παρεα, ξενύχτια,παραλία,έρωτες,βόλτες ...το καλοκαιρι μου ήταν πολύ διαφορετικό φέτος. Με πολλές ανατροπές και καλές και άσχημες. Που λέτε το καλοκαίρι μου ξεκίνησε κάπως έτσι....
Ξύπνησα γύρω στης 8 μες την χαρα και πήγα κάτω. "παιδάκι μου γιατί σηκωθηκες απο Τώρα; σε 2 ωρες φεύγουμε."λεει η μαμά μου. "Ε Καλά ρε μαμα δεν ήθελα να κοιμηθω άλλο, αφού ξέρεις πόσο περιμένω να πάμε στο καμπιγκ" Με κοιτάει η μαμά μου και γελάει. Αφού είχα δύο ώρες είπα να κάτσω να δω λίγο τηλεόραση και να παίξω playstation
Τέλεια τελευταίος έλεγχος και ξεκινάμε να πακεταρουμε σε λίγο . (Βαλίτσα, τσάντα, κινητό, ακουστικά, ηχειο τράπουλα.. ουφ έτοιμη. Αφού πακεταραμε ολα τα πραγματα ξεκινησαμε να φυγουμε. Δεν εγινε κατι ιδιαιτερο στη διαδρομη, εβαλα τα ακουστικα στα αυτιά μου και βυθιστηκα στον κόσμο την μουσικης
1 μισή ώρα μετά
"Ναιιιι!!! Φτάσαμε" φωνάζω βλέποντας την ταμπέλα Α.Π.Θ φοιτητικό κάμπιγκ. Ειμουν παρα πολυ χαρούμενη . Κατεβαίνω βγάζω κάρτα και μπαίνω στο κάμπιγκ με τους γονείς μου. Πάμε να ανοίξουμε το τροχόσπιτο(ο μπαμπάς μου βασικα) και εγω με τον αδελφό μου ξεφορτονουμε το αυτοκίνητο.
Εκεί που κάθομαι αμέριμνη και πρίζω την μαμά μου για το πότε θα έρθει η Όλγα( μια πολυ καλη μου φιλη) ξαφνικά την βλέπω να πετάγεται από έναν θάμνο . Έτρεξα κατευθειαν πάνω της . Κάπως ετσι:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Την αγαπώ παρα πολύ την Όλγα. Έχουμε και πολλα κοινά όπως την μουσική. Αφού ήρθε και η Όλγα παράτησα τους γονείς μου και πήγαμε να βρούμε τους υπόλοιπους.
Τρεχουμε κατευθειαν στα δίδυμα ,στον Γιάννη και τον Δημήτρη. (Τους αγαπώ και αυτούς πολύ! )Από δίπλα βλέπω την εβελινα και τρέχω κατευθείαν πάνω της μες την χαρα (επίσης πολύ καλή μου φιλη) Και τέλος ο οδυσσεας (απο του αγαπημενους μου φιλους)αυτοι ειναι οι φιλοι μου. Ααα ξεχασα τη πιο αστεια, την ψυχαρα της παρεας .την δαναη ( αυτο το κοριτσι το αγαπώ !)Μετά από 2 ωρες που είμαστε μαζί, αποφασίζουμε να πάμε στην θάλασσα. Βάζουμε μαγιό και φεύγουμε όλοι μαζί για την θαλασσα. Βουτιές, γέλια, κοκορομαχίες... χαμός. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά από πολύ κολύμπι αποφασίζουμε να βγουμε έξω και να κάτσουμε στην εξέδρα ( ενα μέρος με τραπεζάκια που μαζευόμαστε με παιδιά από το δίπλα κάμπιγκ και παίζουμε χαρτιά,τάβλι και ακούμε μουσική.)
Μόλις φτάνουμε στην εξέδρα, πάμε και χερεταμε κάποιους φίλους μας από το διπλανό κάμπιγκ. Όμως είδα ένα παιδί που δεν ήξερα. Ήταν ψηλός,σγουρομαλης, με ένα σκουλαρίκι,ωραίο σώμα, ωραία χειλια, κάτι μάτια που σε ταξίδευαν και πάνω από όλα ένα αστραφτερό χαμόγελο που σε μάγευε . Θοδωρή τον έλεγαν....
Γεια σας! Ελπίζω να σας άρεσε.
Σορρυ που το σταματάω απότομα αλλά θελω να υπαρχει καποιο saspence.
Άμα σας άρεσε Αφήστε ένα ☆ και ένα σχολιο. Τα λεμε στο επόμενο!!
