Take Me Back To My Time

Paula's POV

"So class, what is economy?" pakinig kong tanong ng guro namin.

Napasapo na lamang ako sa aking noo habang nagtatago sa labas ng classroom namin. Late na naman ako, patay. napatingin ako sa langit at nagmuni muni. Since late na rin naman ako at paniguradong dadalhin din naman ako ng teacher ko sa dicsiplinary office dahil palagi na lang akong late, magcucutting na lang ako. Sulitin na dahil dun din naman ang bagsak eh.

Napag desisyunan kong sa likod na ng school dumaan dahil pag sa main entrance ako dumaan paniguradong mahuhuli ako ng guard. Once you enter, there's no turning back kase ang peg ng school na 'to. Bawal lumabas once na nakapasok ka na.

"Teka, san naman ako pupunta?" I asked myself and palmed my chin. "Ah! Alam ko na!"

Dali dali akong naglakad at nagpunta sa tambayan naming magkakaibigan. I'm almost there when I bumped into something, I looked up and realized that it's a person. Agad akong napaatras ng makilala ko kung sino 'to.

"Pre, yan yung kapatid ni Keifer ah?" tanong ng kasama nung lalaking nabangga ko. I don't exactly know who they are pero ang alam ko ay isa sila sa mga kaaway ng kuya ko. And right at this moment, alam kong nasa isa akong malaking gulo.

"Siya na lang kaya ang gantihan natin?" agad nanlaki ang mga mata ko ng dahil sa sinabi ng isa pang lalaki.

'Sakin gaganti? I'm not even involve with them! Bakit sakin?!'

Ngumisi ang lalaking nabunggo ko which made my whole system shiver. He step forward and bowed his head so that our gaze can meet, he hold my chin.

"Wag kang magalala. Pambawi lang 'to sa kuya mo." he said and laughed devilishly.

Nataranta ako kaya agad kong tinapakan ang paa niya at mabilis na tumakbo papalayo. Sinimulan na rin akong habulin ng mga kasama nung lalaking nabunggo ko which made me to run faster as I can. Takbo lang ako ng takbo but what made me stop is a loud noise coming from a vehicle. Bigla akong napalingon sa kanan ko and I was in great shock when i noticed that it's a truck running straight to me. My whole body felt numb that I can't even make a move, I closed my eyes tightly, waiting for it to hit me but after a few minutes I felt nothing. I opened my eyes and I was in great shock ng mapansin kong iba ang itsura ng paligid ko. It seems na parang sinauna ito.

"Binibini, kanina ka pa hinahap ng iyong ina." a lady who's wearing a saya suddenly approach me. Agad nangunot ang aking noo.

"Huh? But my mom is already dead." naguguluhan kong saad sa babae.

"Ano ang iyong sinasabi, binibini? Ang iyong ina ay naroroon na sa handaan, kanina ka pa niya hinihintay. Halika na." bago pa man ako makapalag ay nahila na niya ako at dun ko pa lamang napansin na iba na ang suot suot kong damit. Hindi na ito school uniform kundi isa ng saya.

"Donya Corazon narito na po si binibini Paula." the girl said which made me to divert my gaze into the girl standing right in front of me.

"Kanina pa kita hinihintay isabela. halika at ipapakilala kita sa mga amiga ko." my 'mom' which the girl earlier said grab me by the arm and guide me to wherever-she's-going.

Habang naglalakad ay inilibot ko ang aking paningin. Ang kwartong ito ay punong puno ng mga mahihinhin na babae at mukhang mga maginoo na lalaki. Very far from the place I knew and i grew up.