-Hatırlatma-
Keklerimizi yedikten sonra zar-zor çizimlerini ondan alıp hayallerinin bağzılarını bu güne sığdırmaya çalışıyorurum
O kadar üzdüm ,dalga geçtim şimdi sıra mutlu etmekte.Mutlu olmakta...
''Sadece benii mutlu etmeye çalışıyorsun,sen çok sıkıldın.Tamam artık izlemeyelim diyor üzgün bir sesle.Kalmaya yeltendiği sırada kollarından tutup onu bu gün yaptığım gibi kucağıma çekiyorum.Bacaklarını belime dolamasını sağlayıp güzelce dizlerimin üstüne onu yerleştiriyorum.Bu tür yakımlaşmlara ne kadar alışık olsamda bu kız beni heyecandan öldürebilecek bir güce sahip.Bir süre sonra ellerimle yüzünü avuçlayıp suratının her karesini öpüyorum.İşimi bitirip gözlerimi gözlerine sabitlediğimde keyfinin yerine geldiğini anlıyorum.
''Saçma sapan bir filmi izlemektense Meleğimi izlemeyi tercih ettim.Bir sorunmu var?''
-
Söylediklerimden sonra hala bana karşı utanma sorununu aşamadığını anlıyorum.Bu pek zor değil ,onu hiç tanımayan biri bile bu ifadesinin bir utanma belirtisi olduğunu anlayabilir.Çünkü sürekli elleriyle oynayıp bakışlarını kaçıran bir ifadeyi utanmak dışında başka bir kalıba sokabilirmiydim emin değilim.
Öne eydiği başını hafifçe kaldırıp yüzüme bakmasını sağlıyorum.Gözlerini gözlerime sabitlediğinde gözlerinin hem utançla, hemde sevgiyle birleşmiş tuaf hali beni eğlendiriyor.
Ona ne ara bu kadar bağlandığımı bilmiyorum.O kadar karışık ki .Aslında zamanında ona neden bir kin beslediğimi bile bilmiyorum.Hizmetçilik yapmaya muhtaç,annesi ve babası olmayan ve üstelik bana aşık olan bir kızla dalga geçmek ve sebepsizce nefret etmek çok kötü...Neden yaptım ki bunları ben ? İnsanları bu zamana kadar yaralayıp bundan nedensizce zevk almam çok saçma.
Yaptıklarım ve şu an düşüncelerim arasında kurabildiğim tek bağ çok pişman olduğum.Bir insana ailen bile seni istememiş,ben niye isteyeyim demek ne kadar adice.Nasıl yandı kim bilir canı...
Onu bu kadar üzdüğüm aklıma gelince kendi çapımda kendimi afettirmek için minik elini ellerimin içine alıp dudaklarımı avcuna bastırıyorum.
''Çok özür dilerim''diye fısıldıyorum gözlerinin içine bakarken.
''Neden özür diliyorsun?''diyor Zeynep merakla.Salak ! Ne anlasın kız.
''Seni çok üzdüğüm birden aklıma gelince çok pişman oldum''diyorum suçlu bir çocuk gibi başımı öne eyip.
''Üzülme''diyor Zeynep elleriyle hafifçe yüzümü okşarken.Ben onun bu hareketiyle büyülenmişçesini gözlerimi kapatıyorum.
O ,o çok farklı.Onun bir dokunuşu ile darmadağın olacağımı daha yeni yeni fark etmeye başlamam çok büyük bir kayıp.Bu hizmetçi hep bu kadar büyüleyicimiydi yani ? Sen hep böyle güzelmi hissetiriyordun?
Hah! Bunun böyle olduğunu bilseydim sana daha önce teslim olurdum be güzelim...
''Üzülmüyorum ki''diyorum hafif bir tebessümle.''Ben sadece pişmanım,sen üzüldüğün için''
''Ben artık mutluyum ama ,pişman olmana gerek yok''diyor benim gibi gülümseyerek.Kurban olurum gülüşüne...
''Evet Zeynep hanım.Madem bu hayalinizi gerçekleştirdik şimdi sırada diğer hayaliniz var''diyorum ciddi gibi görünerek.
