it hurts, so much!

Uncomfortable silences! Part 2

En daar lopen we dan samen naar de ingang. Het is niet lang lopen, maar ongeveer 4 minuutjes. Al lijkt het er op dat ik al een hele dag achter de rug heb zitten door alles dat door me heen gaat. Ondanks alles ben ik toch wel blij dat we besloten hebben om hier toch naar toe te gaan. als we om ons heen kijken zien we al veel mensen in colsplay costums lopen en er lopen een paar hele mooie tussen. Ik zeg niet veel tegen haar en zij niet veel tegen mij. Dan kijkt ze naar haar telefoon en ik zie dat ze wat terug stuurt. " Alles goed?" Vraag ik aan haar als ik Zoey om haar heen zie kijken. "Ja, ik krijg net een berichtje van een vriendin van mij, dat ze hier ook is. Misschien kunnen we dadelijk naar en bij haar groep gaan?" vraagt Zoey aan mij. Ik voel een teleurgesteld gevoel, maar ik laat het niet merken. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het echt niet erg om met andere deze dag door te brengen maar ik dacht dat het onze dag zal zijn. Daar gaat die gedachte. "Lijkt me leuk." Zeg ik met meer enthousiasme dan ik eigenlijk voel. "Geweldig! Ik ga het tegen haar zeggen en dan gaan we ze zo opzoeken." Zegt Zoey nog meer vrolijker terug. Wat onbewust meer pijn doet dan ik had gewild. " Hoe gaan we ze vinden in deze mensen massa?" vraag ik aan Zoey. " Zij zelf is verkleed als Loki. Die ken je wel toch?" " Ja tuurlijk ken ik die, wie kent die nou niet." Vraag ik terug, maar meer als een sarcastische opmerking. Ik krijg een zwakke lach van haar terug, na die opmerking en bedenk me wat ze wou zeggen. Maar ik kom er niet achter. Ondertussen hebben we onze jassen en tassen al in een lokker gelegd en staan we nu in de rij voor de ticket scan om naar binnen te kunnen. Zoey blijft de hele tijd om haar heen kijken en dan weer op der telefoon. "Kan je der vinden?" vraag ik op een soort lachende manier. Het doet best wel pijn dat ze de hele tijd naar haar vriendin zoekt dan in plaats met mij het gezellig probeert te maken. Alleen daar is nu niks aan te veranderen en ik moet daardoor mijn dag niet laten verpesten. Dus bedenk ik me maar dat die vriendin van haar heel aardig is.

"Eindelijk, dat duurde lang." Zeg ik in een zucht, als we eindelijk vooraan de rij terecht zijn gekomen. De dame met de scanner scant mijn telefoon waar de barcode van mijn ticket op staat en doet bij mij een rood bandje om dat we naar binnen mogen. Dat bandje zorgt er voor dat als je naar buiten wil je je ticket niet meer hoeft te laten scannen, en zo kunnen de werknemers bij houden of je je ticket al gescand hebt. Ik zie dat ze bij Zoey hetzelfde doet in een andere rij en ze voegt zich bij mij aan. We kunnen nog niet naar binnen want het gaat pas om 10 uur open en het is pas kwart voor 10.

Er staan al veel mensen bij de opening die nog gesloten is en ik en Zoey voegen ons voor de 2de keer vandaag achter aan in de rij. Zoey blijft om zich heen kijken en de hele tijd op haar telefoon zitten, druk bezig met typen. Dus besluit ik maar hetzelfde te doen, en ik zie een berichtje van mijn tante staan.

Tante: Hey, ben je ook op dcc? Stan moet hier werken vandaag en ik mocht ook mee. Misschien kunnen we zo even afspreken?

Hannah: Ja ik ben hier ook, Leuk dat je mee mocht. Ja dat kunnen we vandaag wel even doen, weet nii zeker hoe het gaat lopen vandaag, want ik ben met iemand en gaan zo naar een groep mensen. We kijken straks wel, als ik binnen ben.

Tante: Oja leuk, ja stuur me maar een berichtje van hoe en waar. Ik ben al binnen ;)

Ik moet lachen waardoor Zoey opkijkt en vraagt wat er is. " Mijn tante is hier ook omdat mijn oom hier werkt vandaag, dus ze voeg of we zo even kunnen afspreken."

"Oh ja dat moet wel lukken." Krijg ik als reactie van Zoey terug, wat me eigenlijk wel goed doet. Dat betekent dat ze ook nog wil dat ik plezier heb.

Hannah: Ik dacht al dat je binnen was, zeker omdat je bij de aanhang van het personeel hoort haha.

Tante: Helemaal goed geraden. Ik hoor straks wel van je.

Ik kijk naar de tijd en zie dat het nog maar 2 minuten voor dat de deuren open gaan. " Heb je der al gevonden? En zegt ze niet waar ze is?" Hoor ik Zoey uit over haar vriendin. " Nee, ze stuurt ook niks meer terug. Zij is al binnen vanwege haar cosplay costum." Zegt Zoey op een ongeduldige toon en ik merk aan haar hele houding dat ze heel geïrriteerd is nu. Dus ik laat haar een beetje met rust, want ik heb wel eens de neiging om haar nog meer te laten irriteren, waarom weet ik ook niet. " Oh ja zo, ze zal zo wel reageren met waar ze is. Laten we in de tussen tijd alles gaan bekijken." Reageer ik zo rustig mogelijk terug om haar te kalmeren. Zoey knikt naar mij dat dat goed is en we zien de deuren op dat moment open gaan. we staan midden in de menigte die zich door de deuren wurgen, en ik krijg een beetje last van claustrofobie als ik zo opgepropt sta. " Eindelijk!! We zijn er door heen. Nog een minuut langer en ik had geen lucht meer gekregen." Zeg ik op een semi serieuze manier. Maar ik zie Zoey weer een beetje lachen van mijn opmerking. " waar wil je eerst heen?" Vraag ik aan Zoey. " We gaan wel eerst naar de Game Haul. Is dat goed?" Zegt ze meer dan dat ze het vraagt. Maar ik vind het goed, omdat daar niet echt mijn plek is met al die goeie gamers. Geloof me, ik hou wel van gamen maar ik ben geen pro. En om tussen de pro's te staan is dan echt geen pretje. " Ja, waarschijnlijk is mijn tante daar ook omdat mijn oom op dat gedeelte moet werken. Dan hebben we dat gehad en kunnen we die vriendin van je opzoeken." Zeg ik tegen Zoey om wat meer een gesprek te beginnen.

Ondertussen dat we er proberen heen te lopen raken we steeds meer afgeleid van de andere gaafe dingen om ons heen, waardoor het langer duurt om daar te komen dan we hadden verwacht. Na ongeveer 20 minuten te hebben uitgesteld zijn we aangekomen. En nu is het mijn beurt om steeds maar rond te kijken.

" Heyyy jij daar!!" Hoor ik iemand achter mij roepen en ik herken de stem meteen. Het is mijn oom. En hij komt op mijn afgelopen met zijn armen open. Zonder nog wat te zeggen trekt hij me in een knuffel en hij is heel wat langer dan ik, dus moet hij bukken om mij een normale knuffel te geven. Ik moet toegeven soms is mijn oom toch echt wel een beetje gestoord. Bijvoorbeeld, als we uit eten gaan, dan roept hij tegen mij en mijn zusje door heel het restaurant heen ' SCHOONHEID!' en dat is niet altijd even prettig, want alle ogen gaan naar onze tafel dan. Best wel beschamend, maar hij is geweldig aardig. En dat is het beste wat je kan hebben. Ik knuffel hem terug en samen tegelijkertijd trekken we terug. "Ohh, dit is Zoey." Stel ik Zoey voor aan hem. En meteen trekt hij Zoey ook in een knuffel en denk bij mezelf dat die dat beter niet had moeten doen. Maar zo te zien aan Zoeys reactie vind ze het helemaal niet erg en stelt zichzelf na de knuffel heel vrolijk voor. Ik kijk een beetje verbaast omdat ze nog geen 5 minuten gelden aardig geiriteerd was. Ik laat het al snel los en vraag aan mijn oom waar mijn tante is. " Ze is daar." Geeft hij als antwoord en tegelijkertijd wijst hij naar mijn tante. "Hey schat, kijk wie we hier hebben!!" schreeuwt hij bijna door heel de Haul heen. Mijn tante kijkt om en komt op ons afgelopen. Gelukkig is mijn tante subtieler en vraagt ze eerst mijn toestemming om mij een knuffel te geven, die ik haar meteen geef en zo belanden we in een knuffel die maar een paar seconden duurt. We laten allebei los en voor dat ik Zoey kan voorstellen, doet ze dat zelf al en mijn tante schud Zoey de hand. We praten zo even bij over van alles. Waarom ik mijn haar zwart hebt geverfd, wat er te doen is vandaag, wat wij allemaal gaan doen vandaag, over mijn oma die gaat verhuizen naar een verzorgingstehuis en Zoey verteld nog een paar dingen over haar zelf en hoe we elkaar hebben leren kennen.

Na ongeveer een half uur met zijn 4en hebben gepraat, horen we de baas van mijn oom naar hem roepen. " Sorry de baas roept." Zegt hij op een grappige manier en trekt mij en Zoey om ste  beurt in een afscheid knuffel. Mijn tante doet hetzelfde en zegt mij en Zoey gedag. " Puff, dat hebben we gehad." Zucht ik naar Zoey en we lachen allebei hardop van mijn opmerking. " Die oom van jou hé, die is er ook eentje." " Ja dat is die zeker. Maar wel gezellig." Zegt ik lachend terug naar Zoey. " Heeft je vriendin nog gezegd waar ze is?" vraag ik aan Zoey, ze kijkt eerst op haar telefoon en dan naar mij. " Nee, helemaal niks meer. Volgensmij is haar telefoon leeg of heeft ze geen wifi hier." Zegt Zoey weer op die geïrriteerde toon. En ik bedenk me snel dat het dan niet helemaal aan mij ligt, dat ze zo geiriteerd is. " Nou dan komen we der zo wel tegen. Kom we gaan naar de kraampjes, misschien kunnen we nog wat leuks vinden." Probeer ik haar af te lijden van haar telefoon. Het werkt en ze knikt dat het goed is.

we lopen samen naar alle kraampjes en lopen ze allemaal af. Na 2 uur, langs alle kraampjes hebben gelopen. Heeft Zoey een aantal Harry Potter spullen gekocht voor haar collectie. Ik heb niks leuks gezien dat ik waard vond om mijn geld aan uit te geven. Zoey kijkt op haar telefoon en ze begint snel te typen. Ik heb al meteen door wie dat is en bereid me er op voor dat Zoey zegt waar haar vriendin is met een groep vrienden.  " Ze zijn buiten, kom we gaan naar hun toe." Zegt Zoey en ik loop half teleurstellend achter haar aan.

Hier dan deel 2 van deze dag met meer dan 1800 woorden. Als ik zo blijf schrijven worden het misschien wel 4 delen van deze dag haha.

Neem ook even een kijkje bij mijn andere verhaal. Het hoeft niet, maar zal wel leuk zijn.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden en laat zeker een stem of reactie achter, alleen als je dat wilt natuurlijk ;)