Koyu Maviye Tutsak

Mezar

Soğuktu,üşüyordu...Ağladı yok olup gitmek istedi toz olup uçup gitmek...Soğuğu teninde hissetti.Artık kendisi ağladığı gibi yerle gökte ağlıyordu...Yağan yağmurun etkisiyle ellerini ovuşturdu.Çantasına baktı küçük aynasını çıkarttı.Önce soğuktan kuruyup çatlamış ellerine baktı sonra ağlamaktan kızarmış gözlerine...Hırsla yere fırlattı elindeki aynayı.Bakmak istemiyordu kendine perişan olmuştu tüm gece.Mezarlığın çevresinde koşmaya başladı.Koştu...koştu...koştu...Koşarak bu dünyadan kalabileceğini sanıyordu ama

Sadece kendini kandırıyordu.Koşmaktan yorulmuştu taşa takıldı ve düştü.Havada bir küfür savuştu ve bir tane daha korkmuştu.Ağlamak istiyordu ama ağlayamıyordu.Üzerindeki ince mavi elbiseye baktı birden buralara kadar bu ince mavi elbisesiyle gelmişti zaten...şimdi o mavi elbisesi çamur olmuştu.Kendi kendine bağırmaya başladı.

“Kahretsinn!Kahretsinn...Mete seni seviyorum!Madem bu dünyadan uçup gidecektin.Benide alıp götürseydin ya"

“Lanet olsun...!Lanet olsun!İnanmıyorum ya...Mete..."

Mezara doğru yöneldi.Yağmur dinmişti.Tanrıdan afdiledi.Tanrım al canımı götür beni buradan...Ölmek istiyorum bu dünyadan kaçıp gitmek...yere yığıldı sonsuz kelebek kafasını mezar taşına çarpmıştı...Bir anda üzerindeki ince gelinlik dikkatini çekti...Bembeyaz bir gelinlik....hayalindeki gibi bir düğün salonu sonra...Beyaz ışığı gördü sonra...evet evet o beyazlar içinde bir damatlık giymişti....elini uzattı sonra....en büyük hayalıydi işte...sonsuzluğa uçup gittiler ve bir daha asla geri dönmediler...      

  Sabah görevliler mezar taşına sarılı donmuş bir kız gördüler...

                             Teşekkürler....                                         ♥RomanQueen♥Sıla Gürkan....                             Sevgilerimle iyi okumalar!!!!