60 ความแค้นของอัณยาวีร์

6 0 0
                                    

  แล้วท่านจ้าวก็เหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับจะนึกถึงอดีตอันไกลโพ้น

  "เรื่องราวต่างๆนั้นได้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยที่เรายังไม่ได้สูญเสียอณาจักรมิตทราห์ของเราไป และตอนนั้นมูติชาห์เองก็ยังไม่เกิดด้วยซ้ำไป" ท่านจ้าวเล่าเรื่องต่อไปอย่างเนิบๆ

   "ในตอนนั้นน้องชายของข้าได้หลงผิดไปฟังคำยั่วยุของพวกศัตรูให้ช่วงชิงบัลลังก์จากข้า และข้าเองก็ไม่เคยคาดคิดว่าน้องชายที่ข้ารักมากยิ่งกว่าญาติคนใดของข้าและแม้แต่มเหสีของข้าเองจะมาหักหลังข้าได้เช่นนั้น การหลงเคลิ้มไปกับแผนการของพวกศัตรูที่มีเป้าหมายอยู่ที่การจะเปิดมิติประตูนรกไปสู่มิติต่างๆถึงกับทำให้น้องชายของข้าได้สังหารชาวมิตทราห์ที่บริสุทธิไปนับพันคน ซึ่งที่จริงนับว่าอภัยให้ไม่ได้ แต่ข้าก็ยังหวังให้เขากลับตัวกลับใจและชดเชยความผิดของตัวเองด้วยการร่วมใจกันกู้อณาจักรมิตทราห์ของเราที่ในขณะนั้นก็แทบจะไม่อาจต้านรับกองทัพของศัตรูที่หนุนเนื่องกันเข้ามาอย่างมากมายได้อีกต่อไป แต่ทว่า น้องชายของข้ากลับอยู่ในสภาวะที่เสียใจกับการที่พวกศัตรูหลอกใช้ให้เขาเปิดผ่านประตูอณาจักรชั้นนอกให้กองทัพของศัตรูบุกเข้ามาและเข่นฆ่าสังหารชาวมิตทราห์ไปอย่างมากมาย เขาจึงได้ตัดสินใจออกมาดวลกับข้าตัวต่อตัวในสมรภูมิรบ โดยเขายังแสร้งเหมือนว่ายังอยู่กับฝ่ายศัตรู ก่อนที่เขาจะพุ่งร่างเข้าหาคมดาบของข้าอย่างตั้งใจ อา... ข้าไม่คิดเลยว่าในตอนนั้นน้องชายของข้าได้สำนึกผิดกับการทำงานชั่วให้กับพวกศัตรูแล้ว และไม่คิดว่าเขาจะวางแผนที่จะตายในคมดาบข้าในเวลานั้น และแม้ข้าเองจะยิ่งเสียใจไปกับเหตุการณ์นั้นยิ่งขึ้นกว่าเดิม แต่ข้าก็ยังรับฟังคำสั่งเสียก่อนลมหายใจสุดท้ายของเขาในเรื่องที่จะให้ข้าได้สัญญากับเขาในการที่จะต้องดูแลรับผิดชอบภรรยาหรือมเหสีของเขาต่อไปในอนาคตโดยที่จะต้องไม่ทอดทิ้งหรือทำให้ภรรยาของเขาต้องลำบากแร้นแค้นต่อไปในอนาคตข้างหน้า"

สืบสู้ผี (ภาค 1 -2 )Where stories live. Discover now