"Alina! Bilis na! Malelate kana sa flight mo eh!" Naiinis na tawag ni Ruthe saakin
I laughed at her
"Ano ba! masyado ka yatang excited na pauwiin ako nang Pinas eh! Ang saya kaya dito, ikaw nalang kaya yung umuwi." Sabi ko sabay iling
Napa aray ako nang kinurot niya ako
"Aray naman! Ano bang problema mo?" Sabi ko
"Hindi kaba naawa kay tito? Ilang taon kana ring di umuuwi nang Pinas ah."
I sighed
"Eh pano na yung mga batang inalagaan ko! It's just sad leaving them." Sabi ko sabay iling
"So mas pipiliin mo yung mga pasyente mo kesa sa tatay mo? Ganun? Aba! Bigyan kaya kita nang award?" Sabi nya sabay hila sa luggage ko
"Ang sabihin mo may iniiwasan ka! Kaya ayan! Ganyan na ganyan ka!" She said while pointing a finger at me
"Hindi no."
"Sus! Ewan ko ba sayo, ang saya saya kaya nang buhay mo sa Pinas! Wala kang binubuhay, walang sakit nang ulo! Kahit ilang taon kapang mag trabaho walang problema!" Sabi niya sabay pasok ng luggage ko sa sasakyan
Napatitig na lamang ako sakanya at naiiling
"Hoy ano ba! Tutunganga kana lang ba jan? Oh? Pasok na! Hay naku!" Sabi nya sabay kamot nang ulo niya
I clearly remember how hard it was for me, leaving my dreams just because we can't be together and just because of a bullet.
Napa iling na lamang ako at umalis na.
This is it, I'm going home.
