~SOLEIL ET LUNE

~Hüzün~

~keyifli okumalar

"Odaklanmaya çalış Adrien!"

"Hadi ama, bu çok sıkıcı olmaya başladı Marinette!"

Kız öfkeyle nefes alıp verdi ve konuştu.

"İyi o zaman, bırak ve yetersiz olduğunu kabul et. Böyle basit bir şeyi bile başaramamak senin suçun.

Senin aksine ben, elimden gelenin en iyisini yapıp sana yardımcı olmaya çalışıyorum!"

Durdu ve oğlanın gözlerine baktı.

"Ve sen karşılığını böyle mi veriyorsun Adrien!"

Acıyarak baktı kız.

"Bir Agreste'den de bu beklenirdi zaten.."

Gitmek için ayaklandığında Adrien kolunu tutup onu durdurdu.

"Bekle, Marinette. Bir daha denemek istiyorum..

Lütfen."

"Bakıcılığını yapmak hiç eğlenceli değil Agreste. Başarısız olduğunu yine göstereceksen, kalsın.."

Adrien kaşlarını çattı.

"Hayır! Yapacağım, hissediyorum.."

Marinette geri dönüp kalktığı sandalyeye oturdu.

"Peki Adrien, son kez yap artık şunu. Tam bir aydır uğraşıyoruz.

Sana tüm bildiklerimi anlattım, yapaman için hiçbir sebep yok."

Adrien kızın aniden değişen tavrı karşısında şaşırmıştı. Aslında bir engel vardı,güvenmiyordu. Marinette ona güvenmiyordu..

"Sana güveniyorum Adrien.."

Durdu ve kızın gözlerine baktı. Bunu samimi bir şekilde söyleyip söylemediğini bilmiyordu.

Ama sonuç olarak duymak istediği şeyi duymuştu. O zaman artık bir engel yoktu.

Şimdi yapması gereken tek şey konsantre olup düşüncelerini ona iletmekti. Gözlerini kapatıp zihninde oluşturduğu kelimeleri ona iletti. Her zaman böyle hissetmezdi.

"Olacak!" Diye geçirdi içinden. Ve basit bir cümleyi kıza ulaştırdı.

"Çok güzelsin.."

Kız kafasının içinde duyduğu bu sözcüklere çok şaşırsada bozuntuya vermemeye çalıştı.

Toparlanıp oğlana cevap verdi.

"Biliyorum."

Adrien utangaç bir şekilde gülümsedi. Sonunda başarmıştı.

"Sana yapabileceğimi söylemiştim. Ve küçük hanım, bir Agreste ile asla uğraşma.."

Genç kız kıkırdadı ve gözlerini devirdi.

"Bu seferlik öyle olsun, Agreste."

Zil çalınca birlikte dışarı çıkmak için ayaklandılar.

Adrien artık eskisinden daha sık kütüphaneye geliyordu ve Marinette ise bildiklerini Adrien'a öğretmek için iyi olduğu derslerin bazılarına girmiyor, onun yerine oğlanla pratik yapıyordu.

İtiraf etmek gerekirse Adrien'ı artık  gerçekten sevmeye başlamıştı. Eskiye göre çok daha iyi anlaşıyorlardı.

Merdivenleri inerken Marinette'nin düşünceli tavırları oğlanın gözünden kaçmamıştı.

"Hey, neyin var Marinette? Yoksa, tahtına ortak çıkmam seni üzdü mü?"

Her zamanki gibi takılıyordu.