Απόρρητος αριθμός [ᴘ.ɴ]

Αχ βρίσε με...

Δεν το πιστεύω! Ιτς ανμπηλήβαμπολ!

Σήμερα ήταν η τελευταία μου μέρα στο γυμνάσιο.

Μπάι μπάι γυμνάσιο. Στο καλό και να μας γράφεις μικρό σκατουλένιο σχολείο.

Η εμού μεγαλειότης θα πάει λύκειο.

Από σήμερα θάλασσα, παγωτά, ξενύχτια, κλαμπάκια, ποτά, γυναίκες, βασικά άντρες.......

Ώπα γκερλ χαλάρωσε και πάρτο από την αρχή!

Από σήμερα θάλασσα, παγωτά, ύπνος, ύπνος, ύπνος, ύπνος, ύπνος, ύπνος.....

Τεν γήαρς λέητερ..............

.........

Ύπνος, ύπνος, ύπνος......

.......

(Και κάπου εδώ πατήσατε το όχι εκεί που ο ύπουλος διαχειριστής του συστήματος του γουατπαντ ,που συνωμοτεί εναντίον μου, σας έβγαλε το άσπρο πλαισιάκι με την επιγραφή :« Προσθήκη στη βιβλιοθήκη».

Δεν σας κακολογώ το ίδιο θα έκανα:(

Βασικά ούτε καν. Μπηκόζ το βιβλίο είναι δικό μου και ξέρετε την παροιμία "αν δεν τιμήσεις το σπίτι σου..."

Ναι αυτό... Και συνεχίζω εκεί που είχα μείνει.)

Τελείωσα που λέτε το σχολειό αυτό που πηγαίνω να μαθαίνω γράμματα, γράμματα σπουδάματα  και ζω πλέον την ζωή μου έτσι όπως την ονειρευόμουν.

Σαν ένας φυσιολογικός τεμπέλης, τεμπελχανάς, ανεπρόκοπος έφηβος!

Εκεί που κάθομαι στο κρεβατάκι μου και σκρολάρω σε σημείο που ο αντίχειρας έχει πάθει ελαφρά αγκύλωση, τα δάχτυλα τενοντίτιδα και ο καρπός καρπιαίο σύνδρομο, η οθόνη φωτοβολάει, φωτοβολεί, φωτάει, αναβοσβήνει και φωτοβολοαναβοσβηνάει.

Ανοίγω τα μισόκλειστα μάτια μου και παρατηρώ την οθόνη. Έχει δαχτυλιές. Να θυμηθώ να τις καθαρίσω να μην με λέει η γιαγιά μου ανοικοκύρευτη. ΑΛΛΑ! Άλλο είναι αυτό που μας καίει.

ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ.

Ω έλα τώρα, δουλειές δεν έχετε μεσημεριάτικα;! Εμένα βρήκατε;! Δεν μπορώ να σπαταλάω ενέργεια χωρίς λόγο, την χρειάζομαι για να καώ στο νέτφλιξ!

Αλλά δεν πάει το παλιάμπελο, θα απαντήσω.

"Παρακαλώ;"

Και πολύ κουλ είμαι. Συνήθως απαντάω διαφορά, του τύπου :" Εμπρός; Ομιλείτε στη μεγαλοπρεπή θεότητα ονόματι Μερόπη." ή "Τηλεφωνήσατε στην υπερβολικά υπέροχη μεγαλειότητα μου. Τι θα αποζητούσατε;"