Elime kalem almayalı bayağı zaman oldu.Yazı yazmayalı,içimi dökmeyeli epey zaman geçti.
Şimdilik sizlere ufak bir yazımı paylaşmak istedim..
Her zamanki gibi konu yalnızlık.Bunu iki yıldır değiştiremedim..
Yalnızlık kimi için iyi kimi içinse berbat bir şeydir ve benim
içinde berbat birşey.Her ne kadar Ailem,Arkadaşlarım olsada hayallerimi
paylaşabileceğim biri çıkmadı henüz karşıma.Ve bu git gide herşeyden
uzaklaştırıyor insanı.Hayallerden,eğlenmekten vs.İnsanın evden çıkası gelmiyor.
Ve benim durumum da böyle tek tesellim deftere bişeyler karalamak
Şiirler,besteler bişey anlaşılmayan resimler falan.Aslında herkes kendi
yazdığı hayatı yaşar iyi olmak istersin iyi olursun kötü olmak istersin
kötü olursun.Ve bende kendimce iyi biriyim bana göre de kaybettiğim nokta
burası.Yardım etmek,iyi günde kötü günde insanların yanında olmak,onları dinlemek
kalp kırmamaya çalışmak ve dürüst olmak.Kaybetmenin asıl nedenlerinden biri bence
dürüst olmak.Dürüstlük zaten yalnızların doğasında var çünkü artık herşeyi boşveriyoruz
kaybetmekten korkmuyoruz alışmışız artık isteksizce boşveriyoruz.En berbat huyumuz ise
en ufak bi gülümsemeyi veya kelimeyi umut sanıyoruz.
Ve sonra tekrardan başa dönüyoruz..Yıkılarak devam ediyoruz..
Buda benim günlüğüm işte tabiri caizse;
Şizofrenin günlüğü ... Teşekkürler..
