iyi okumalar👀

28 2 1
                                    

Küçüklük anlarımı pek fazla hatırlayamıyorum ama hatırladıklarım olarak çok akıllı, zeki bir kızdım her zaman söylenirdi bana bu. Şuan 15 yaşındayım ve kimsenin beni anlamadığını düşünüyorum, aslında Anlaşılmıyorum ama zihnime kimsenin beni anlamadığı söz yer yapmıştı sanki peki neden?

Önceki günlerde arkadaşlar felan kalırdı iki tanesi vardı ki kafaları birbirlerine çok denkti. hiç anlaşamadığım çok şeyler olmuştu, ama çok iyileri her zaman herşeye gülerler birbirlerinin yüzlerine baksalar bile sürekli bana sen çok sert'sin demelerinden bıkmıştım
Ve onlardan nefret duymaya başladım hep bana sinirli diye hitap ederlerdi nekadar güleç yüzlü olduğumu görmeselerde kalbimden beni tanımalarını isterdim onlar gibi herşeye gülemezdim içimden gelmiyordu
Eve gelmiştim herkesin yüz ifadesine baktığımda bir tek babam gülüyordu annemde benim gibi fazla gülmeyi sevmeyen birisi nekadar güldürmeye çalışmamda benim için zorla gülerdi
Ablam ise çok neşeli ve güleç yüzlü birisidir bana sürekli komiklik yapar😂😂 gerçekten çok egelneceli güldürür de annem sürekli bana ders çalış der ve bu benim aklıma resmen kazınmıştı ama çalışmak gelmiyordu içimden napayım
Babam:benim zeki doktor kızım nasılsın bugün
Ben:iyiyim baba ama biraz yorgunum
Babam:dersler nasıl bakalım
Annem:ben hocasıyla konuştum iyiymiş ama tam algılayamı yormuş
Babam:yapar benim güzel kızım ama hiç çalışmıyorum
Ablam:rahat bırakın biraz şu kızı gitmeyin üstüne içinden gelirse çalışır
∆~BEN~∆
İşte ablamı çok seviyorum

Neden AnlaşılmıyorumHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin