"Baba baba sana güzel bi haberim var çok sevineceksin.""Söyle bakalım neymiş""ben hakimligi kazandım" bi çırpıda söylemişti Mustafa.Babasının yüzü birden düşmüştü aklında bin bin türlü düşünceler,borclar varken bi de Mustafanın okulu çıkmıştı.Bu derin sessizligi mustafanın gür sesi bozmuştu."Sevinmedin mi yoksa""sevinmez olurmuyum oglum çok sevindim ama biliyosun bu aralar sıkışıgız işler iyi degil""Ne yani şimdi ben okumayacakmıyım"Mustafa babasını dinlememisti bile her zaman okumalarını isteyen onlar degil miydi? Oysa şimdi ne olmuştu da onu okutmayacaklardı"oglum daha evimize zor ekmek götürüyorken seni nasıl okutabilirim"Mustafa babasına cevap verme istegi bile duymadan çıkmıştı.Uzun bir süre sokaklarda gezip düşündükten sonra babasına hak verdi çocukluk hayali olan hakimligi okuyamayacaktı ama herşwyde bir hayır vardır diyip babasının karşısında her şeye sustugu gibi buna da susacaktı ne kadar zor da olsa başka çaresi yoktu
