7

3 1 0
                                    

Pov Delirious

Thank god ze zijn aardig alleen er is iets met die Evan dude. Is hij jaloers ofzo? Zou hij iets doorhebben? Ja ik wil mijn verleden zwaar verbergen. Maar das al een tijdje terug dus wat moet hij doorhebben? Ik zucht. Ik blijf gewoon mezelf dan komt het wel goed.

Pov Alexis

Als we de minikeuken inlopen krijg ik een handoek in mijn gezicht. 'Oke dus ik twijfel.' Begint Nogla opeens. Ik doe mijn gezicht af aan de handoek en kijk hem confuzed aan. 'Aan wat?' Ik doe het elastiekje van mijn pols in mijn haar en maak een staart. 'Of we Delirious over de missie moeten laten weten.' Ik kijk hem geïrriteerd aan. 'Ga jij ook netzoals Evan worden?' Hij doet geschrokken een stap achteruit. 'N-nee ik mag hem juist alleen ik denk dat we hem nog niet genoeg kennen voor zoon grote missie.' Ik zucht en wrijf vermoeid in mijn ogen. 'Je hebt gelijk. Laten we eerst deze missie zonder hem doen en dan gewoon kleinere missies ofzo.' Nogla glimlacht opgelucht. 'Mooi, dacht dat je nog bozer zou worden.' ik schud mijn hoofd en wrijf met de handoek over mijn kleren. 'No worries.' Lach ik en we lopen samen terug.

Een uurtje later hebben we Delirious teruggebracht en zitten we met zijn allen rond de grote tafel. We leggen alle aanwijzingen bij elkaar.

Plattengronden:
Bank
Parkeergarage
Supermarkt
T' oude huisje.

Code (Al beetje ontcijferd):
.... Trein
20/10/19
ster
... lir....
Pre.... nt

Evan zet rode punaises op de plattegrond van de stad neer en verbind ze met zwarte wol.
Ik denk na. 'Het vormt een patroon maar waarnaar toe?' Brian is samen met Nogla bezig met de codes. 'Moo, jij een idee?' Hij mompelt wat en wijst naar wat plekken wat midden op de kaart ligt. Ik denk terug naar een van de codes. 'Iets met Trein, iemand?' 'Uhh.. Het oude trein station? Het hoort verlaten te zijn.' zegt Evan.
Ik knik. We verbinden ze zo dat het precies op die plek uitkomt en het vormt een ster. 'Nog iets met Lir, Prent en cijfers.' Brian draait zich om. 'We denken dat de cijfers de datum is. Maar we kunnen niks met Lir opkomen. Kennen we iemand met Lir?' 'Lirastuk?' 'Nee er moet nog iets voor.' Ik rammel op de tafel met mijn vingers om op een idee te komen. Ik hoor Evan langzaam iets zeggen. 'Delirious...'

'Nee dat kan niet!' zegt Moo. 'Wth? Nee!' Zeg ik. 'Er moet iets anders zijn..' zegt Nogla. 'Delirious staat hier van buiten!' Ik krap in mijn nek. Een pijnscheut schiet door mijn hoofd.
'Ik ga weg, ik krijg gewoon hoofdpijn.' Ik grijp mijn jas van de haak en loop naar de garage. Ik pak mijn sleutels en loop naar een zwarte moter. Ik pak mijn helm en zet hem op en steek de sleutels in het sleutelgat. Ik rijd hem door de gangen en ga door de hekken. Ik scheur door de verlaten grint paden en ga dan de stad in. Delirious kan hier toch niks mee te maken hebben. Evan draait gewoon door. Terwijl ik door de straten rijd denk ik aan iets wat lir heeft in een woord. Het is nog best vroeg, ongeveer 8 uur s'ochtends. De kou glijd mijn jas in en ik ril. Ik rijd de hoek om en zie een moeder haastig lopen met een klein jongetje aan haar hand. Ik rem af en rijd stapvoets. 'Hey!' De moeder draait zich om. 'Alexis!' Ze glimlacht naar mij en komt naast me lopen. 'Hey Lui! Het jongetje dat naast de moeder loopt komt snel langs mij lopen. Ik geef hem een boks. Ik pas soms op Lui om een beetje geld te verdienen. 'Hoe gaat het ermee?' Vraagt Sara (moeder) aan mij. 'Ja prima opzich. Hoe gaat het met jou?' Sara komt dichterbij en praat zo zacht dat ik bijna er niks van kon verstaan. 'Niet zo goed, ik ben ontslagen maar heb nieuw werk gevonden. Alleen daarvoor moet ik een paar dagen het land uit en Lui kan niet mee. Dus ik ben aan het zoe-' 'Ik kan op hem passen.' Als het maar niet langer dan een week is.. 'Nee dat kan ik niet van je vragen.' Ik stop en zet mijn moter uit. 'Nee ik wil best oppassen. Ik hoef er niet betaalt deze keer ervoor. Als het maar geen week is wantja ik heb nog ook iets anders te doen.' Ze kijkt me blij aan. 'Vijf dagen. Overmorgen vertrek ik met het vliegtuig.' Ik knik. 'Ik haal hem wel op bij jou thuis.' Ze glimlacht en maakt met haar mond een - Dankje- 'Doei Lui!' Ik krijg een low-five van hem. Ik zet mijn moter weer aan en rij in een netjes tempo de straat uit.

Group T. W. I. S. TWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu