Maybe I Regretted It #ABA2019 #GRcontest

Κεφάλαιο 14ο

Ξύπνησα το πρωί και ένιωθα ένα βάρος στο στήθος μου... Την Ιωάννα... Είναι τόσο γλυκιά όταν κοιμάται... Έμεινα να την χαζεύω...

Ιωα: Ξέρεις είναι περίεργο απλά να κοιτάς κάποιον όταν κοιμάται

Είπε με μια πολύ βράχια και σέξυ φωνή γιατί μόλις ξύπνησε

Κωσ: Θα ήταν περίεργο αν δεν ήμουν το αγόρι σου και αν δεν ήσουν γλυκούλα όταν κοιμάσαι.

Της απάντησα κάνοντας την φωνή μου σέξυ και της έκλεισα το μάτι.

Αυτή δάγκωσε το κάτω της χείλος οπότε δεν αντιστάθηκα και την φίλησα.

Σηκωθηκαμε από το κρεβάτι και κατεβήκαμε κάτω. Χαιρετησαμε την μαμά της και την ενημέρωσα ότι σήμερα η Ιωάννα θα περνούσε την μέρα της μαζί μου.

Πήγαμε Πορταριά για καφέ. Εγώ πήρα ένα καπουτσίνο ενώ αυτή έναν χυμό βύσσινο. Τα χείλια της από τον χυμό κιόλας είναι τόσο ροδοκοκκινα με το ζόρι κρατιέται να μην την φιλήσω τώρα. Κάτσε γιατί να μην την φιλήσω; Το κορίτσι μου είναι άιντε στο κάτω κάτω να δουν οι γύρω ότι είναι δικιά μου Μουαχαχαχα.

Έτσι την πλησίασα και αφού της χάιδεψα λίγο το μάγουλο της την φίλησα αργά και παθιασμένα.

~Ιωαννας pov~

Νιώθω τόσο τέλεια μαζί του. Απλά δεν μπορώ να συνηδητοποιησω ότι θα φύγει και δεν ξέρω πότε θα τον ξαναδώ... Εκτός και άμα... Τον κλειδώσω στο σπίτι μου για πάντα... Μουαχαχαχα αυτό θα κάνω...

Αφού ήπιαμε τον καφέ μας στην Πορταριά γυρίσαμε στο λιμάνι και κάτσαμε στο αγαπημένο μας μαγαζί για μεσημεριανό... Αγαπημένο ΜΟΥ μαγαζί για την ακρίβεια... Αλλά θα γίνει και δικό του αργά η γρήγορα...

Η ώρα πέρασε ευχάριστα αλλά δυστυχώς γρήγορα... Γιατί όταν διασκεδάζεις και είσαι με άτομα που αγαπάς να κυλάει πιο γρήγορα; Ενώ στα αρχαία τίποτα... Σταματάει... Άμα είναι θέλω να κάνω αρχαία μαζί του... Να περάσουμε μια αιωνιότητα παρέα...

Πληρώσαμε το φαγητό μας ο καθένας χωριστά μετά από πολλές διαμάχες και ξεκινήσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μου... Εκεί θα λέγαμε αντίο για πόσο καιρό δεν ξέρω...

Ήμαστε στο κατώφλι του σπιτιού μου...
Κοιτιομαστε στα μάτια αλλά κανείς δεν κάνει καμία κίνηση. Κάνεις μας δεν θέλει να αποχαιρετήσει τον άλλον.

Τελικά αυτός κάνει την πρώτη κίνηση αλλά δεν νομίζω να είχε και άλλη επιλογή γιατί κάποτε έπρεπε να φύγει και αυτός δυστυχώς... Έκανε ένα βήμα μπροστά και μετά μερικά ακόμα με αποτέλεσμα να κολλήσει τα σώματα μας. Με φίλησε για ακομα μια φορά. Φιλάει τόσο ωραία... Λιώνω...