~Dangerous woman~

Κεφάλαιο 1

POV Κωνσταντίνας

Η ώρα είναι 7:00 το πρωί και ακούω το σπαστικό ξυπνιτήρι να τζιρίζει.Πόσο θα ήθελα να το πετάξω απο το παράθυρο!!θα το έκανα βέβαια αν δεν ήταν ενσωματωμένο στο πολυαγαπημένο μ κινητό .Αφού το κλεινω λοιπόν ,σηκώνομαι μετά απο κανα 25 λεπτο και αποφασίζω να αποχωριστώ τα ωραία και ζεστά μ σκεπάσματα. Με μεγάλη δυσκολία κατευθύνομαι προς το μπάνιο.Κάνω τα απαραίτητα ,επιστρέφω στο δωμάτιο μ . Καθώς ανοίγω την ντουλαπα για να δω τι θα βάλω ,ακούω την μάνα μ απο κάτω να φωνάζει <<Κωνσταντίνα, σήκω θα αργήσεις>> και τοτε βγαζω μια φωνή <<τώρα έρχομαι>>της φωνάζω .Αφού αποφασίζω τελικά οτι θα φορέσω ενα μαυρο τζιν σκισμένο, ενα μακό μαύρο κοντομάνικο και τα λευκα nike μ παίρνω τα κλειδιά μ κατεβαίνω κάτω .Μιας και είναι πρώτη μέρα μετά τον αγιασμό ,ευτυχώςη τσάντα είναι άδεια (όχι οτι άλλες φορές είναι γεμάτη αλλα λέμε τώρα =)Τεσπα κατέβηκα κάτω και χαιρετησα την μαμά και τον μικρό αδερφό ξεκίνησα για το σπίτι της θεόμουρλης κολλητής μου Δανάης.

Μόλις φτάσω σπίτι της ,χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει η κυρία Αιμιλία η μητέρα της.

κΑιμ.-καλημέρα κορίτσι μου,τι κάνεις?

Κ-Γειά σας κυρία Αιμιλία ,καλά είμαι η Δανάη?

κΑιμ.-Τώρα έρχεται ,αργοπορημένη όπως πάντα!!!Είπε η μητέρα της αγανακτησμένη

Καθώς μιλούσα με την κυρία Αιμιλία ,ερχόμενη βιαστικά εμφανίστηκε η κολλητή μ λίγο ξαναμένη μίας και άργησε ως συνήθως!!!με το που ήρθε δεν έχασα ευκαιρία να την πειράξω μιας και είχα όρεξη.Αφού με ψιλοέβρισε και με καλημέρισε χαιρετίσαμε την μητέρα της και κατευθυνθήκαμε προς το σχολείο.

Λοιπόν μιας και μιλάμε για την Δανάη ,είμαστε κολλητές από το γυμνάσιο.'Εχουμε περάσει μαζί την περισσότερη εφηβεία ,τρέλες, τσακωμούς αλλά και πολλές χαρές.Επίσης έχει έναν αδερφό τον Αλέξανδρο , ο οποίος πάει τρίτη λυκείου φέτος.Έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις μιας και τον έχω και γω σαν αδερφό μ . Αυτό ήταν μια σύντομη πληροφόρηση της σχέσης μου με την Δανάη.Back to the real life now.Είμαστε στη γωνία λίγο πριν το σχολείο η ώρα 8:05, το κουδούνι χτυπάει και 15 άρα έχουμε χρόνο ακόμα!
Καθώς μπαίνουμε στο προαύλιο, στα αριστερά μας βρίσκεται ένας χώρος με φυτά και αρκετά παγκάκια, εκεί καθόταν ο Αλεξ με την παρέα του. Μας κλείνει το μάτι ως ένδειξη ότι μας είδε, τον χαιρετάμε και μεις και προχωράμε. Όπως μπαίνουμε προς τα μέσα στην αυλή, βλέπουμε τον Γιώργο τον κολλητό μας (ξέχασα να αναφέρω ότι και αυτός ανήκει στην παρέα μας εδώ και 3 χρόνια αν και εγώ τον ξέρω παραπάνω). Πρώτα μας παίρνει αγκαλιά και μετά μας χαιρετάει
Γ-τι κανεται κούκλες? Μας ρωτάει ζωηρά.
Κ-καλά Γιώργο, εκτός του ότι άρχισαμε πάλι όλα κομπλέ.
Δ-όλα οκ εσύ?
Γ-καλά και γω. Να σας πω μετά θα πάμε για καφέ έτσι?
Κ-εννοείται ρε!
Δ-είναι αυτονόητο, Duh? Τεσπα θα σε περιμένουμε κάτω οκ?
Γ - οκ φιλουρες
Κ+Δ-φιλουρες!
Μ'αυτά και μ' αυτά πέρασε η ώρα και το κουδούνι χτύπησε για μέσα. Οι υπόλοιπες ώρες πέρασαν χαλαρά μέσα στην τάξη με την Δανάη. Μόλις τελείωσαν οι ώρες του σχολείου περιμέναμε έξω τον Γιώργο. Εκείνη την ώρα περνάει ο Αλεξ δίπλα μας και,. Ας ρωτάει αν θα πάμε σπίτι και του λέμε όχι. Τότε με βλέμμα απορημένο και πονηρο μας ρωταει:
Α-και που θα πάτε κυρίες μου?
Κ-Μπαα.. Αφού δεν μας μιλάς αναφορά θα σου δώσουμε?
Α-Αλήθεια μικρό μ, καλά τα κρατάω εγώ αυτά...
Αφου του εξήγησε η Δανάη τι θα κάναμε, πήγε να φύγει και τότε του φώναξα
Κ-καλά αφού δεν χαιρετάς...
Α-γειά μικρά είπε με ένα μειδίαμα καθώς έφευγε.
Κ+Δ-Γειά μεγάλε.. Είπαμε μαζί γελώντας με μια ξινή μούρη. Στη συνέχεια επειδή αργούσε καθίσαμε σε ένα παγκάκι απέναντι από τα κάγκελα του σχολείου.
Έτσι όπως κοιτούσα τριγύρω βαριεστημένα την προσοχή μου τράβηξε μια μαύρη μηχανή δρόμου. Εκτός από την μηχανή του Αλεξ δεν έχω δοκιμάσει να ανέβω σε άλλη αν και η συγκεκριμένη ήταν τόσο όμορφη που σε θάμπωνε. Με φώναξε η Δανάη γιατι είχε έρθει ο αργοπορημένο φίλος μας, αλλά εγώ τίποτα. Με ξαναφωναξε κάνα δυο τρεις φορές και έτσι ξύπνησα. Με ρώτησε τι έπαθα και τις έδειξα το <<μωρό >> έξω και μου είπαν αγανακτησμενα και οι δύο <<αμάν έλεος με αυτές της μηχανές... >>και έτσι χαχανιζοντας φύγαμε για την καφετέρια. Κατά τις 15:00 γύρισα σπίτι και έκατσα με τους δικούς μου.
Hey guys! Αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία και θα ήθελα να δείξετε κατανόηση. Μπορεί στην αρχή να φαίνεται βαρετή αλλά σας το υπόσχομαι δεν είναι. Φιλιά πολλά τα λέμε στο επόμενο κεφαλαιο.
💋💋💋