9.BÖLÜM

331 32 5
                                    



(Mira)

"Evin yolunu bulabilir misin?"

"Yaaanii, sanırım"

Çocuğu andıran konuşmasıyla konuşmasıyla içimden gülmemi tetikleyen ayrı bir Mira çıktı.

"Tamam anladım ben seni. Ben sana eşlik ediyim. Gece gece kaybolursan seni aramakla uğraşmayalım"

"Haha çok güldüm ya. Kaybolsam bile bana yardım eden çok olur. Benim gibi yakışıklı ve sevimli birine herkes yardım eder."

"Öyle olsun bakalım egosu boyundan büyük yakışıklı ve sevimli biri. Her neyse şuradaki durağa gidelim. "

Yavaş yavaş durağa doğru ilerlerken otobüsün yaklaştığını fark ettim. Kaçırırsak uzun süre beklemek zorunda kalabileceğimizden Taehyung'un bileğinden tutup çekiştirmeye başladım.

Bir iki saniye ne olduğunu kavrayamadığı için benim bir kaç katın olan bedeni bana fazla ağır gelmişti. Ama farkına vardıktan sonra benim önüme geçip bu sefer o beni sürüklemeye başladı benim zorlandığımın aksine.

Hızla otobüse varıp yer bulmak için arkaya doğru ilerledik. Ama saat iş çıkış saati olduğu için tamamen doluydu. Sadece ilerideki bir teyzenin yanı boştu. Ama birimiz ayakta kalacağı için gitmedim oraya.

"İlerlesene orda boş yer var."

"Ama bir tane oturak var."

"Ee otur işte ben yanında dururum."

"Ayakta ka-"

"Ağzından tek kelime çıkarsan.."

İşaret parmağıyla alnıma bastırdıktan sonra cümlesini nasıl tamamlayacağını anladım ve sessizce ilerledim.

"Oturdum oldu mu Tae beylerimiz memnun kaldı mı acaba?"

"Evet oldukça memnun kaldım."

Sinirli şekilde yanıma döndüm. Tamam centilmenlik yapıp ayakta kalmıştı ama ben rahatsız oluyorum.

Yanıma döndüğümde teyze bana bakıp yukarıdan aşağı süzdü. Ona aldırmadan Taehyung'a döndüm tekrar. Sinirimi yatıştırır yatıştırmaz konuştum.

"Bugün nasıldı?"

"Imm sana geçmişimi anlatırken duygusal, gerçeklere olan tepkine şaşkın, son yarım saat içinde falanda tok hissediyorum. Senin için nasıldı?"

"Sanırım karışık. Ama daha çok iyi hissediyorum."

Evet yalan söylemedim. Uzun aradan sonra huzurlu ve mutlu hissediyordum. Taehyung'a bakarak dalmışken yandan dürtülmemle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Adın ne senin bakıyım?"

"Mira, teyze."

"Oh oh adın da senin kadar güzelmiş."

"Teşekkür ederim."

"Çalışıyor musun kızım?"

"Evet Kore'de doktorum."

"Maşallah nazar değmesin."

Gülümsemekle yetinirken teyze sorularına ara vermedi.

"Bekarsın herhalde yüzüğün yok. Biliyor musun kızım benim oğlum da bekar."

Ve teyze niyetini belli etti. Şehirde, avını bekleyen aslan misali kendine gelin arıyor.

İkinci kez dürtülmemle bu sefer Taehyung'a baktım. İçinden herkes neden  beni dürtüyor diye geçirsemde sessiz kaldım.

Gökyüzü ๛ KTHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin