Just a Villain(One Shot)

Just a Villian

ခွပ်​

"မင်းတို့​တွေ ဘာအသုံးကျလဲ ဟင်​ပြော​လေ လူတစ်​ယောက်​ကို​တောင်​နောက်​ယောင်​ခံမလိုက်​နိုင်​ရ​အောင်​မင်းတို့ ဘာ​တွေလုပ်​နေကြတာလဲ
ဟမ်​ဖြေကြ​လေ​ဟာကွာ"

ဒုန်း

ရုံးခန်းထဲက Files​တွေအားလုံးက ကြမ်းပြင်​ပေါ်မှာ ခစားလျက်​။အနက်​ရောင်​ဝတ်​ထားတဲ့ တည်​တည်​တံ့တံ့​ယောက်ျားများကလည်း​ခေါင်းပင်​မော့မလာနိုင်​ကြပါ။

​ချော​မောလှတဲ့​ကောင်​လေး တစ်​ယောက်​ရဲ့​ဒေါသတကြီး​အော်​သံ​တွေကလည်း မကြားချင်​မှ အဆုံးပင်​။နီရဲကာ​ဒေါသထွက်​နေပုံက ရုပ်​က​လေးနှင့်​ပင်​မလိုက်​ဖက်​။

"သွားလိုက်​တော့ အခု ငါ့မျက်​စိ​ရှေ့က ထွက်​သွားကြ ငါဒီထက်​ပိုပြီး စိတ်​မတိုလာခင်​သွားတာအ​ကောင်းဆုံးပဲ"

အသက်​ကိုပြင်းပြင်းရှူ ကာ​ဒေါသ​တွေကို​လျော့ချ​နေတဲ့ သူတို့ bossရဲ့ စကား​ကြောင့်​အားလုံး  အလျိုလျို ထွက်​သွားကြသည်​။

အသက်​ရှူ သံပြင်းပြင်းရဲ့​နောက်​မှာ တဖြည်းဖြည်းတည်​ငြိမ်​လာတဲ့​ကောင်​လေးက မဆိုသ​လောက်​ဆိုသလို ညိုတာ​လေးက လွဲရင်​လုံးဝအကြည့်​လွှဲမရ​အောင်​ချောသူပင်​။ညို​ဖျော့​ဖျော့ အသားအ​ရောင်​လေးက အားနည်းချက်​မဟုတ်​ပဲ အားသာချက်​တစ်​ခုလိုပင်​လူတိုင်းလိုလိုကို ဆွဲ​ဆောင်​နိုင်​လွန်းသည်​။

အပ်​ကျသံ​တောင်​မကြားရနိုင်​အထိ တိတ်​ဆိတ်​လွန်းတဲ့ အခန်းထဲမှာ ဦး​နှောက်​ထဲကို​မေးခွန်းတစ်​ခုက ဝင်​ရောက်​လာသည်​။

ငါချစ်​တဲ့  အချစ်​တွေက သင့်​လျော်​ရဲ့လား.   .   .

တစ်​ချို့​တွေက​ပြောကြတယ်​သူ့နှလုံးသား​လေးကို ကိုယ်​ပိုင်​ဆိုင်​တာမျိုး သူနဲ့ကိုယ်​နှစ်​ဦးနှစ်​ဖက်ချစ်​နိုင်​တာမျိုးကမှ အချစ်​တဲ့ .  .   .

တချို့က​တော့ အချစ်​ဆိုတဲ့အရာက
အရမ်းဆန်းကြယ်​လွန်းတယ်​လို့​ပြောကြပြန်​ရော

တချို့ကြ​တော့လည်း​ပေးဆပ်​ရုံ သပ်​သပ်​ပဲတဲ့​လေ .  . .

တကယ်​ချစ်​ရင်​မပိုင်​ဆိုင်​ရလည်း သူ့အပြုံး​တွေနဲ့တင်​ရောင့်​ရဲနိုင်​ရတယ်​ဆိုတဲ့ လူ​တွေလည်း
ရှိပြန်​ရော .  .   .  .  .