GOT7 MİNİ KURGU

(Jinyoung) [HİSSET] 3

Dakikalardır soluk alamadan çalıştığın için acayip daralmıştın. Önündeki son kontrol listesini de alıp stajyerlerin yanına indin.

Hepsi masalarında oturmuş çalışıyorlardı. Gözlerine etrafı kolaçan edip yoklamayı almaya çalıştın. Herkes tam gözüküyordu. Sonra gülümseyerek küçük odalarına girdin.

“ nasıl gidiyor çalışmalar?”

Çocuklar sana gülümseyip teker teker konuşmaya başladılar.

“ gayet iyi”

“ her şey yolunda”

“ sıkıntı yok mükemmel ”

Şaşırıp gülümsedin. “ bu günün diğerlerinden farkı ne? Her gün binlerce şikayetiniz olurdu. ”

Hepsi aynı anda sana susmanı işaret etti. Sen ne olduğunu anlamadan stajyer sandalyesine oturan Jinyoung ayağa kalktı.

“ tamam çocuklar kod hazır bundan yararlanabilirsiniz. ”

O an pot kırdığını anladın. Ellerini önünde birleştirip hafif eğildin. Kısık sesle “ özür dilerim çocuklar” dedin.

Sana doğru yürüyen Jinyoung tam yanından geçerken fısıldadı.

“ kütüphaneye gel ”

Jinyoung ordan uzaklaşana kadar bekledin.  Daha sonra yanaklarını şişirip kaşlarını çattın.

“ benim suçum ne ama pot kırmam mı?”

Stajyer öğrenciler sana gülerken sende mızmız küçük bir çocuk edasıyla arkanı dönüp asansöre doğru ilerledin. Bodrum kata tuşlayıp beklemeye başladın.

Bodrum'a inince kütüphaneye doğru ilerledin. Gergindin. Birkaç gündür seninle konuşmuyordu. Birden böyle bir şey yapması seni şaşırttı.

Gerginlikle birden kütüphanenin açık olan kapısını çaldın. İçeriden Jinyoung'un kıkırtısını duydun.

“ gelebilirsin” dedi.

Utanarak içeriye girdiğinde rafların arasında kitapları inceleyen Jinyoung'u gördün.

“ buyrun Jinyoung bey”

Jinyoung sana dönmeden konuştu.

“ işlerini bitirdin mi?”

“ evet bitirdim birazdan çıkacağım. Bir isteğiniz mi vardı?”

Eline aldığı kitabı incelemeyi bırakıp yerine koydu. Sana yaklaştı.

“ karnın aç mı?”

Başınla reddettin. “ hayır yemeğimi yedim ”

Jinyoung iyice sana yaklaştıktan sonra elini yüzüne doğru çıkardı yüzüne dokunmadan elini saçlarına getirip saçlarını düzeltti.

“ her halinden ne kadar yorgun olduğun belli oluyor. Yemek yemeğe gidiyorum benimle gelmek istemez misin?”

Mahçup şekilde eğildin. Aslında açtın hemde bir kurt kadar ama onunla yemeğe gitmek ne kadar doğruydu.

“ ben teşekkür ederim ama...”

Sen daha cümleni tamamlamadan Jinyoung elini ellerinin arasına alıp ilerlemeye başladı. “ her neyse gidip yemek yiyelim. ”

Jinyoung'un peşinden ilerlerken ne elini çekebiliyordun ne de rahat rahat peşinden gidebiliyordun.

“ Jinyoung bey...”