The Kidnap

Κεφάλαιο 49

Έτρεχα σαν τον τρελός στους διαδρόμους με τον Μάνο και την Έμα. Δεν θα το άντεχα να την έχανα και να ξερά πως δεν θα την ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου. Έφτασα επιτέλους στο διάδρομο που βρισκόταν η Μαργαρίτα και είδα έξω την Γωγω, τον Κώστα και τον Άκη. Τους πλησίασα όσο ποιο γρήγορα μπορούσα πανικοβλητος.
<<Τι συνέβη είναι καλά η Μαργαρίτα; Τι της κάνουν; >> ερωτήσεις έσκασαν σαν βόμβα, περιμένοντας με αγωνία και φόβο στο τι θα ακούσουν τα αυτιά μου.
Η Γωγω με στεναχωριμενο βλέμμα ήταν και  όταν την κοίταξα καλύτερα τα μάτια της φαινοντουσαν πρισμενα από το κλάμα. Δεν έχω καλό προαίσθημα κάτι κακό συνέβη γαμωτο.

<<Η καρδιά της μαργαρίτας σταμάτησε και την έχουν στα επειγόντα για να δουν αν μπορούν να την επαναφέρουν >>η φωνή του Άκη ακούστηκε στα αυτια μου, κατεστραμενη. Οχι δεν μπορεί να συνεβη αυτό. Κοιμάμαι ακόμη, γαμωτο. Έσφιξα τα χέρια μου μπουνιές και χτύπησα τον τζάμι όπου πήγα για να δω το σώμα της μαργαρίτας να ξαπλωνη χλωμό, χωρίς καμία ελπίδα πια.

<<ΟΧΙΙ, ΞΎΠΝΑ. ΞΥΠΝΑ ΜΗΝ ΦΕΥΓΕΙΣ >>ούρλιαζα χτυπώντας με μανία το τζαμι προκαλώντας πληγές και αίματα να τρέχουν από τα χέρια μου. Είχα χάσει το έλεγχο και δεν ήξερα τι έκανα. Ο Κώστας και ο Άκης με τον αδερφό μου προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Τα δάκρυα μου έτρεχαν βλέποντας το σώμα της αδύναμο να πετάγεται από την ηλεκτροπληξια που της προκαλούσαν για να την επαναφέρουν πίσω.

<<Αδερφέ σε παρακαλω ηρέμησε >>η φωνή του ανυσηχει στα αυτιά μου αλλά δεν έδινα σημασία. Το κλαμα της Γωγως και της Έμα αντιχησε σε όλο το διάδρομο κάνοντας με ακόμη ποιο πολύ να πονάω όταν άκουγα να λένε το όνομα της.<<ΤΙ ΝΑ ΗΡΕΜΉΣΩ, Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΜΟΥ ΠΑΙΘΕΝΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΗΡΕΜΉΣΩ >>Είπα με όση φωνή είχα και με κοίταξε πληγωμένος.
<<ξύπνα γαμωτο, ξύπνα >> χτύπησα ξανά το τζάμι κοιτώντας το μηχάνημα που υπήρχε, δείχνοντας μια ίσια γραμμή. Ο Γιατρός πλέον σταμάτησε και με κοίταξε από το τζάμι. Όχι δεν μπορεί να παιθανες. Είμαι σίγουρος ότι θα ανοίξεις τα μάτια σου. Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά απογοητευμένος. Απομακρυνθηκα από αυτούς και μπήκα στο δωμάτια πλησιάζοντας την Μαργαρίτα, πιάνοντας το χέρι της. <<Σας παρακαλώ αφήστε με μόνο μου μαζί της . >> παρακαλεσα με τους λυγμούς μου να βγαίνουν μετά τον άλλο... Αυτοί δεν είπαν τίποτα και βγήκαν από το δωμάτιο.

Εσκυψα το κεφάλι μου προς το μέτωπο της και την φιλισα γλυκά. <<πως μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα Μαργαρίτα. Γιατί με αφήνεις και φεύγεις. Γύρνα πισω. Δεν θα μπορέσω να ζήσω χωρίς την παρουσία σου δίπλα μου. Άνοιξε τα μάτια σου μωρό μου. Κάνε την καρδιά μου να σταματήσει να πονάει που σε βλέπω ετσι και καντην να πετάει από χαρά που θα ανοίξεις τα μάτια σου σε παρακαλώ. >>Έκλαιγα ψυθιριστα <<Σε αγαπάω μαργαρίτα σε παρακαλώ άκουσε με >>τα δάκρυα μου έπεσαν στο χέρι της και τα σκούπισα φιλωντας το. Το ακούμπησα στα χείλη μου και το κράτησα για λίγο εκεί. Γύρνα πίσω.

Ενας χτύπος ακούστηκε στα αυτια μου και κοίταξα σοκαρισμένος το μηχανιμα. Η γραμμή που ήταν ίσια άρχιζε να πηγενη πάνω κάτω και την κοίταξα αμέσως ανακουφισμενος και χαρούμενος χωρίς να το πιστεύω.
<<Το ξερά αγάπη μου πως θα γυρίσεις πίσω. Σε αγαπώ Μαργαρίτα >>Της φιλισα ξανά το χέρι και έφυγα φουριόζος έξω. Οι υπόλοιποι καθοντουσαν στης καρέκλες με τη Γωγω και η Εμα να κλαίνε με λυγμούς και οι άντρες να προσπαθώντας να τους κάνουν να ηρεμησουν. Κατάλαβαν την παρουσία μου και με κοίταξαν τρομαγμένη. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου λέγοντας <<Η μαργαρίτα είναι ζωντανή >>Πετάχτηκαν πάνω αγκαλιαζοντας ο ένας τον άλλον από την χαρά τους. Η Γωγω με πλησίασε και την έβαλα στην αγκαλιά μου. <<Είχες δίκιο αγόρι μου, η Μαργαρίτα είναι δυνατή >> συνηδιδιτοποιησε και δάκρυσε. <<Το ξέρω, το μόνο που έμεινε είναι να ανοίξει τα μάτια της >>είπα σιγανά και είμαι σίγουρος πως θα το κάνει.