ʟɪᴇ | ᴏɴᴇ sʜᴏᴛ

Love Is Lie

Pek iyi olmadı gibi ama neyse

1569 ᴋᴇʟɪᴍᴇ
___________________________________________

"'Seni seviyorum...'

Bunu söylediğini hatırlıyor musun Taehyun?

Lisenin 2. yılında yanıma gelmiş ve benimle konuşmak istediğini söylemiştin. Fazla utangaçtın. Tek tük arkadaşların vardı ve ben de onlardan biriydim. Fazla yakın sayılmazdık ama arada takılırdık birlikte. O gün endişelenmiş ve bir sorun olup olmadığını sormuştum sana. Bir şey demedin... Daha çok endişelendim. Çünkü korkmuştum. Sana bir şey olduğundan korkmuştum. Kendime itiraf edemesem de senden hoşlanıyordum. Bir süre sonra derin bir nefes aldın ve kulağıma o sihirli 2 kelimeyi fısıldadın.

Seni seviyorum...

Ben şok olurken hızla yanımdan ayrılmış ve binanın içine girmiştin. Ben ise hareket etmiyordum, edemiyordum ya da etmek istemiyordum kim bilir? Uzun zaman oldu sonuçta. Sonunda zil çaldığı için hareketlenmiş ve sınıfa girmiştim. Arka sırada kağıda bir şeyler karalarken kafanı kaldırıp benimle göz göze geldin. Ben hâlâ şoktayken bir an utanıp gözlerimi kaçırmıştım. Ama senin bakışların hâlâ üzerimdeydi, hissedebiliyordum. Okul bittiğinde bir süre daha sınıfta durdum. Sen de benimle birlikte durdun. Herkes çıkmıştı ama biz hâlâ kıpırdamıyorduk.

Konuşmayacak mısın?

Merakla sordun. Ben ise sana dönüp gözlerimi kırpıştırdım. Ne diyebilirdim ki? Korkuyordum, heyecanlıydım, meraklıydım, tedirgindim... Arkadaşlarımı tanıyordum ve eğer eşcinsel olduğumuzu öğrenselerdi bizim eğitim hayatımızı bitirirlerdi. Başımı eğdiğimde bir iç çektin.

Özür dilerim...

Dileme istedim Taehyun... Bana açıldığın için ve beni sevdiğin için özür dileme demek istedim. Seni seviyordum. Ama ağzımı açamadım. O gün asıl ben özür dilerim Taehyun... Seninle konuşamadığım için... Hıçkırıklarını duysam bile sana sarılıp seni sevdiğimi söyleyemediğim için özür dilerim...

2 hafta sonra her şey yine aynıydı. Sadece çok konuşmuyorduk. Benden kaçıyordun ve haliyle ben de senden. Komik, değil mi? Birbirini seven iki genç birbirinden kaçıyor. Ama farklıydık. Ben, beni sevdiğini biliyordum ama sen, benim seni sevdiğimi bilmiyordun... Bahçede arkadaşlarımla basketbol oynarken sen beni izliyordun. Biliyordum ama bir şey demedim. Diyemedim. Arkadaşlarımdan korkuyordum. Minkyun fark etmiş olacak ki sırıtıp yanıma gelmişti.

Taehyun seni izliyor galiba.

Sana baktığımda bakışlarını kaçırmış ve elindeki kitapla ilgilenmeye başlamıştın.

Seni mi seviyor ne?

Alayla güldüğünde zorla gülümsemiştim. Jaeyoung konuşmasını duymuş ve yüzünü buruşturmuştu.

Okulumuzda eşcinsel mi var yani? Ne kadar kötü... Yine de, o hastalıklıya tedavi olması için masraflarını ben karşılayacağım.

İkisi gülerken bakışlarımı kaçırmıştım. Oturduğun yere baktığımda ise... Sen yoktun Taehyun. Duymuştun, öyle değil mi? İç çektikten sonra üzerimi değiştireceğimi söyleyerek spor salonunun giyinme odasına girmiştim. Oradaydın... Şaşırsam da belli etmemeye çalıştım ve kıyafetlerimi aldım. Tam bir kabine girecekken sesini duymuştum...

Benden iğreniyorsun değil mi?

Bir şey demedim... Diyemedim Taehyun... Yine korkmuştum... Eğer arkadaşlarım bunu öğrenselerdi çıkacak sonuçlardan korkmuştum. Bir süre sonra kapı çarpma sesini duydum. Senden değil Taehyun, ben kendimden iğreniyordum o gün...