ჩემო სიყვარულო.. სანატრელო სიყვარულო. დიდხანს რომ გნატრობდი. სმხოლოდ შენ რომ შეგტრფოდი. შენ იყავი ჩემთვის ყველაფერი. ჩემის სულის ნაწილი.
ცხოვრების ნათელი წერტილი.
შენცც ასე მეუბნებოდი ერთ დროს. მეუბნებოდი რომ გიყვარდი. ამას მართლა ვგრძნობდი, ვიცოდი რომ მართლა გიყვარდი. ეჭვი არც მეპარებოდა შენს სიყვარულში.
იმდღის მერე როცა ერთად ცხოვრება შემომთავაზე ჩემზე ბედნიერი ადამიანი არ არსებობდა მთელ სამყაროში. უზომოდ ბედნიერი და გახარებული ვიყავი. იმ დღეს კიდევ ერთხელ დამიმტკიცე რომ გიყვარდი.
ყოველი წამი და წუთი მახსოვს. ის დრო რაც ერთად გაგვიტარებია. ნეტა შენც გახსოვდეს...
როცა ერთად ვხიარულობდით. ერთად დავდიოდით სასეირნოდ, ხელჩაკიდებულები და სიყვარულით ვუცქერდით ერთმანეთს. ნუთუ ასე მალე დაგავიწყდა ყველაფერი..
ღამე მთვარის შუქზე, ცაში ვარსკვლავებს რომ ვუყურებდით. რამოხდა ჩვენს თავს?არა შენ რა დაგემართა?!
იმ წყეულლ საღამოს სახლში დაბრუნდი.ყურადღებაც კაირ მოგიქცევია ჩემთვის. თავიდან მომიშორე. უპასუხოდ დატოვე ჩემი კითხვები.
ცრემლები წამოცვივდა თეჰიონს თვალებიდან და ფურცელს დაეცა
