The Kidnap

Κεφάλαιο 43

Μπήκαμε στο κτίριο και είδαμε πως όλα είναι μια χαρά. Αλλά έκανα λάθος, μια ομάδα τεσσάρων αντρών εμφανίστηκε μπροστά μας και μας σημαδευαν με τα όπλα τους. Ενας άντρας εμφανίστηκε στην και μπήκε μπροστά τους χαμογελώντας ειρωνικά.

<<Βλέπω πως ήρθες και έφερες και παρέα >>είπε και κοίταξε τον Νίκο δίπλα μου.
<<Που είναι η Μαργαρίτα; Τι της κάνατε; >>ρώτησα αμέσως έτοιμος να του ορμηξω αλλά δεν με συμφερε. Με κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
<<Η γυναίκα σου είναι σε ένα δωμάτιο αλυσοδεμένη. Κρίμα που δεν θα προλάβεις να την δεις. Αλλά μην ανυσηχεις θα την δεις στο θάνατο >>είπε σουφρωνοντας τα χείλη του και κουνοντας το κεφάλι του. Κοίταξε για λίγο τα νύχια του σαν να μην συμβαίνει τίποτα και ξανά με κοίταξε.

<<Είστε κορόιδα όλοι σας >> έφτυσα τα λόγια μου και αυτός με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι.
<<Ο Γρηγόρης σας θέλει μόνο και μόνο για βγάλει λεφτά και να κάνετε εσείς τι δουλειά του για σας. Είστε αξιολύπητη. >> Συνέχισα..

<<Μήπως να σου θύμιζα πως και εσύ ήσουν στην ίδια συμμορία και μας βοηθούσες; Και πως το έκανες αυτό και στην ίδια την γυναίκα σου μήπως; Εσύ είσαι ο αξιολύπητος >> Μου είπε και μετανιωνα αυτήν την πράξει που είχα κάνει στην Μαργαρίτα.  Να σε πάρει Ιάσονα εσύ φταις για όλα. Εσύ την έθεσες σε κίνδυνο και θα το πληρώσει άδικα και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα για αυτό. Είσαι ένας μαλακας και δειλός.

<<Εμένα δεν ήθελε ο Γρηγόρης, ε λοιπόν εδώ είμαι. Αφήστε την Μαργαρίτα να φύγει. >>του είπα δείχνοντας με. Αυτός γέλασε και κοίταξε κάτω στιγμιαία και μετά πάλι εμένα. <<Το αφεντικό δεν θέλει μόνο εσένα. Ξέρεις όταν το έσκασες και την πήρες σκαιφτοταν πως έπρεπε να τιμωρηθει και αυτή, γιατί ήταν σίγουρος πως είχες αισθήματα για αυτήν. Αλλιώς δεν θα την έπερνες μαζί σου. Σωστά δεν λέω; >> έσφιξα το σαγόνι μου.

<<Το ξέρεις και συ πολύ καλά πως όποιος τον προδίδει θα έχει την χειρότερη τιμωρία. Έτσι, επειδή γνώρισε και αφού μας το διαπίστωσες και συ ο ίδιος αφού την παντρεύτηκες, αποφάσισε ότι αν την δεις να βασανιζετε μπροστα σου θα πονέσεις. >>  έλεγε σαν να ήταν ένα απλό πράγμα.

<<Δεν θα σας αφήσω να την πειράξετε. Θα σας σκωτοσω με τα ίδια μου τα χέρια έτσι και ακουμπήσετε τρίχα της. >> γέλασε με αυτό που είπα.

<<Ιάσονα πρέπει να ομολογήσω πως έχεις αρκετό θάρρος να το λες αυτό. Αλλά ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο πως είναι αδύνατον. Έχω άντρες εδώ ενώ εσύ έναν φίλο. Νομίζεις πως θα μας σταματήσεις; Μην γελιόμαστε >>είπε με το χέρι ελάχιστα σηκωμένο. Όσο και αν επειθα τον εαυτό μου πως μπορώ, κατά βάθος  ήξερα πως έχει δίκιο. Αυτός έχει το πάνω χέρι τωρα και γω δεν μπορω να κάνω τίποτα.

<<Το φαντάστηκα >> γέλασε αφού δεν του απάντησα καν. Τι να του έλεγα ότι έχει δίκιο; Ότι είμαστε χαμένη και στο έλεος του.
<<Μην ανυσηχεις θα έχετε έναν γρήγορο θάνατο. Αλλά πρώτα θα ξεκινήσουμε από τον φίλο σου. Αφού έκανε την τιμή να έρθει ως εδώ. Τι κρίμα φίλε μου θα πεθάνεις άδικα >> είπε στον Νίκο ο οποίος καθολιν την διάρκεια ήταν σιωπηλός και σοκαρισμένος. Τον κοίταξα με ένα μετανιωμένο βλέμμα. Δεν έπρεπε να έρθει μαζί μου. Θα πεθάνει άδικα εξαιτίας μου.

<<Άστον να φύγει, Τάσο >>  του φώναξα ελάχιστα. <<Δεν νομίζω να μην σας θέλει για παρέα στον θάνατο. Μην ανυσηχεις δεν θα τον αφήσουμε μόνο του. >> είπε και ένας πυροβολισμός ακούστηκε από τους τέσσερις άντρες που βρίσκονταν από πίσω από τον Τάσο.

Τρομοκρατημένος κοίταξα δίπλα μου στον Νίκο, ο οποιος πλέον ήταν σοριασμενος στο πάτωμα με μια σφαίρα να έχει καρφώθει στο κεφάλι του. Το αίμα έτρεχε σαν ρυάκι και το σώμα του χλωμό. Το στόμα του ανοιχτό ελάχιστα με τα μάτια του να κοιτάνε το κενό.
Τα χέρια μου τρεμανε και δεν μπορούσα να κουνηθω. Συγγνώμη φίλε, εγώ φταίω. Δεν το ήθελα.

<<Άστο οπλο κάτω Ιάσονα>> είπε ενώ οι άντρες με πλησίασαν πιο κοντά. Με κοίταξε με αυτό το απαίσιο χαμόγελο του. Που ήθελα να τον κάνω να μετανιώσει που σκωτοσε τον Νίκο. Το χέρι μου άνοιξε και το όπλο έπεσε κάτω, χτυποντας και κάνοντας τον ήχο να ακουστεί σε όλο το χώρο.
Εισαι δειλός. Είσαι δειλός.
Δειλε. Δειλε. Σκαιφτομουν συνέχεια.