Sadece ağlıyordum... saatlerdir odalara kriz geçiriyordum. Babamın ölümü... gerçekten beni yıkmıştı.
Annemse ben daha dokuz yaşımdayken bizi terk etmişti. Kimse yoktu. Arkamda beni sadece destekleyecek olan üç dostum vardı.
Kendimi odama kilitledim ve hıçkırarak ağlamaya başladım . Benimle birlikte kapının diğer tarafında ağlayan üç kişi daha vardı.
Jisoo:Lisa yapma... kendini de bizi de çok üzüyorsun.
Jennie:Lisa lütfen sakinleş tatlım. Biz buradayız. Kapıyı aç tamam mı?
Sesler kafamın içinde yankılanıyordu, ama anlayabiliyordum yavaşça kalkıp kapıyı açtım ve bir kaç boğuk sesten sonra kendimi bilinmezliğe giden kararının içine bıraktım....
Merhaba yeni kurgum nasıl ? İlk bölümü kısa yazdım. Vote ve yorum bırakın please❤❤❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lisayı burda bırakıyorum ve çekip gidiyorum. 😂😂😂 🖤🖤🖤🖤
