Let Us Live and Let Us Love

Prologue

PROLOGUE

"Nakikipag-break na ako." Banggit ko sa kanya.

I've practiced many times, but I did not know that it would be this hard. 

"Ha?" He sounded surprised. His eyes and mouth wide with shock. 

Naramdaman ko ang biglaang paghina ng loob ko. Lumala ang sakit na nararamdaman ko sa lalamunan ko.

I wanted to break down in his arms and tell him everything. Gusto ko man magsumbong sa kanya kasi alam kong kakampihan niya ako. Pero mas lalo siyang masisira kapag pa panig siya sa akin. 

Nahihiya pa rin akong sabihin na may kumakalat akong photo scandal. Hindi lang ako ang nasisira ang reputasyon, pati ang sa pamilya ko at kay Ishmael. Only one scandalous photo, but it destroyed many reputations. 

"Basta." Mahinahon kong pagsisinungaling habang pinipigilan ko ang maiyak. 

Hindi niya pa alam dahil hindi naman nursing ang course ni Ishmael. 

He took a step, which made me step back from him. Huwag niya akong yayakapin dahil gaganti ako at magsusumbong sa kanya.

"Ayokong makipag-break." Ishmael declared at me.

It is not working any more Ishmael, I am ruining your life and reputation. "Ang kulit mo naman!" Naiinis kong sabi sa kanya. Is my acting not convincing enough for him?

He let out a whimper. I even saw a tear fell down from his eye, but he wiped it using the sleeve of his chef's jacket. 

"Ayokong mag-break tayo." Nangingilid na ang mga luha niya pagkatapos niya itong punasan.

My heart felt like it would explode any moment now. Tears are pooling from my eyes.

Ayaw ko rin naman pero kailangan naming mag-break para sa ikabubuti niya. Sinisira nila ako dahil sa photo scandal ko, ang mga kuya ko ay damay din dahil kapatid nila ako. Baka pati si Ishmael madamay rin. He's my boyfriend after all, and my friends cut off any connections from me to avoid the fiasco and that was the last straw.

I am really alone in that university. I've never felt so alone before.

"I am tired, Ishmael. May mga kailangan akong gawin at sa tingin ko itong relasyon natin hindi nakakatulong sa akin." Pagpapalusot ko.

Tinignan niya ako nang mainam. "Nagugulo kita sa pag-aaral mo?" Nalilito niyang tanong. "Okay ka naman, matataas ang grades mo."

"We needed to break up," I told him with the most tired voice I could muster. The glimmer in his eyes shows that he's hoping that I would not break up with him.

"Edi-"

"No." I cut him off. 

"Bakit ka ba nakikipagbreak sa akin?" He sounded irritated and tired. "Okay naman tayo!"

What more? Ano pa ba ang kailangan kong sabihin?

"Kasi napagtanto kong wala talaga akong nararamdaman sa iyo." I lied. 

Itsura niya ay para siyang na buhusan ng malamig na tubig. Sa tingin ko masyadong masakit iyong sinabi sa kanya dahil hindi siya nakapagsalita agad. 

"Ano iyon? Tatlong taob, tayong naglokohan?" His tone was bitter and his eyes were red. 

He believed me, and that is my cue to start using that to make him hate me. I am so sorry. This is for you. 

"Yes." I said and my voice almost broke.

"You're lying, Evie," he sobbed.

I shook my head. Imposibleng meron. I have him.

Ishmael's defeated face broke my heart and a tear almost escape from my eye again, but I manage to swallow the pain. Nakita ko kung paano niya tinanggap ang pagkabigo at tinalikuran ako. Tumagal siguro ng ilang minuto bago ako naglakas loob na humakbang at umalis sa dormitory ni Ishmael habang narinig ko ang mga hikbi niya.

Tama naman siguro ang ginawa ko. Pilit kong pinapakalma ang sarili kong gusto ng mag-iiyak sa sakit. I willed myself to not have a mental breakdown now. 

Mabilis ang mga hakbang kong umalis at saka lang naglabasan ang mga luhang kanina pa gustong kumawala para maibsan ang sakit sa lalamunan ko. Wala na akong pakialam kung may nakakakita sa akin at ang ilan sa kanila kilala ako kasi nga iyong scandal.

My body is screaming from the pain. I want to sobbed so hard. To cry very loud and let it out.

Wala akong malapitan at mag-isa ako. 

Hindi ko naman alam kung paano humingi nang tulong dahil nakakahiya ang nangyari sa akin. 

Paano kung lalo lang akong ma-judge?

Ngayon ko lang naramdaman ang bagsik ng lipunang mapanghusga at ang pamilya ko na gusto akong itakwil. They refused to talk to me.

Pakiramdam ko ayaw nila akong harapin at madikit sa akin. Just the thought of facing my family again is making me shudder with fear.

Right now, Ishmael is on my mind. He's the only one that matters right now. Alam kong masisira ang lahat, huwag lang si Ishmael.

That guy deserves everything good in his life. A woman like me is not good for him.

Leaving him was the best choice.

————————————————————————

Salamat sa pagbabasa nitong prologue! Some scenes here are for matured audiences. Siguraduhin po ninyong malawak ang inyong kaisipan at pag-uunawa sa mga sensitibong eksenang inyong mababasa. Salamat po.

WICK_KIDDO ❌️❌️❌️