There is no we.. L.H Dutch fanfiction

Part 2

Toen de bel ging, schrok ik wel even. De mevrouw ging snel naar de deur toe om te kijken wie er aanbelde. Het bleek de postbode te zijn. Ze kreeg een aantal brieven en sloot de deur meteen. Ze kwam weer de woonkamer binnen en zat op de bank met een paar brieven op haar schoot. Ze keek voortdurend naar de brieven en zag er verdrietig uit. 'Waarom kijkt ze nou zo verdrietig', dacht ik. 'Zal ik haar vragen wat er aan de hand is?', dacht ik bij mijzelf. Uiteindelijk heb ik het toch niet gedaan. Ze opende een aantal brieven en las het aandachtig. Ik keek even om mij heen en probeerde de woonkamer een beetje te scannen.  Voor mij stonden twee grote witte kasten met een paar vaasjes en een aantal fotolijstjes. Aan de rechterkant van de woonkamer was een grote televisie aan de muur opgehangen. En aan de linkerkant van de kamer waren er een aantal schilderijen opgehangen. 'Selena, Selena?', zei de mevrouw een aantal keer. 'Oh I'm sorry', zei ik met een glimlach. 'Let me show me your room', zei ze en nam mij mee naar het kamertje. Ze opende de deur en rook een al te lekkere lucht. 'You can leave everything in this room, it's your room now', zei ze en ik bedankte haar. 'So what do you think?', vroeg ze nieuwsgierig. 'Awesome, I love it, my own room isn't this big' grapte ik. 'Well if you need anything, say it okay?', zei ze en aaide een aantal keer mijn arm. 'Yes I will thankyou', zei ik. Ze verliet de kamer en ik sloot meteen de deur. Ik opende een raam en keek naar buiten. Ik hoorde de golven van de zee en kon de strand al vanaf een afstandje ruiken. 'Wat is ze toch zo aardig', dacht ik. Ik had natuurlijk een beetje heimwee en moest aan mijn moeder terugdenken. 'Ik hoop dat ze het daar in haar eentje allemaal red', dacht ik. Mijn moeder heeft het natuurlijk ook allemaal zwaar gehad en nu nog steeds. Ik pakte mijn telefoon uit mijn handtasje en veranderde meteen de tijd op mijn telefoon. Ik wilde twitter en instagram nog even checken, maar ik kwam erachter dat ik hier geen wifi had, dus dat werd het niet. Gelukkig had ik mijn muziek nog en besloot om even naar Twenty One Pilots te luisteren. Ik deed mijn oortjes in en viel meteen in slaap.

De volgende ochtend (Zondag)

Ik hoorde geklop op de deur. Ik opende mijn ogen langzaam en sloot ze weer meteen. En weer hoorde ik iemand aan de deur kloppen, maar dit keer riep ze ook nog mijn naam. 'Selena, can I come in?, vroeg een stem die ik vaag herkende. 'Yes, come in', zei ik met mijn verschrikkelijke ochtendstem. Ze kwam de kamer binnen. 'Goodmorning love, did you sleep well?', vroeg ze terwijl ze de gordijnen langzaam opentrok. 'Yes, thankyou I did', zei ik terug en glimlachte erbij. Ze zei dat ze al ontbijt klaar had gelegd en dat ze haar over een halfuur mij aan tafel verwacht. 'Wow wat een service hier, dit heb ik anders nooit thuis, misschien omdat ik nooit ontbijt oeps', dacht ik en moest even om mijn eigen gedachte lachen. Ik pakte mijn toilettas uit mijn bagage en liep naar de badkamer. 'Wow this is so huge omg', liepik hardop te zeggen terwijl ik om mij heen keek. Ik stond toen voor de spiegel en keek erg aandachtig naar mezelf. Ik zag er super moe uit en ik had ook nog eens dikke wallen. Ik pakte mijn tandenborstel en deed een beetje tandpaste erop. Ik begon mijn tanden te poetsen en zag een kaartje bij het spiegel hangen. Er stond, 'I love u mom x ur lil son'. 'Heeft ze nou een zoon, waar is hij dan eigenlijk?, vroeg ik mij af. 'Vast uit huis ofzo', dacht ik en spoelde mijn mond met wat water. Ik nam ook snel een douche en trok comfortabele kleren aan. Ik liep naar de woonkamer in en zag de man van de mevrouw en groette hem. Het enige wat hij zei was 'Hi', want hij moest ergens naar toe, wel jammer want hij leek me wel een aardige vent. Na het ontbijt vertelde ik de mevrouw dat ik even zaakjes moest regelen in het het ziekenhuis voor mijn stage. Ze vond het goed en knuffelde mij. 'See u later dear', zei ze en ze zwaaide nog even naar mij en ik zwaaide snel terug. Toen ik naar het ziekenhuis liep, zag ik een grote groep meisjes die een foto aan het maken waren. Het bleek een 5sos meetup te zijn. En toen besefte ik dat ze na 3 dagen klaar zijn met touren samen met 1D. Ik kan niet wachten tot ze in Australie zijn, maar de dag dat ze hier arriveren ben ik druk bezig in het ziekenhuis, dus dat gaat hem niet worden', dacht ik hardop. Het was 8 pm, en liep terug naar mijn verblijfplaats. Ik belde aan en mevrouw deed de deur voor me open, ze vroeg of ik iets wilde eten, maar ik was zo moe dat ik gewoon even wilde liggen. Ik viel bijna in slaap tot de telefoon plotseling af ging.