Dodelijk. // N.H. AU

01. Sophie

VERMOEIEND. Zo voelde ik me. Langzaam liep ik door de lege gangen van Christian high school. M'n natte en kleverige haar zat voor m'n gezicht als een soort gordijn, het gepiep van m'n versleete sneakers was als enige te horen en m'n ademhaling werd rustiger na elk minuut dat omging.

Ik wil weg.Weg van deze rot school. Weg van deze rot kinderen en het beste manier om dat te doen was midden in de les uit het klaslokaal te rennen.

Nadat Zayn, een jongen van mijn klas, vieze en nog al kleverige slijm over me heen gooide, had ik er genoeg van. De leraar boeide het niet, de kinderen lachte me alleen maar uit en zelfs naomie deed niks. Ik rende het klaslokaal uit en loop dus nu met god weet wat spul in m'n haar.

Biologie zal ik altijd blijven haten.

Voordat ik het wist stond ik al voor de uitgang. Hoe ga ik hier nou weg komen? M'n ouders bellen was geen optie, die zouden mij natuurlijk weer bombarderen met vragen waarop ik geen antwoord had. Fietsen was ook geen optie sinds het vanochtend zat te regenen en m'n moeder me een rit had aangeboden. Er was maar een optie over; de bus.

Ik liep naar buiten en liet de koude lucht me aanslaan. Ik keek rond om te zien of er nog iemand aanwezig was. Een leerling buiten zien tijdens de lessen was te verdacht. Gelukkig was er niemand dus ik liep verder.

Het is begin oktober dus de herfst is net begonnen. Kinderen zaten alweer te klagen over het weer en dat het wat zonniger moest zijn. Maar sinds dit Engeland is, hebben we geen keus. Ik in tegen deel, vond het fijn. Herfst was mijn favoriete seizoen. Het koude weer, de gekleurde bladeren die van de bomen afvielen, Halloween vieren en een weekje vakantie.

Terwijl ik aan het lopen was greep ik naar mijn tas om wat geld te pakken voor een buskaartje, tot dat een persoon met een stevige postuur tegen me aan knalde.

"hey kijk eens uit!" sprak een jongens stem, ruig.

Ik schrok dat het misschien de conciërge zou zijn of een leraar, maar ik was opgelucht toen ik een paar blauwe ogen ontmoete. Hij had blond haar dat strak zat in een kuif en leek rond mijn leeftijd.

"hoor je me? " sprak hij, alweer ruig.

Ik keek naar beneden van de schaamte en mompelde snel een 'sorry' en 'ja' voordat ik zenuwachtig langs hem liep. Ik voelde z'n geïrriteerde blik nog steeds op mij gericht. Ik hoorde hem iets zeggen maar kon het niet echt uitmaken omdat ik te ver stond. Hij schold me vast en zeker uit of noemde me een van die stomme bijnamen.

De onbekende jongen had ik nog nooit hier eerder gezien. Hij was een leerling, dat zeker. Misschien iemand nieuw? Nou voor iemand die nieuw is, is hij niet echt wat je noemt 'zenuwachtig'. Ik veegde hem uit m'n gedachtes en liep naar de bushalte.

Ik zat op een van de bankjes en kreeg een beetje kippenvel sinds het bankje helemaal koud gevroren was door het frisse weer. Snel checkte ik de tijd en het bleek nog 7 minuten te duren voordat de bus zou aankomen. Genoeg tijd om de troep die Zayn had aangericht schoon te maken.

Alweer zat ik in m'n tas te grabbelen. Ik pakte een zakdoekje en een flesje water. Voorzichtig goot ik wat water over het zakdoekje heen. Langzaam trok ik met het zakdoekje aan m'n haar. Tot m'n verbazing ging het slijm er soepel uit.

Al snel genoeg was de bus aangekomen. Voorzichtig reed het langs de school en stopte bij de bushalte. Ik stapte binnen en kreeg een oude man, rond z'n zestigste en in een uniform voor m'n neus. Aardig vroeg hij aan me voor geld of kaartje waarop ik geld antwoordde en een dagkaartje kocht. De bus zat helemaal leeg op een persoon na, een vrouw. Ik ging de bus in en schoot een aardige glimlach naar de vrouw toen ik langs haar liep. Nadat ik mijn plek gevonden had belde m'n moeder op. Shit.

"Hallo?"

"Sophie wat is er aan de hand?! Waarom word ik net door de school gebeld dat je niet aanwezig was bij de lessen?!?" schreeuwde ze door de telefoon. Hier, ontmoet mijn dramatische moeder.

"ik voelde me niet lekker. Ik gaf over en ben het vast en zeker vergeten te melden bij de dagcoördinator " loog ik, al klonk ik niet te overtuigend. "alles is oké" stelde ik haar gerust.

"ach kind toch! Had het dan vanochtend gezegd. Hoefde ik je ook niet naar school te brengen."

"mam het is oké. Ik zit nu in de bus onderweg naar huis."

"oké. Zorg er wel voor dat je er snel bent en netjes uitziet. Vandaag komen de nieuwe buren bij ons langs." informeerde ze.

Ik rolde me ogen en zuchte. Een week geleden hebben we nieuwe buren gekregen. M'n moeder natuurlijk meteen blij en opgewonden. Het beste manier om ze te leren kennen was natuurlijk een etentje te organiseren.

"ja, ja ik zal m'n best doen. Dag mam." zei ik en hangde op.

~*~

Ik liep m'n kamer binnen en deed de deur achter me dicht. Toen ik thuis aan kwam zei m'n moeder gelukkig niet zo veel over school. Ze was te enthousiast en begon meteen over het etentje. Ze zei dat ze school al gebeld had en dat alles geregeld was.

De nieuwe buren komen pas over drie uur. Genoeg tijd om even bij te komen van allerlei dingen die vandaag weer gebeurd waren en ook misschien wat huiswerk te maken.

Toen ik bezig was aan m'n wiskunde huiswerk, hoorde ik de deurbel afgaan. Daarna hoorde ik ook nog wat stemmen. De buren zijn er al. Ging de tijd zo snel?

Ik opende m'n kamer deur en liep de gang in. Ik begon wat nerveus en zenuwachtig te worden toen ik m'n voet al op de eerste trede zette. Langzaam liep ik naar beneden en hoorde m'n moeder al m'n naam roepen. Ik liep de woonkamer in en zag een man en vrouw allebei netjes gekleed en naast hun een jongen met dezelfde paar blauwe ogen als vanmiddag op school.