Νεα αρχή

52 5 7
                                    

Εγώ απλά ήθελα να φύγω για το
δικό μου καλό.Έτσι και αλλιώς κάνεις δεν με υπολόγισε ποτέ. Ούτε καν ο ίδιος. Απλά ζήτησε κάτι και το πήρε.

Έτσι πέρασαν 2 χρόνια. Με εμένα στον ποιό διάσημο εκδοτικό οίκο και αυτός ποιος ξέρει?!.Δεν έψαξα ποτέ να μάθω νέα του.Λογικα θα περνούσε καλά...Λογικά.

"Αμέλια το φόρεμα είναι έτοιμο " Οι φωνή της Τζένιφερ αντήχησε στο δωμάτιο (Η Τζένιφερ είναι η καλύτερη συνεργάτης και φίλη που υπήρξε ποτέ.Την λατρεψα από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα.)

"Κανόνισες το ραντεβού των 10?"

"Ναι θα πάει η Αλεξία "

"Φανταστικά"

Σηκώθηκα από την καρέκλα μ και έβαλα το ασημί μπουφάν μου

"Στον Λιαμ να φανταστώ?"😏

Γύρισα και την κοίταξα ντροπαλά

"Εεε είχε κανονίσει να πάμε σε αυτό το εστιατόριο εδώ και καιρό. Είναι κρίμα να μην το δεχτώ "

"Μάλιστα..
Ελπίζω να περάσετε ωραία.Και σύντομα ο γάμος "

Ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο

Αυτό το κορίτσι δεν θα σταματήσει ποτέ να μου λέει ότι χάνω τεράστιο κελεπούρι.Μακάρι να μπορούσαν όλοι να καταλάβουν ότι είμαστε απλοί φίλοι και τίποτα παραπάνω

"Λιαμ με ακούς "

"Ναι Αμέλια που είσαι?"

"Στον δρόμο.Μολις τώρα τελείωσα συγγνώμη για την καθ"

"Άλλαξε διαδρομή και έλα στο αερδοδομιο.Πεταμε σε δύο ώρες"

"Τόσο γρήγορα αφού θα πηγαίναμε πρώτα στο εστιατόριο"είπα με ένα μικρό παραπάνω

"Και εγώ το ήθελα αλλά δυστυχώς δεν γίνεται άλλαξαν την πτήση "

"Εντάξει δεν πειράζει. Τα λέμε εκεί "

"Τα λέμε Αμέλια "

Έκλεισα το κινητό και πήρα το δρόμο για το σπίτι.

Έλεος!!Οπότε πάω μα βγω με τον Λιαμ πάντα κάτι συμβαίνει 😕

Σκέφτηκα και αφού έφτασα έφτιαξα τις βαλίτσες και πήρα κατευθείαν τον δρόμο του αεροδρομίου.

1 ώρα αργότερα

"Ήρθες " Αναφώνησε ο Λιαμ και με αγκάλιασε

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν τα πηγαίναμε καθόλου καλά.Και όταν μάθαμε ότι δουλεύαμε και οι δύο στον ίδιο οίκο . Εκείνος υποδιευθυντής και εγώ ως γραμματέας τα πράγματα χειροτέρεψαν. Αλλά στην συνέχεια καταλάβαμε ότι έχουμε αρκετά κοινά και είναι κρίμα να μην έρθουμε ποιό κοντά

"Από ότι κατάλαβα άλλαξε και το μέρος Όχι μόνο την ώρα "Είπα ειρωνικά και κοίταξα κουρασμένη τον Λιαμ

Εκείνος γέλασε και ύστερα με κοίταξε βαθιά στα μάτια

Πάντα είχε τον τρόπο να με χαλαρώνει

"Από ότι φαίνεται μαριποσα"

"Μαριποσα??Από που και ως που ?"Τον ρώτησα και αυτός με τσέκαρε από πάνω μέχρι κάτω

"Έτσι όπως έχεις ντυθεί " Αναφώνησε και γουρλωσα τα μάτια μου ενώ τον κοίταξα νευριασμένη

Με χαλαρώνει είπα??

ΞΕΧΑΣΤΕΤΟ

"ΕΣΥ ΠΑΛΙΟ"

"Πω μην αρχίζεις με την μουγκρα σου"

Με διέκοψε και κοίταξε για λίγο τριγύρω

Πόσο ποιο μαλακας ειναι αυτός ο άνθρωπος άραγε...Γιατί τον κάνω παρέα είπαμε??

"Σε 15 λεπτά ανοίγουν τις πύλες οπότε ακολούθησε με" Με "διέταξε" Και προχώρησε μπροστά με εμένα να τον ακολουθώ

"Για που το βάλαμε?"Τον ρώτησα περίεργη

"San Francisco" Είπε και τα πάντα σταμάτησαν.




Είπα να το συνεχίσω..Κρίμα δεν είναι?😉



The Little Boy Donde viven las historias. Descúbrelo ahora