The Coven

Κεφάλαιο 1ο

Μια συνηθισμένη μέρα στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, φαίνονταν όλα φυσιολογικά. Οι άνθρωποι στους δρόμους, άλλοι πήγαιναν στις δουλειές τους, άλλοι ταξίδευαν με το πλοίο και άλλοι ήταν Καστερς... Σαν την Κλεονίκη.

Η Κλεονίκη ήταν ένα κορίτσι χαρούμενο, με κόκκινα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Οι πρόγονοι της ασχολούνταν με τις μαύρες τέχνες, πως να τις ελέγχουν, να καταστρέφουν και να θεραπεύουν με αυτές. Η Κλεονίκη πάντα πίστευε πως στο αίμα της ρέει αυτό το χάρισμα. Προσπάθησε, όταν είχε φτάσει σε ηλικία 10 χρονων, να καλλιεργήσει αυτό που θεωρούσε ότι κατέχει. Αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο χειμώνας έφτασε και η Κλεονίκη ήταν μόνη σπίτι της. Οι γονείς της δεν είχαν γυρίσει από την απογευματινή τους βόλτα. Πέρασαν μέρες, βδομάδες, ακόμα και χρόνια. Η Κλεονίκη είχε αποδεχτεί πια το γεγονός ότι την είχαν αφήσει μόνη της. Ή έτσι πίστευε εκείνη..

Μία μέρα ξαφνικά, άκουσε έναν θόρυβο από την αυλή του σπιτιού της. Ήταν ένα κοράκι, τραυματισμένο. Η Κλεονίκη το πήρε μέσα αμέσως, και το άφησε στο τραπεζάκι του σαλονιού της. Έκατσε στην πολυθρόνα και προσπάθησε να το θεραπεύσει. Με αυτόν τον τρόπο, σκέφτηκε, πως θα καλλιεργήσει και τις ικανότητες που κατέχει.

Συγκεντρώθηκε όσο πιο πολύ γινόταν για να θεραπεύσει το κοράκι. Είχε σπάσει το φτερό του. Άναψε κεριά γύρω από το κοράκι και ξεκίνησε το healing. Πήρες ώρες για να πετύχει αυτό. Όταν, όμως, πέτυχε άφησε το κοράκι να ξεκουραστεί, δεν το έβαλε μέσα σε κλουβί, το άφησε έξω κι άνοιξε και το παράθυρο μήπως θελήσει να φύγει.

Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησε η Κλεονίκη, δεν είδε το κοράκι. Χάρηκε, όμως που το θεράπευσε και μπορούσε να επιστρέψει στην οικογένεια του!

Η μέρα της ξεκίνησε, όπως ξεκινούσε πάντα, πήγε στην κουζίνα να φτιάξει πρωινό, να πιει καφέ και να ετοιμαστεί για την δουλειά της. Δούλευε Ως γραμματέας στην κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου.

Εκείνη όμως την ημέρα, ο Βενιζέλος, ήταν αναστατωμένος. Μπήκε μέσα στο Μέγαρο, χαιρέτησε την Κλεονίκη και αμέσως κλείστηκε στο γραφείο του.