Dit verhaal gaat over 2 meisjes Lunah en Eve. Het lijkt erg op de Linny ship maar dit verhaal is waar gebeurd! Ze zijn 2 jonge meisjes die op elkaar verliefd zijn geworden maar met veel spanning en avontuur. Ze mogen eigenlijk niet op elkaar verlief...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eve Line Stark
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Studenten - Zweinstein Vrienden - van Eve en Lunah Familie - Eve Familie - Lunah —————————————————— #Hoofdstuk 1 De ontmoeting ______________
Lunah liep rustig naar het de trein. Ze had haar blauwe met stipjes koffer in haar handen. Ze keek of ze nog wat bekende zag. Haar zus Dove stond naast haar met een gele koffer met streepjes die naast haar zus stond. Lunah zag een paar meisjes naar Dove toe gaan. Lunah wist dat ze hier alleen ging staan en wachte tot dat Dove met de andere weg liep. Na een paar minuten voelde ze een hand op schouder. Lunah keek in de ogen van een roodharig meisje. "Hey, ik ben Puck!" zei het meisje maar Lunah keek een beetje vreemd. "Hoi? Ik ben Lunah." en ze keek naar Dove. "We nemen even je zus mee okay?" vroeg Puck en Lunah knikte terug. Ze liep iets veder naar de trein. De deuren waren nog gesloten. Ze pakte uit haar jurkje met zakken haar treinkaartje. Ze zat er een beetje aan te friemelen. Lunah keek nog even rond of ze met iemand kon praten maar alleen de gedachtes van alleen zijn zweef door haar hoofd. De angst vloeide door haar lichaam toen ze de deuren open zag gaan van de trein. Lunah liep met grote passen naar de trein. Ze bleef staan om te kijken waar haar zus was. Ze zag nog niemand. Ze had besloten om maar alleen te zitten. Ze liep veder maar zag opeens hetzelfde meisje met rode haren. Ze liep naar de kamer maar ze had zich vergist. Het was deze keer een roodharig meisje met prachtige heldere blauwe ogen. Lunah bleef stil staan en keek het meisje verstijfd aan. Alles werd slomotion om haar heen. Ze liet haar blauwe met stippeltjes koffer vallen. Lunah kneep haar ogen dicht en schudde met haar hoofd. "so..." Lunah slikte even. "Sorry ik was even in gedachte" zei ze schamend en ze keek het meisje aan. Ze pakte haar koffer beet een keek weer terug. "Ik ben Lunah! Kan ik misschien hier zitten? Als je niet wilt dan uhh.." Zei Lunah. Het meisje knikte vrolijk en tikte met haar hand naast haar. Lunah zag dat als een teken dat ze mocht zitten naast haar. Ze liep langzaam naar der toe en ging in slomotion zitten. Ze zag in haar oog hoed dat het meisje moest grinniken. Lunah voelde zich erg schamend maar ze was een sociaal meisje en ging naar haar glimlachen. "Ik ben Eve! Wat zie je er leuk uit." zei het meisje. Lunah keek met grote ogen over wat Eve zei op het laatst. Ze zag dat haar gezicht veranderde naar vernedering. Lunah probeerde maar te grinniken. "dankje wel Eve! Jij ziet er ook mooi uit" zei ze met een glimlach. Ze keek uit het raampje en dacht aan de school waar ze naartoe ging. Het was haar eerste jaar en ze had er zo veel zin in. Ze zuchtte diep en keek naar Eve terug. "vind je het spannend om naar Zweinstein te gaan?" Maar Lunah zag dat Eve in gedachte was verzonken. Lunah wou eigenlijk met der praten maar ze liet der maar. Ze keek naar haar koffer en deed hem open. Met pech vielen al haar spullen uit de koffer. Lunah sloeg haar hand tegen haar gezicht. Ze was altijd zo handig. Ze stond op en begon al haat spullen op te ruimen. Ze hoorde Eve grinniken maar toen Lunah op keek zag ze weer de prachtige blauwe ogen voor haar. Ze keek een beetje verlegen. Lunahs wangen werden rood en Eve keek goed naar Lunah. "uhmm Luun je wangen worden rood" giechelde ze. Lunah keek met grote ogen en stond op. "ik moet even... Gaan!" zei Lunah en ze rende weg zonder haar koffer mee te nemen.
