Zawgyi
“ဟင္…..”
ကုန္ပါျပီဆိုတဲ့အသိတစ္ခုနဲ့စိတ္ရွဳပ္ေထြးသြားမိသည္….။ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ….။ဘာ့ေၾကာင့္မို့ကၽြန္မနေမာ္နမဲ့နိုင္ရပါသလဲဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ့ခုဘဲေဘစင္အေပါက္ထဲလက္နွိဳက္ျပီးရွာရမလိုလို…ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္သြားခဲ့သည္….။
ထိုအရာသည္ေမာင္ေပးထားေသာတစ္ခုထဲေသာခ်စ္သက္လက္ေဆာင္….။ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားကၽြန္မနေမာ္နမဲ့နိုင္စြာေဘစင္အေပါက္ထဲျပဳတ္က်ေအာင္လုပ္ခဲ့ရတာပါလိမ့္….။
မျဖစ္ပါ…။ဒီအရာေလးေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပီဆိုတာေမာင္သိလို့မျဖစ္ပါ….။ေမာင္သိရင္ကၽြန္မကိုဆူေကာင္းဆူနိုင္တယ္…။ဒါမွမဟုတ္ကၽြန္မကိုေဒါသတၾကီးလမ္းခြဲဖို့ေျပာခ်င္ေျပာနိုင္တယ္….။
ကၽြန္မေဘစင္နားေလးမွာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ၀မ္းနည္းစြာ….ျပီးေတာ့နွေျမာစြာရပ္ေနမိသည္..။
ကၽြန္မဘယ္လိုလုပ္သင့္ပါလဲ….။ထိုအရာကိုျပန္၀ယ္ဖို့ထိေတာ့ကၽြန္မမခ်မ္းသာပါ…..။
လက္ထဲကဖုန္းေလးတုန္ခါမွဳေၾကာင့္ၾကည့္မိေတာ့ေမာင္ရဲ့ဖုန္း…။ကၽြန္မအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတြေ၀ေနမိသည္…။ျပီးမွဖုန္းကိုကုိင္လိုက္ရင္း…
“ဟဲလို….ေမာင္….”
“ဆင္းလာေတာ့…ေအာက္ေရာက္ေနျပီ…”
“ဟုတ္ကဲ့…။ခုဘဲဆင္းလာျပီေနာ္…”
ကၽြန္မေမာင့္ကိုမေစာင့္ေစလို….။စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ကာေမာင္ရွိရာကားဆီကိုထြက္လာခဲ့မိသည္…။
ေအာက္ေရာက္ေတာ့ေမာင္ဟာအရင္အတိုင္းဘဲမထူးျခားေသာမ်က္နွာထားနွင့္ကၽြန္မကိုေစာင့္ေနသည္…။အရင္လိုပါဘဲ….ကၽြန္မဆင္းလာတာျမင္ေတာ့ေမာင္ကကားစက္ကိုစနွိဳးသည္….။ကၽြန္မကိုေသခ်ာေစ့ေစ့ပင္မၾကည့္….။အရင္ေန့ေတြကဆိုေမာင့္ရဲ့ထိုအျပဳအမူေတြဟာကၽြန္မကို၀မ္းနည္းေစခဲ့ေပမဲ့ဒီေန့အတြက္ေတာ့စိတ္သက္သာရာရေစတယ္…ေမာင္ဟာကၽြန္မကိုေသခ်ာမၾကည့္တဲ့အတြက္ကၽြန္မလက္ထဲကလက္စြပ္ေလးရွိမရွိကိုလဲသတိထားမိမွာမဟုတ္ဘူးေလ…..။
ေက်ာင္းေရွ့ေရာက္တဲ့ထိကၽြန္မကိုပို့ေပးျပီးေမာင္ထြက္သြားခဲ့သည္….။ဒီလိုပါဘဲ…ေန့တိုင္းဒီလိုေန့ရက္ေတြကိုေမာင္နဲ့ကၽြန္မျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတာကၽြန္မအတြက္ရိုးအီေနခဲ့ျပီ….။အခ်င္းခ်င္းခ်စ္စကားေလးေတြတဖြဖြေျပာဆိုရင္းၾကည္နူးၾကေသာအတြဲထဲမွာကၽြန္မတို့မပါခဲ့….။ပန္းျခံေလွ်ာက္လည္….အမွတ္တရဓါတ္ပံုေတြရိုက္….။ရုပ္ရွင္တူတူၾကည့္….သီခ်င္းကိုတူတူမွ်ေ၀နားေထာင္မဲ့ခ်စ္သူေတြထဲမွာေမာင္မပါခဲ့….။ေမာင္ဟာကၽြန္မရဲ့ခ်စ္သူအမည္ခံေလာက္ဘဲေနေပးခဲ့တာပါ…။
တကယ္ဆ္ိုေမာင္ဟာကၽြန္မရဲ့ခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ့မယ္လို့လဲကၽြန္မအိမ္မက္ေတာင္မမက္ခဲ့ဖူးဘူးေလ….။
ဒါေပမဲ့ေမာင္ဟာကၽြန္မရဲ့အိမ္မက္ထဲကဖူးစာရွင္အျဖစ္ကၽြန္မငယ္ငယ္ထဲကသေဘာက်ရတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့မမွားပါဘူး….။
------------------------------------------
ခန့္မင္းရွိန္….။ေမာင္ဟာကၽြန္မထက္္သံုးနွစ္စြန္းစြန္းၾကီးပါတယ္…။ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲကေမာင့္ရဲ့ပံုနွိပ္စာအုပ္အေဟာင္းေတြကိုကၽြန္မကစကိုင္ရေတာ့ေမာင့္နာမည္ဟာကၽြန္မအတြက္ရင္းနီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့ျပီးသားပါ…။ေႏြရာသီဆိုေမာင့္ရဲ့စာအုပ္ထဲကျမန္မာစာအပုဒ္ရွည္ေတြက်က္ရင္းေမာင့္လက္ေရးလွလွေလးေတြကိုသေဘာက်ခဲ့တယ္….။ဒီလိုနဲ့ခန့္မင္းရွိန္ဆိုတဲ့ေမာင့္ကိုမေတြ့ဖူးခင္ထဲကစတင္ရင္းနွီးခဲ့ရတယ္…။
တျဖည္းျဖည္းနဲ့ရွစ္တန္းကိုးတန္းအေရာက္မွာေမာင့္ကိုစတင္ျမင္ဖူးခဲ့တယ္…။ေမာင့္ရဲ့ေမေမကိုေတာ့ကၽြန္မအျမဲလိုလိုေတြ့ဖူးခဲ့ေပမဲ့ေမာင္နဲ့ေတာ့ထိုေန့မွစတင္ေတြ့ျဖစ္ခဲ့တယ္….။
နာမည္ကိုရင္းနွီးျပီးသားျဖစ္တဲ့ေမာင့္ကိုကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းကအမ်ိဳးမ်ိဳးပံုေဖာ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္…။ေမာင္ဟာဘယ္လိုမ်ိဳးလဲလို့ေပါ့…..လက္ေရးသိပ္လွတဲ့ေမာင့္ကို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းမယ္လို႔ေတြးမိခဲ့တယ္။
ိဲ့တကယ္တမ္းေတြ႕ခ်ိန္မွာေမာင္ဟာကၽြန္မအေတြးထဲကလူတစ္ေယာက္မဟုတ္မွန္းစတင္ရိပ္မိခဲ့ရတယ္….။
ပထမနွစ္….။ကၽြန္မပထမနွစ္တတ္ခ်ိန္မွာေမာင့္အေၾကာင္းတျဖည္းျဖည္းၾကားသိလာရတယ္…။ေပြရွဳပ္တယ္လို့နာမည္ၾကီးတဲ့ေမာင္…။ေမာင့္ေမေမရဲ့ပူညံပူညံလုပ္မွဳကိုအျမဲလိုလိုခံရတဲ့ေမာင္…။ေမာင့္သတင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာကၽြန္မတနည္းမဟုတ္တနည္းသိလာရတာမ်ားတယ္…။
ဒုတိယနွစ္…။ကၽြန္မဒုတိယနွစ္မွာမထင္မွတ္ေသာအရာတစ္ခုကေမေမအသိေပးလာခဲ့သည္….။ေမာင္နဲ့ကၽြန္မဟာငယ္ငယ္ထဲကလူၾကီးခ်င္းသေဘာတူထားသတဲ့…။မျဖစ္သင့္ပါ….။ကၽြန္မအတြက္ေမာင္ဟာစိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့တကယ္တမ္းေမာင့္ကိုကၽြန္မရဲ့ဖူးစာဖက္အျဖစ္ကၽြန္မလက္ခံဖို့မျဖစ္နိုင္ပါ…။ေမာင့္လိုေပြရွုပ္ေသာေယာက်ၤားတစ္ေယာက္…။ကၽြန္မအေပၚေစ့ေစ့ေတာင္စိတ္မ၀င္စားဖူးေသာေယာက်ၤားတစ္ေယာက္….ကိုကၽြန္မရဲ့လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ကၽြန္မဘယ္လိုမွစဥ္းစားမရခဲ့ပါ….။
ကၽြန္မအျမဲလိုလိုေတြးခဲ့ေသာအခ်စ္အိမ္မက္တစ္ခုရွိခဲ့ဖူးသည္…။တေန့မွာကၽြန္မကိုသိပ္ခ်စ္ေသာကၽြန္မကခ်စ္ရေသာအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကိုအမွတ္မထင္ေတြ့မယ္…။ျပီးရင္စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေသာေန့ရက္ေလးမ်ားကိုျဖတ္သန္းနိုင္ခဲ့မယ္…။ထိုကဲ့သို့အေတြးမ်ိဳးေပါ့…။ခုခ်ိန္မွာေတာ့ကၽြန္မေမေမ့စကားကိုမျငင္းဆန္နိုင္စြာေမာင္ဟာကၽြန္မရဲ့အနာဂါတ္ခင္ပြန္းေလာင္းျဖစ္ခဲ့သည္….။
ကၽြန္မေမာင့္ကိုလက္မခံနိုင္စြာနဲ့ေမာင္ေပြရွုပ္ေသာအေၾကာင္းေတြကိုေမေမ့ကိုေျပာသည္….။ေမာင့္လိုလူတစ္ေယာက္ကိုကၽြန္မလက္မခံနိုင္ဟုျငင္းပယ္ခဲ့သည္…။သုိ့ေသာ္ေမေမ့ရဲ့အမူအယာမ်ားကေအးေဆးခဲ့သည္…။
“သမီးရယ္….ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာလြတ္လပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ရွိမွာဘဲေလ….။ခုေနာက္ပိုင္းခန့္မင္းရွိန္အကုန္လံုးရွင္းလိုက္ပါျပီတဲ့…။ေမေမၾကားပါတယ္…။ေမေမကေမေမ့သမီးေလးကိုမဟုတ္တဲ့လူနဲ့သေဘာတူပါ့မလား…”
ကၽြန္မေခါင္းခါလိုက္မိသည္…။ဒီလိုနဲ့ကၽြန္မဘ၀ထဲကိုေမာင္စတင္ေရာက္လာခဲ့တာ…။
ေမာင္ဟာကၽြန္မကိုစိတ္၀င္စားသူမဟုတ္..။သို့ေသာ္အျပစ္ဆိုစရာမရွိေအာင္ေမာင့္ဟာရည္းစားေဟာင္းေတြနဲ့အျပတ္ျဖတ္ခဲ့သူ…။ကၽြန္မရဲ့အေၾကာင္းေတြကိုစပ္စုလိုသူမဟုတ္..။သို့ေသာ္မနက္တိုင္းအိမ္ေရွ့ေရာက္လာကာေက်ာင္းထိလိုက္ပို့ေပးသူ….။ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ေရာေရာေနွာေနွာေနလိုသူမဟုတ္….။သို့ေသာ္….သူငယ္ခ်င္းမ်ားေရွ့တြင္ကၽြန္မရဲ့ခ်စ္သူအျဖစ္ေကာင္းေကာင္းေနေပးနိုင္သူ…..။
တျဖည္းျဖည္း….။ဒီလိုနဲ့တျဖည္းျဖည္း….ကၽြန္မေမာင့္ကိုသံေယာဇဥ္တြယ္လာခဲ့မိတယ္…။အျခားခ်စ္သူစံုတြဲေတြလိုမနက္မိုးလင္းရင္ဖုန္းေခၚသံေလးနဲ့နုိးလာတာကိုကၽြန္မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါသည္…။သို့ေသာ္ေမာင့္ရဲ့ဖုန္းသံျမည္မလာခဲ့…။ညဘက္Good…nightဆိုေသာအသံေလးၾကားမွအိပ္ခ်င္ခဲ့ဖူးသည္…။သို့ေသာ္…ေမာင့္ရဲ့မက္ေဆ့ေရာက္မလာခဲ့….။ၾကာေတာ့ထိုအရာေတြဟာကၽြန္မေမွ်ာ္လင့္ေနၾကထဲမပါေတာ့….။တစ္ေန့မွာအခ်စ္ကိုေတြ့မယ္ဆိုေသာအေတြးမ်ိဳးလဲပ်က္သုဥ္းခဲ့သည္….။
ေမာင္ဟာကၽြန္မကိုမခ်စ္ဘူး…။ဘယ္တုန္းကမွလဲခ်စ္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုေသာအေတြးမ်ားကကၽြန္မကိုနွိပ္စက္ခဲ့သည္…။တစ္ေန့မွာေမာင္ကၽြန္မကိုပစ္သြားခဲ့ရင္…။ထိုအေတြးမ်ားကလဲကၽြန္မကိုေျခာက္လွန့္ခဲ့သည္….။
ကၽြန္မရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကကၽြန္မနဲ့ေမာင့္ကိုအားက်ၾကတယ္….။ေမာင့္လိုလူတစ္ေယာက္ကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္တဲ့ကၽြန္မကိုကံေကာင္းတယ္လို့ေျပာၾကခ်ိန္တိုင္းကၽြန္မမ်က္နွာမွာဟန္ေဆာင္မ်က္နွာဖံုးတစ္ခုကိုတပ္ထားခဲ့ရသည္…။
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားလူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ကၽြန္မဟာကၽြန္မခ်စ္ေသာသူဆီကအခ်စ္ကိုမရရွိရတာပါလိမ့္…..။
ဒီလိုနဲ့တစ္ညမွာထူးဆန္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္….။
အစကေတာ့မက္ေဆ့ခ်္ပို့သံတစ္ခုကိုမသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ဖို့ၾကိဳးစားခဲ့သည္….။ညဘက္ဘယ္သူ့မွမက္ေဆ့ခ်္ပို့မွာမွမဟုတ္တာ….။
ကၽြန္မအိပ္ဖို့စတင္ၾကိဳးစားခ်ိန္အိပ္မရသျဖင့္ဂိမ္းေဆာ့ရန္ၾကံခ်ိန္မွာတင္…..ထိုမက္ေဆ့ခ်္ေလးကိုေတြ့ခဲ့သည္…။
“အိပ္ျပီလား….Good…night.I Love you”
ဘုရား….။ေမာင္ဘာစိတ္ကူးေပါက္ျပီးဒီလိုမက္ေဆ့ခ်္မ်ိဳးပို့ခဲ့တာပါလိမ့္….။ကၽြန္မဆီလူမွားျပီးပို့ခဲ့တာမ်ားလား…။ထိုညတစ္ညလံုးကၽြန္မအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့….။
မနက္မိုးလင္းခါနီးမွာကၽြန္မေမာင့္ကိုမက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္ျပန္ပို့ခဲ့သည္…။
“Good morning Mg.Love you tooo”
ထိုမက္ေဆ့ခ်္ကိုေမာင္မျမင္ခဲ့ဘူးဟုထင္ရေလာက္ေအာင္ေမာင့္ဆီကတံု့ျပန္မွဳမရခဲ့….။သို့ေသာ္ထိုမက္ေဆ့ခ်္တစ္ေစာင္နဲ့တင္ကၽြန္မေမာင့္နားမွာဆက္လက္ေနထိုင္ဖို့အေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္မာခဲ့ျပီ….။
ေနာက္ရက္ကစျပီးမနက္ခင္းတိုင္းလိုလိုေမာင့္ဆီကိုကၽြန္မမက္ေဆ့ခ်္စပို့ခဲ့သည္…။တစ္ရက္ေမာင္ကကားေမာင္းေနရင္းမွကၽြန္မကေမးသည္….။
“ေမနွင္းငယ္…..မင္းကိုယ့္ကိုဘာ့ေၾကာင့္ေမာင္လို့ေခၚတာလဲ….”
ထိုကဲ့သို့ေသာေမးခြန္းမ်ိဳးေမာင္ေမးတတ္ျခင္းမရွိခဲ့….။ကားေမာင္းခ်ိန္ေမာင္အျမဲလိုလိုတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည္…။FMမွလာေသာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္….သတင္းတစ္ခုကိုေမာင္နားေထာင္ခ်င္နားေထာင္ေနမည္.…။သို့ေသာ္ကၽြန္မေျပာေသာစကားအခ်ိဳ့ကိုေမာင္နားေထာင္ေကာင္းနားေထာင္မည္…။ေမာင္ကစတင္ျပီးေျပာဆိုျခင္းမရွိခဲ့….။
“ဘာလို့လဲ….။ေမာင္မၾကိဳက္လို့လား….”
“မဟုတ္ပါဘူး….။အမွန္ဆိုကိုယ္ကမင္းထက္အသက္ၾကီးတယ္ေလ…ေမာင္လို့ေခၚတာမသင့္ေတာ္ဘူးလားလို့”
“မၾကိဳက္ရင္မေခၚေတာ့ပါဘူး….”
ကၽြန္မတိတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္….။ေမာင္အခ်ိန္အတန္ၾကာျငိမ္သက္သြားသည္….။ျပီးမွ…..။
“ညေနက်ရင္ေမာင္လာၾကိဳမယ္…။ေစာင့္ေနေနာ္….”တဲ့….။
ကၽြန္မျပံဳးလိုက္မိသည္….။ထိုေန့ကစျပီးေမာင္ဟာသူ့ကိုယ္သူေမာင္လို့စတင္ရည္ညႊန္းတတ္လာသည္….။
--------------------------------------------------------
ေမာင္ဟာကၽြန္မေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္းလိုလိုအိမ္ကိုလာလည္ေလ့ရွိသူပါ….။ေမာင့္ေဖေဖနဲ့ကၽြန္မေဖေဖနဲ့ဟာရင္းနွီသူပီပီ….ေမာင္ဟာေဖေဖဆီလာလည္ျခင္း…။ေဖေဖနဲ့တူတူခ်က္စ္ကစားရတာကိုေမာင္နွစ္ျခိဳက္တယ္…။ေဖေဖရဲ့စာအုပ္စင္ၾကီးကိုေမာင္သေဘာက်တယ္….။ဒီလိုနည္းနဲ့ကၽြန္မနဲ့ေမာင္ေန့စဥ္ေတြ့ျဖစ္ခဲ့တယ္….။ေမာင့္ရဲ့ေကာင္းေသာအခ်က္တစ္ခုကကၽြန္မရဲ့ကိစၥေတြမွာဘယ္ေသာအခါမွ၀င္မရွဳပ္ျခင္းျဖစ္ျပီး….မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ကပ္စီးနဲလြန္းျခင္းဘဲ….။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ေလ်ွာက္လည္ခ်ိန္ဘဲျဖစ္ျဖစ္…။ေမာင္ဟာေပသီးေခါက္သလိုတြက္ခ်က္တတ္ေသာစီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္….။ဟိုဆိုင္မွာေစ်းသက္သာတယ္…ဟိုဆိုင္က၀ယ္…။
မင္းမွာဒါမ်ိဳးဆင္တူရွိသားဘဲ….မ၀ယ္နဲ့….။ဒီလိုစကားေတြနဲ့ကၽြန္မရဲ့လက္ကိုတြန့္ေစခဲ့တယ္….။
ကၽြန္မနဲ့ေမာင္နဲ့ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္နွစ္ျပည့္မွာေမာင္ကၽြန္မကိုလက္စြပ္တစ္ကြင္းလက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္….။
ကားေပၚတတ္တတ္ခ်င္းကားေရွ့ဒက္ရွ္ဘုတ္ေလးေပၚမွာနွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္နဲ့ထိုလက္စြပ္ဗူးေလးကေစာင့္ၾကိဳေနခဲ့သည္….။ထိုအရာကိုကၽြန္မျမင္ခဲ့သည္…။သို့ေသာ္မျမင္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ့သည္…။
“မင္းအတြက္လက္ေဆာင္….”
ေမာင္ကကၽြန္မကိုမပြင့္တပြင့္ေျပာသည္….။
“ဘာလက္ေဆာင္လဲ….”
ကၽြန္မကအူလည္လည္လုပ္ေနေတာ့ေမာင္ကဒက္ဘုတ္ေပၚကိုေမးေငါ့ျပလိုက္ရင္း…
“ဟိုမွာေလ…တင္ထားေပးတယ္…”
ကၽြန္မမဲ့ျပလိုက္ရင္းနွင္းဆီပြင့္ေလးကိုကိုင္လိုက္မိသည္….။ေမာင့္လက္နဲ့ေပးလိုက္ရင္ဘာျဖစ္မွာမို့လို့လဲေမာင္ရယ္….။နွင္းဆီပြင့္ရိုးတံမွာပူးတြဲပါလာတာကိုကတ္ေလးတစ္ကတ္…
“TO
May Hnin Nge
“Happy anniversary”
From
Mg”
ေမာင္မွတ္မိေနျခင္းကိုဘဲကၽြန္မေပ်ာ္မိသည္…။ေမာင္ဟာဒီေန့ေလးကိုေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာ္မရွိခဲ့ဘူးဘဲ….။
“အဲ့ဒါမဟုတ္ဘူးေလ.။ေဘးနားကဗူးေလးထဲကဟာကိုယူၾကည့္…”
ကၽြန္မျပံဳးေနေသာမ်က္နွာမွဳန္ကုပ္လိုက္မိသည္…။ျပီးေတာ့ေဘးနားကဗူးေလးကိုယူၾကည့္မိသည္….။ေသးငယ္ေသာထိုဗူးေလး….။
ကၽြန္မဖြင့္ၾကည့္ခ်ိန္မွာေတာ့လွပေသာတစ္ပြင့္တည္းေသာစိန္နဲ့လုပ္ထားတဲ့လက္စြပ္ေလး…ရိုးရွင္းေသာ…သို့ေသာ္လွပေသာထိုလက္စြပ္ေလးေၾကာင့္ကၽြန္မနွဳတ္ခမ္းေတြခပ္ဟဟျဖစ္သြားသည္…။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္….”
ေမာင့္မ်က္နွာကအနည္းငယ္ျပံဳးေယာင္ေယာင္သမ္းလာသည္…။
ကၽြန္မကထိုဗူးေလးကိုျပန္ပိတ္ျပီးသိမ္းရန္ျပင္သည္….။
“၀တ္ၾကည့္ေလ…ေတာ္မေတာ္…ျပီးရင္ဗူးထဲထည့္မထားနဲ့ေပ်ာက္သြားမယ္….။ေပ်ာက္ေအာင္ေတာ့မလုပ္နဲ့ေနာ္….။ေစ်းၾကီးတယ္…”
ကၽြန္မနွဳတ္ခမ္းကိုက္လိုက္မိသည္….။ဒီေလာက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာေမာင္ဘာ့ေၾကာင့္ေစ်းၾကီးတာထည့္ေျပာရတာလဲ…..။
ကၽြန္မနွဳတ္ခမ္းကိုက္လိုက္တာကိုေမာင္ျမင္သြားခဲ့သည္….။
“မၾကိဳက္ဘူးလား……”
ကၽြန္မေခါင္းအျမန္ခါလိုက္မိသည္….။ေမာင္ကၽြန္မကိုစိတ္ဆိုးလို့မျဖစ္…။ဒီလိုမနက္ခင္းမ်ိဳးကိုကၽြန္မေနာက္ထပ္ရဖို့မလြယ္….။ေမာင့္ဆီကရေသာလက္ေဆာင္သည္ေစ်းၾကီးသည္ျဖစ္ေစ…အဖိုးမထိုက္သည္ျဖစ္ေစကၽြန္မသေဘာက်သည္….။ဒီမနက္….ေမာင္နွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္ေလးဘဲေပးရင္ေတာင္ကၽြန္မအတြက္ေပ်ာ္ရႊင္ေစသည္…။သို့ေသာ္ကၽြန္မထုတ္ေျပာဖို့မလိုေတာ့…။ေမာင္လဲသိခ်င္မွာလဲမဟုတ္…..။
“ၾကိဳက္ပါတယ္….။အရမ္းလွတယ္…”
“လွမွာေပါ့…ေစ်းၾကီးတာကိုး….”
ကၽြန္မသက္ျပင္းသာခိုးခ်မိသည္….။ေမာင္…။ကၽြန္မကိုဒါ၀ယ္ေပးဖို့ကိုနွေျမာေနခဲ့ပါသလား….။
သို့ေသာ္ေမာင့္ဆီကလက္ေဆာင္မို့ကၽြန္မတန္ဖိုးထားသည္….။ဒါကိုေမာင္သိေအာင္ကၽြန္မမေျပာျဖစ္ခဲ့….။ေမာင္ေပးေသာလက္စြပ္ေလးသည္ကၽြန္မလက္နွင့္မေတာ္…။ၾကီးေနခဲ့သည္….။
YOU ARE READING
The Meaning Of Love
RomanceZawgyi + Unicode Zawgyi ေမာင္ကိုကြၽန္မခ်စ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဆံုး႐ွံုးရမွာေၾကာက္တယ္။ ေမာင္ကြၽန္မကိုခ်စ္ရဲ႕လား ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာေျပာဖူးတဲ့ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကိုကြၽန္မဖက္တြယ္ၿပီး ေမာင့္နားမွာေနခဲ့တာပါ။ ေမႏွင္းငယ္ Unicode မောင်က...
