His Eyes

PROLOGUE

Sa isang iglap tila parang alon ng dagat na naguunahan ang mga ala ala sa isipan ko.

"I'm Criza"

"Do you remember anything?" Saad ni Louie.

"Y-yung iba" hindi ko alam kung bakit ganito. Anong nangyayari? "I-Ikaw s-si Louie?" Nakangiti syang tumango. "Where's my mom? Where's dad?" Ito agad ang tinanong ko sa kanya dahil naalala ko na ang itsura ng mga magulang ko na hindi ko akalaing kaya ko.

"Tita! Tito! May naaalala na sya!" Huh? Why he's shouting? Where am I? Inilibot ko muna ang paningin ko habang sya ay abala sa pagtawag sa kung sino. I'm here at hospital. "Are you okay? Do you want something?"

"I'm a little bit thirsty. Why am I here?"

"Nahimatay ka kanina" biglang pumasok sa ala-ala kong galing nga pala kami sa birthday party.

"A-Anak..." Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. A women with a gray hair and emerald eyes just called me anak! Tumayo ako upang salubungin sya ng isang mahigpit na yakap. How I miss her! "I'm so happy for you! I thought you're not gonna remember everything. God! I love you, Criza" she cried in happiness

"I love you too, ma"

"Criza..." It was dad! Lumapit din ako at sinalubong sya ng yakap. Niyakap nya akong pabalik. Buong akala ko ay wala akong kinagisnang mga magulang. Nagiiyakan na kami dito. Napatingin ako kay Louie na ngumiti at tumango sakin.

"Ma, Pa, pwede po ba munang magusap kami ni Louie? Yung kaming dalawa lang"

"Sure!"

"Ayhieeee" panunuya ni Mommy. Hindi pa rin sya nagbabago. Tsk tsk tsk.

Nang makalabas sina Mommy at Daddy ay nagulat si Louie ng yakapin ko din sya.

"Don't worry I still remember you my prince" nagulat sya ng tawagin ko syang 'my prince'. Hindi nya inakalang matatandaan ko pa ang tawag ko sa kanya dati ng mga bata pa kami. Pero mas nagulat ako sa ginawa nya. Hinalikan nya ako. Masuyo at tila nagpapasalamat ang halik nya. I kissed him back. Hindi ko akalaing... When I met this man all of my memories will come back. That eyes of him. Makalimutan ko man ang lahat sigurado akong hinding-hindi ang mga mata nya.