya,, laging nandyan..
akala ko masaya na..
ako sya na talaga..
pero bakit kung kelan ksama ko na sya,
'SAKA BIGLANG BABAWIIN ANG LAHAT'
may pag asa pa ba?
