The Kidnap

Κεφάλαιο 48

Στεκόμουν μπροστά στο καθρέπτη και κοιτούσα την αντανάκλαση μου. Έχω γίνει χάλια χωρίς την Μαργαρίτα δίπλα μου. Κοίταξα το πρόσωπο μου και άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα.
<<Μαργαρίτα; >>είπα χωρίς να το πιστεύω. Στεκόταν απο πίσω μου με ένα τεράστιο χαμόγελο. Γύρισα απότομα μα δεν ήταν πλέον πίσω μου. Άκουγα μονάχα την φωνή της.
<<Ιάσονα είπες πως δεν θα με άφηνες ποτέ >> ακουγοντουσαν τα αναφυλιτα της. <<Όχι μαργαρίτα μην το λες αυτό >> είπα πιάνοντας το κεφάλι μου και έπεσα κάτω στα γόνατα. <<Ξέρεις πως δεν ήθελα να σε χάσω >>ψελλισα στο εαυτό μου.
<<Ιάσονα. >>άκουσα ξανά να με φωνάζει. <<Με άφησες >>ξανά είπε και έσφιξα δυνατα τα μάτια μου. <<ΌΧΙ>> Έκλαιγα με λυγμους. Άνοιξα τα μάτια μου και την είδα μπροστά μου με αίματα στο κεφάλι. Τα δάκρυα της να τρέχουν στο πρόσωπο της και να με κοιτάει με ένα πληγωμένο και πονεμένο βλέμμα.
<<Ιάσονα >> ξανά μίλησε <<Ιάσονα..... Ιάσονα.... Ξύπνα>>είπε και εσμιξα τα φρύδια μου. <<ΞΎΠΝΑ >> φώναξε.

Πετάχτηκα από το κρεβάτι ιδρωμένος και κοίταξα τον αδερφό μου. Ο οποίος φαινόταν αρκετά ανήσυχος. Προσπάθησα να καταλάβω τι έγινε και κατάλαβα πως ήταν και αυτό ένα από τους εφιάλτες μου, από τότε που πυροβόλησαν την Μαργαρίτα.
<<Αδερφέ είσαι καλά; Πάλι οι εφιάλτες έτσι; >>με ρώτησε αγχομενος και έκατσε στο κρεβάτι.
<<ναι.... Γαμωτο δεν θα με αφήσουν ποτέ >>έπιασα το πρόσωπο μου με της παλάμες μου και ξάπλωσα με δύναμη πίσω στο μαξιλάρι.
<<Τρόμαξα ρε συ, σε άκουσα να φωνάζεις >> είπε στεναχωρημενος. Του είχα πει για τους εφιάλτες μου, αλλά μάλλον δεν περίμενε να είναι έτσι.

Σηκώθηκα πάνω και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού με τα χέρια μου να στηρίζονται δεξιά και αριστερά στο κρεβάτι. Εσκυψα το κεφάλι μου και έκλεισα τα μάτια μου, προσπαθώντας να ηρεμήσω. Μετά από κάτι λεπτά τα άνοιξα και κοίταξα μπροστά μου. <<Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο, πρέπει να δω πως είναι η Μαργαρίτα >> σηκώθηκα πάνω και αμέσως ο αδερφός έπιασε το μπράτσο μου, σταματώντας με.

<<Πρέπει να φας πρωτα έχεις αδυνάτησει και είσαι χάλια. Γιατί δεν τρως Γαμωτο στο νοσοκομείο έστω και λίγο >>μου φώναξε και δεν μίλησα για λίγο. <<Καταστρέφεις τον εαυτό σου, έτσι περιμένεις να σε δει η Μαργαρίτα; Θα την στεναχωρησεις κι άλλο και εσύ δεν το καταλαβενης>>ξανα είπε αυστηρά, τον κοίταξα για λίγο.
<<Έχεις δίκιο, δεν θέλω να με δει η Μαργαρίτα σε τέτοια χάλια >>είπα και κατεβήκαμε κάτω.
Κοίταξα για λίγο στο σαλόνι και δεν ήταν κανείς. Μπήκαμε στην κουζίνα η οποία η Έμα έπινε καφέ.
Σηκώθηκε αμέσως πάνω και με πλησίασε.

<<Πως είσαι Ιάσονα; >>με ρώτησε λυπημένη. <<Σκατα >> ήταν το μόνο που είπα και έκατσα στην καρέκλα. <<Βάλτου να φάει κάτι >>άκουσα να λέει ο Μάνος στην Έμα. Αυτή δεν είπε τίποτα και έβαλε ένα πιάτο φαγητό και το έφερε μπροστά μου. Το στομάχι ανακατεύτηκε με το που το μυρισα και το εσπρωξα μακριά μου.
<<Δεν θα φύγεις από εδώ μέχρι να το φας >>ειπε ο αδερφός μου δείχνοντάς το πιάτο. Το έφερα προς το μέρος μου και με το ζόρι το έφαγα.

[...]

Αφου τελείωσα σηκώθηκα πάνω και πριν φύγω χτύπησε το κινητό μου. Το πήρα βιαστικά στα χέρια μου και είδα ότι με έπερνε  ο Κώστας. Τι έγινε; Το σήκωσα αγχομενος και το έβαλα βιαστικά στο αυτί μου. Η Έμα και ο Μάνος κατάλαβαν την αγωνία μου και ήρθαν ανήσυχη μπροστά μου.
<<Τι έγινε; >>ρώτησα με το άγχος να με καταβάλει.
<<Η μαργαρίτα >>Ήταν το μόνο που είπε και τα πόδια μου κόπηκαν, δεν τον άφησα να μιλήσει και απλά του είπα <<Έρχομαι >>έκλεισα το κινητό μου και Κατευθύνθηκα προς την έξοδο του σπιτιού.
<<Ιάσονα τι έγινε; >>ρώτησε ο Μάνος τρέχοντας και οι δύο από πίσω μου.
<<Η μαργαρίτα κάτι έπαθε, δεν ξέρω τι >> είπα και φόρεσα στα γρήγορα το μπουφάν μου.
<<Περιμενε ερχόμαστε και μεις >>ανακοίνωσε ακι γύρισα προς αυτούς.
<<Λίγο γρήγορα όμως >>είπα αγχομενος και μπήκαμε μετά από λίγο στο αμάξι με προορισμό το νοσοκομείο. Τι έπαθες αγάπη μου; Σε παρακαλω Μαργαρίτα κρατήσου ζωντανή.