what a beautiful teacher! || hwitae

11

############

Gözlerime gelen güneşin ısısıyla yüzümü buruşturdum. Nefret ediyordum sabahları böyle uyanmaktan. Gözlerimi aralayıp etrafıma baktım. Üstümdeki ağırlığın sebebi belliydi. Beni pençeleri arasına almış yatıyordu, Youngbin hyung. Kollarıyla beni sıkı sıkı tutmuş, bacaklarıyla da benim bacaklarımı kilitlemişti. Eminim bütün kemiklerim uyuşmuştu lakin ben bunun henüz farkında değildim.

Görüldüğü üzere dün gece beraber uyumuştuk. Bu huyunu bilmeme rağmen kabul etmiştim birlikte uyumayı ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası.

Derin bir nefes aldım. Youngbin hyung'u uyandırmak istemiyordum. Çünkü olduğundan daha erken kalktığımı fark etmiştim baş ucumdaki saate bakarak. Tavanı izleyerek bir kaç saniyeliğine dün akşamı düşünmeye başladım. Youngbin hyung, Baek Juho ve Yoo Taeyang'ın eskiden sevgili olduklarını söylemişti. Bu demek oluyor ki Bay Yoo'nun o günlükteki bahsettiği kişi Baek Juho olabilirdi. Benim okumaya heveslenip sadece ilk satırlarını okuyabildiğim o günlüğü hatırlarsınız. O gece Youngbin hyung odamı basınca, hemen gidip ona vermiştim defteri. Yani bahsettiği kişi başka birisi de olabilirdi. Ama bana kalırsa Baek Juho'ydu. Fakat bu hâlâ okulda neden Baek Juho'nun o söylentiyi yaydığını açıklamıyordu. Her neyse şuna sevinebilirdim en azından, Yoo Taeyang eşcinseldi. Bunu düşünmek içten içe beni çok sevindirmişti ve kalbimde bir umut yeşertmişti. Yine de onun öğrencisi olduğum gerçeği hiçbir zaman değişmeyecekti.

Açıkçası Youngbin hyung, detaylı hiçbir şey anlatmamıştı dönen oyunları. Ama buraya taşınma sebebi sanırım yine bu yüzdendi. Çok önemli olmalıydı bu problem, Gwangju'dan buraya getirecek kadar.

Belime sarılı elleri yavaşça kaldırdım. Yataktan kalkıp lavaboya doğru adımlarımı sürüdüm. Kendimi oldukça yorgun hissediyordum. Kafam gerçekten fazlasıyla karışıktı. Eminim bu konuya en az Taeyang kadar kafa patlatıyordum. Onu ondan çok düşünme ihtimalim var mıydı bilmiyorum ama en az onun kadar düşündüğüme Kim Youngkyun olduğum kadar emindim.

Bu eşcinsel olma durumunu da neden bu kadar büyüttüğümü bilmiyordum. Tamam bu konu yüzünden bir ton dayak yiyip hâlâ yüzümün ve karnımın acıdığını varsayarsak üzerinde durmam gereken bir konuydu. Kendimi keşfediyordum işte, her genç gibi.

"Kyun, günaydın tatlım. " diye seslendi annem koridorun başından. Yüzüne bakıp uykulu bir şekilde günaydın diye mırıldandım. Bu kadın eve geç gelmişti ama neden sabahın bu saatinde ayaktaydı, bilmiyordum.

"Yüzüne ne oldu?! " diye çığlık attı annem. Lanet! Bir an için ne halde olduğumu unutmuştum. Annem koşarak yanıma geldi ve yüzüme dokunmaya başladı. Annemin çığlığıyla Youngbin hyung da uyanmış, ne oldu diye bize bakıyordu.

"Kim yaptı bunu sana? " diye sordu. Cevap versem bir dert, vermesem bir dert.

"Okulda ufak bir tartışma yaşandı. " dedim sakin bir şekilde, belki annem de sakinleşir diye. Psikolojik olarak bir açıklaması olup olmadığına değinmeyeceğim çünkü bilmiyorum. Ama bir ihtimal sakinleşmesini umuyordum. Yüzü kıpkırmızı kesilmişti kadının karşımda resmen.

"Benim nasıl haberim olmaz bundan?! Okulu arayıp bunun hesabını soracağım. " dedi annem. İlk defa bu halini görüyordum. Genelde sorun çıkartan bir öğrenci hiç olmamıştım veya herhangi bir şeyin yolunda gitmediği olmamıştı. Kısaca, annemi bu hale hiç düşürmemiştim. Şaşırmıştım şimdi de açıkçası bu kadar endişelenmesine.

"Annecim, sakin olur musun? O kadar önemli bir şey değil. Hem ben istemedim senin endişelenmeni, o yüzden haber verilmemesini söyledim. " dedim kolunu tutup sıvazlarken. Ciddi olup olmadığımı tartmak için suratıma baktı. Surat ifademi umarım doğru ayarlabilmişimdir çünkü annem her an okulu yakmaya gidebilirdi. Daha önceden annem için çizgisini hiç bozmaz demiştim değil mi? Bütün dediğim şeyleri unutun. Bu kadın Kore'ye geldiğimizden beri çok farklı bir insana dönüşmüştü. Belli ki benim için çok fazla endişeleniyordu. Başka bir ülkeye alışmak tabi ki zordu ne kadar geldiğimiz ülke ana vatanımız olsa da.