Group T. W. I. S. T

4

Pov Vanoss/Evan

Ik loop rond 10 uur naar mijn wagen en rij naar mijn apartement wat verder in de stad. Iets in mijn gedachten zegt dat die gast niet te vertrouwen is. Ik moet er goed op letten. Alexis heeft wel altijd bij iedereen vertrouwensgevoel. Maar iets maar echt iets denkt dat hij niet zo goed is als ze denkt. Ze weet niet eens zijn naam.

Als ik thuis ben gooi ik mijn sleutels op tafel en loop meteen naar mijn slaapkamer. Geïrriteerd plof ik neer op mijn bed. Daar blijf ik even liggen totdat ik merk dat het niet zo fijn ligt in een spijkerbroek. Snel kleed ik me om in een simpel shirt en een joggingbroek en duik ik mijn bed in.

Trinngg. Ik word wakker om middernacht. Snel pak ik mijn telefoon op. 'Hallo?' Praat ik met een krakerige stem. Ik wrijd in mijn ogen. 'Evan...!'
Ik hoest. 'H-hey?' 'Hij... Schoten... Team... Apartement.' Hoor ik krakerig Alexis schreeuwen aan de telefoon. 'Wat?' Ik denk na. Dan schiet er een paniekscheut door mijn hoofd en hart. Ik spring in mijn jas en een paar schoenen en ren naar beneden mijn auto in. Ik wist het. Ik wist het! Als ik voor haar apartement kom zie ik het team liggen. Die jongen zie ik nergens. De jongens reageren niet. "Terror?! DAITHI?! MOO?!' Ik begin te huilen en hoor iemand met moeite proberen te praten. Ik kijk om en zie Alexis in een plas bloed. 'Alexis!' Ik stort me naast haar liggen.
'Je had gelijk.' Ze overhandigd mij een pistool. 'Pas op achter je!' Ik draai me om en begin meteen met schieten zonder te kijken. Ik hoor de kogels door het doelwit raken. Ik open mijn ogen en een jongen in een blauw vest en een masker valt op de grond. Die is dood hoop ik. Ik draai me om. 'Alexis?' Ik schud haar schouders. 'Alexis!!' Ik begin nog harder te huilen. Fuck wat moet ik nu?!

Hijgend word ik wakker. Gelukkig, het was maar een droom. Ik wrijf in mijn ogen en kijk naar mijn klok. 02:45. Ik sta op en loop naar mijn badkamer in het donker. Bam, daar gaat mijn kleine teen. 'Shit.' Ik hinkel half naar de luchtknoppen en zet alle lichten aan. Dan loop ik naar mijn badkamer en gooi wat water in mijn gezicht. Ik probeer met een kam mijn haar nog een beetje in model te laten blijven maar mijn zwarte haar blijft een grote boel. Ik zucht en kleed me om. Daarna pak ik een appel en mijn sleutels en rijd ik naar het hoofd- kwartier.

Pov Alexis

Ik gooi mijn pizzadoos in de kliko en loop naar de computers. Ik klik op de map waar je onze camera's kan bekijken en wacht op Evan. Ik houd de poort in de gaten terwijl ik naar het koffie apparaat loop en wat sterke koffie maak. Nogla komt binnen in zijn comfy kleren. 'Is hij er nog niet?' ik knik van nee. 'Het is nog maar 3 uur hoor. Hij heeft nog een uur.' Hij zucht. 'Ik ga naar bed. Tot morgen.' 'Welterusten.' Jap, Nogla woont hier. Best handig als we bijvoorbeeld opeens een missie code 3 hebben. (een noodgeval) Ik pak mijn koffie en giet het in een keer naar binnen en zie dan Evan zijn wagen naar binnen komen. Ik pak een nieuwe kop en zet nog een kop voor Evan. Hij komt binnen. Ik geef hem zijn koffie. 'Thanks... Weetje ik heb gedroomd en ik weet nog steeds niet of we hem kunnen vertrouwen...' Ik staar hem aan. 'Ik denk het wel hoor. Hij is alleen nog nooit mensen zoals hem tegen gekomen.' Hij zucht en drinkt een korte teug van zijn koffie. 'Als jij het zegt. Maar deze keer blijf ik om de hoek wachten.' Ik draai mijn ogen en lach. 'Jeetje overdreven.' Hij kijkt me doordringend aan en wilt iets zeggen maar houd dan zijn mond en veranderd dan het onderwerp.
'Heb jij nog iets uit die plattengronden gekregen?' Ik knik sta op en pak een papier met 1 van de plattengronden. 'Het lijkt op een bank. Want hier zie je een ingang en daar een kluis.' 'Willen ze een bankroof doen?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee want als je naar de plattengrond van Moo kijkt dan is dat als het goed is de parkeergarage helemaal aan de andere kant van de stad. Dat is onhandig. Ik denk dat het het een soort patroon vormt.' 'Aah das logisch. Nou die van mij lijkt op een klein huisje.' Ik kijk op. 'Het kleine schuurtje?!' Hij kijkt me aan. 'Wait, ja daar lijkt het wel op.' Hij geeft me een boks. 'Oke als we die van Brian oplossen en de code kraken dan... '. 'Yas!' Ik kijk op de klok. 'Kom we gaan.' Hij knikt en gooit zijn papieren kop op tafel. Ik pak een papiertje met het adres erop, een soort code woord en een tijd. 'Lets go!'