Moonlight Blade (Gazellian Series #4)

Chapter 28

AN/ Hi, angels! It took time to resume my updates, I am sorry. Haha. I was busy with my book release! Yey! Caught In His Arms is already published under Pop Fiction, it will be available in all National Book Stores nationwide. Just a quick news. lol. 

Happy reading!

Chapter 28

Middelei

Sa halip na musika'y mamayani, ang kanyang marahang bulong sa akin ang siyang tila naging magandang himig. Ang mahabang lasong siyang distansya sa pagitan namin ay tuluyan nang nawalan ng bisa at ang pulang tela na siyang nakaharang ay ngayon ay kapwa nakatago sa aming dalawa sa mata ng napakaraming manunuod.

Tanging aming mga anino na lamang na binibigyan ng buhay ng apoy mula sa simbo sa bawat sulok ng bulwagan, ang siyang nakapagsasabing kaming dalawa ng hari ay nasa parte pa rin ng sayawan.

Ngunit tila wala na kami rito at may sarili na kaming mundo.

"You are teasing me, Leticia..." hinaplos ng likuran ng kanyang kamay ang aking kanang pisngi dahilan kung bakit saglit napapikit ang aking mga mata.

Ang katawan ko'y marahang nakasabit sa kanyang kaliwang braso habang siya'y nakayuko sa akin.

"N-ngunit hindi ba at parte ito ng sayaw na ito?" mahinang sagot ko sa hari.

Ang sayaw na ito ay para raw sa mga magkasintahan at ang aksyong ginagawa ng mga kababaihan ay paraan ng pakikipaglaro sa kanyang minamahal.

Hindi ba nais ng Hari ng Sartorias makipaglaro?

Hindi sumagot siya sumagot sa akin. "H-hindi mo ba nais makipaglaro sa akin, kamahalan?" bulong ko, nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

Ilang beses napakurap sa akin si Dastan. "M-maglaro? Aking dyosa, maaari—" inalalayan niya na akong tumuwid ng pagkakatayo nang marinig namin ang palakpakan ng mga manunuod.

Tapos na ang sayaw. Magkahawak ang aming kamay nang sandaling hilahin pataas ang telang pula, kapwa na kami nakaharap sa mga nakangiting manunuod. Nakahilera na rin ang ilang pares ng mananayaw, nang marinig namin ang huling tugtog ng musika nagbitaw kami ni Dastan ng kamay bilang huling pagyuko huydat ng pagtatapos ng sayaw. Ako na ibinuka ang aking simpleng saya at si Dastan na ang isang kamay ay nasa kanyang likuran at ang isa'y nasa dibdib.

Mas malakas na sigawan at palakpakan ang aming narinig sa buong bulwagan. Hinuli muli ng hari ang aking kamay nang sandaling naglalakad na kami palabas ng bulwagan.

"M-marunong din ang haring katulad ko na maglaro, Leticia..." agad akong umiling sa kanya, lalo na nang mapansin ko na saglit siyang nahirapang sabihin ito.

"Hindi na kailangan, Das—" pinisil niya ang kamay ko.

"Huwag lamang sa publiko, mapagbibigyan kita aking reyna." Seryosong sabi niya na nagpapula sa pisngi ko.

Akala ko ay tuluyan na kaming makalalabas ng bulwagan nang may sumalubong sa amin ilang iba't-ibang nilalang, ang iba pa sa kanila ay nakasalubong na namin sa pamilihan.

"Hindi ko akalain na isa ka palang mahusay na mananayaw, Natad!" halos manlaki ang mata ko nang sandaling kinurot ng isang matabang babae ang braso ni Dastan.

Oh mahabaging diyosa ng Deeseyadah! Ang hari ay hindi kailanman nakatanggap ng karaha—ngunit natigilan din ako sa aking naiisip nang maalalang ang sarili kong kamay ay minsan siyang pinagbuhatan ng kamay.

Saglit yumuko si Dastan, bumitaw ang kamay niya sa akin at pansin ko ang ilang beses niyang paghimas sa kurot ng matabang babae sa kanyang braso.

"Higit na magaling ang aking kasintahan, siya ang nagturo sa akin." Lumipad sa akin ang mga mata ng apat na babae, nawala ang atensyon nila kay Dastan na hindi pa rin matanggal ang kamay sa braso niyang may kurot.