"Yanımdaydı, burdaydı annem" diye bağırıyordu lalisa. "O ölmedi jennie" diye ağlayarak konuşuyordu. Bu aralar gerçekten kabusları artmıştı. "Bak lalisa sadece kabus gördün" diye onu sakinleştirmeye çalıştım.
"Hayır burdaydı, uyanıktım Jennie"Diye bana bağırdı.
"Lalisa sen gecenin 3'de uyumazsın. Benden önce yatarsın"
"Hayır jennie uyumadım."dedi ve odadan dışarı çıktı. Arkasından 'nereye?' diye bağırsamda bana cevap vermeden gitti.
Gerçekten durumu kötüydü. Bazı şeyler için şüphe duymaya başlamıştım.
Ona yardımcı olmak açısından bende onun arkasından çıktım.
Nereye gidiyordu bu kız? Yarım saattir arkasından koşuyordum.
"Lalisa dur artık" kolundan tuttum ve bana bakmasını sağladım.
"Eve gidiyoruz, yarın istediğin yere gidersin ama şuan gidemezsin" dedim ve peşimden sürüklemeye başladım..
"İnanmıyorsun ama bunu sana ispatlıyacağım" diyerek kolunu elimden çekti. neden yapıyordu bunu
"Bana ispatlaman için annenin yaşaması gerekiyordu."şimdi ise bağıran taraf ben olmuştum. yarasına tuz basmıştım ama gerçeği bilmesi lazımdı. gerçekten bilmek bu kadar zor muydu.
"Sende, sende herkes gibi bana inanmıyorsun. Abim yanımda değil sen yanımda değilsin kimse, bana inanmıyor",sokak ortasında bağırması bazı evlerin ışığının açılmasına neden oldu.
"sen bari yapma jennie" dedi " sen" diyerek yanımdan gitti.
Bense sadece arkasından baka kaldım. Evet ona bu konuda inanmıyordum çünkü annesi ve babası gözlerimizin önünde öldüler. ailesinin ölümünden de tam olarak 1 yıl geçmişti üstelik.
Telefonumun çaldığını duydum ve hemen arka cebimden telefonu çıkardım. Gecenin 3'de kim arıyordu.
"Jennie, ona iyi davran"bir bayan sesi geldi ve bu cümleyi kurduktan sonra telefonu yüzüme kapattı.üstelik numarası gizliydi.
-Kimdi bu? gerçekten her şey üst üste geliyordu. iki saat kimin aradığını düşünmek yerine bende lisanın gittiği yoldan gittim.
sabah olmuştu ve lisa ortalıkta yoktu. sabaha kadar onu evde beklemiştim ama gelmemişti. merak ediyordum, korkuyordum. ve neden ona öyle davrandığım için kendime kızıyordum.
acaba, gerçekten çok mu üzerine gitmiştim. dediklerim ağır mı gelmişti? şuan bunlarla kafa patlatmak yerine lisayı aramam gerekiyordu.
onu çok merak ediyordum. her şeyin Böyle olaması gerekiyordu. mutlu olmamız lazımdı.
telefonumu cebimden çıkardım ve lisa'nın telefonu evde olduğu için abisi olan suga'yı aradım. belki onda kalmıştır diye.
"dün gece lisa size mi geldi?" dedim sakin bir ses tonuyla
"evet dün gece geldi. aranızda ne oldu bilmiyorum ama geldiğinde çok ağladı. bana hiçbir şey anlatmadı" diye konuştu. içime bir rahatlık gelmişti, lisa en azından güvenli bir yerdeydi.
"annesi, yine rüyasında annesini gördü. bende sanırım biraz üzerine gittim." dedim.
"anlaşıldı. lisa bugünlük bende kalacak jennie" sakindi. kızmamıştı.
"tamam. iyi günler" diyerek telefonu kapattım. kaldıki bugün okula gitmeyecektim, uğramam gereken önemli bir yer vardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(I NEED YOU FOREVER) OLAN HİKAYEMİ DEĞİŞTİRDİĞİM İÇİN BAZI YANLIŞLARIM OLABİLİR KUSURA BAKMAYIN💙💜
