KUMA (BİTTİ, DÜZENLENİYOR)

31. BÖLÜM

Birkaç gün sonra
Yiğit gelene kadar taşınmış olmak istiyordum ve şükür bugün her şey hazırdı . Yeni eve gidebilirdik artık.
"Hülya abla eşyalar hazırmış zaten kolileride önden göndermiştik ,temizlikte yapıldı. Yani birazdan çıkarız . Her şey hazır zaten aynı düzen devam edicez sen Dilara 'ya da söyle ben de çocukları alıp çıkıyorum siz diğer arabayla gelirsiniz"

"Kızım çocukları biz alalım. Dilara kıyafetlerini giydirecek. Sen önden git istersen bir bak eksik varsa alalım çıkmadan  çocuklarla zorlanırsın şimdi . Bizde hemen arkandan çıkarız senin"
"Tamam abla öyle yapalım o zaman "

Arabaya binip yavaş yavaş sürüyordum . Çok heyecanlıydım . Yeni bir hayat şimdi başlayacaktı benim için. Tam olarak içime sinen ev , eşim , çocuklarım çok güzel olacaktı her şey eminim. Arabayı yavaşça park ettim . Dışardan bile çok güzel olmuştu. Anahtarı takıp kapıyı açtım . Yukardan sesler geliyordu. Müzik gibimiydi , birilerimi mırıldanıyordu.

"Birisi mi var? Hala burada mısınız ?" Temizlik için gelenlerden biridir herhalde diye düşündüm . Yavaşça merdiven basamaklarını çıktım.
Bir yandan da korkuyordum. Tedirgindim.
Sesler yatak odam olacak odadan geliyordu kapıyı tıklattım. Ses birden durdu. İyice şüphelendim. Kapı kulpunu yavaşça tuttum ve aşağı indirdim. Kapıyı yavaş yavaş ittim. Oda mükemmel bir şekildeydi. Yerler güllerle kaplıydı . Ve karşımda kocam duruyordu .

"Yiğit"

"Canım"

Şok olmuş şekilde kocama bakıyordum . Bas baya buradaydı . En son konuştuğumuzda bir kaç hafta daha kalacağım demişti ama gelmişti .

"Bunlar ne için"

"Senin için hayatım "

Yavaş yavaş yürüyüp yanına gittim kocaman sımsıkı sarıldım . Kokusunu içime çekip şükürler olsun Rabbim dedim içimden . Beni karşısına çekip gözlerime baktı

"Öyle pek süslü şeyler söylemeyi beceremem ama zamanla olacak artık ." Diyip sırıttı
Ve devam etti
"Çok düşündüm Begüm . İlk başlarda kabullenemedim seni. İstemedim . Ama zamanla bağladın kendini bana . Hani tartışmıştık ya sana dinleseydin demiştim . Gelip seni alacaktım ve o gün itiraf edemediğim şeyi itiraf edecektim. Ama evden çıkıp gittiğimde bile seni düşünerek gittim . O uçağa binmek bile içimden gelmedi seni o halde bırakıp . Ama bir şeylere ciddi manada karar  vermem lazımdı . Ya gidecektim düşünecektim güzelce ya da kalıp iyice tartışacaktık . Gittim ve düşündüm . Ben sana bağlandığımı orda anladım. Ve işte itiraf ediyorum Begüm seni gerçekten ama gerçekten çok seviyorum."

Şok içinde kalmıştım . Elinde güzel sıradan gibi duran basit ama şık bir kolye vardı . Ben öylece kala kalırken taktı boynuma kolyeyi .

"Yiğit ... sen benim başıma gelen en güzel şeysin ve bende seni çok seviyorum "

Tekrar sımsıkı sarıldık birbirimize. Sonunda itiraf etmiştik ikimizde .. Allahım bozulmasın bu huzur nolur. Çocuklarım ve biz hep böyle mutlu olalım .
Kapı çaldığında beraber aşağı  indik.
Kapıyı ben açtım

"Siparişlerinizi getirdim hanımefendi "

"Ben sipariş vermedim bir yanlışlık olmasın"
Derken Yiğit geldi yanıma ve

"Ben verdim karıcım. Buyurun burdan alın " diyip para uzattı . Siparişleri alıp mutfağa geçtiğimizde

"Yiğit bunlar ne "

"E yemeksiz olmaz diye düşündüm . Yemek yapamadığım içinde sipariş verdim. Adam geç gelmeseydi daha güzel olurdu ama neyse ."

"Ya düşünceli kocam benim . Merak etme öğretirim ben sana" diyip güldüm