Ben Bir Cadıyım

ilk sırrım

18 yaşlarında bir genç kızdım.Herkes gibi bende okula gidiyordum.Ama herkesten farklı olduğumu sadece ben ve ailem biliyordu.Çünkü ailemde bende aynı özelliği taşıyorduk ne de olsa onların öz çocuklarıydım.Okula gitmek herzaman ki gibi eğlenceliydi benim için ama eğlencesi kadarda korkusu vardı.Neden korkusu vardı acaba diyemiyordum çünkü ya benim cadı olduğumu öğrenirlerse ne olurdu benden korkarlardı beni dışlarlardı belkide en kötüsü okuldan atılırdım.Benim cadı olduğumu öğrenmemeleri için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordum.Bir gün okulda en yakın arkadaşım düşüp kafasını yardı.Başı çok acıyordu bunu ağlamasından ve ağıt yakmasından kolaylıkla anlayabilirdim.En yakın arkadaşım olduğu için benimde canım onun ki gibi birhayli acıyordu.En sonunda dayanamadım neden oldu bilmiyorum ama birden arkadaşım Merve'nin elini tutmuşum ve gözlerimi kapamışım ama bunları yaptığımı bile sonradan hatırladım ben sanki bunları yaparken sarhoş gibiydim merve'nin ağlaması benim içimi çok yakmıştı galiba daha sonra Merve'nin elini tutunca onun vücuduyla kendi vücudum arasında bir elektrik hissettim.Merveyi çok seviyordum ondandı herhalde.Sonra kendimi sadece Merve'nin vücudundaki güce bıraktım ve olan oldu Merve'nin saçlarında ve yüzünde hala kan olamasına rağmen yarık yeri geçmişti izi bile kalmamıştı.Ben bunu nasıl yaptığımı bile bilemiyordum.Sadece hafıza silmek olduğunu sanıyordum gücümü böyle diyincede hafıza silmekte pek iyi olduğum söylenemez hatta hiç iyi değilimdir ne kadar hafıza silme büyüsü yaptıysam ya deli oldular ya da hiçbir şeyi unutmadılar en kötüsüde öldüler.Bu işten zevk aldığım söylenemez bir keresinde bu büyü yüzünden birini öldürmüştüm intahar edicektim taa ki okul arkadaşım Selim bana bağırıp koşana kadar onu görünce nedense yumuşuyordum.Ama sadece okul arkadaşımdı.Etraftakiler buna inanamadılar bunu ben yapmıştım mutluydum ama bunu benim yaptığımı öğrenmemelilerdi ama herşeyi görmüşlerdi bir yarık nasıl olurda dakika içinde iz bile kalmadan acısı bile olmadan iyileşir.Sınıf arkadaşlarım bana sanki gökten indirilmişim gibi bakıyordu.Hemen kendime gelip oradan uzaklaşıp lavaboya gittim arkamdakiler sanki bir heykelmiş gibi donakaldılar göz kapakları bile kapanmıyordu.Onlar kadar bende korktum ama onlar benden ben onlardan lovaboda yüzümü yıkadım elim yüzüme değdiyinde sanki ölmüşüm de vücudum soğumuş gibiydi birden kendi kendime şöyle dedim bundan sonra herşey farklı olacak