Dünyamızın varoluşundan uzun zaman önce Astria adında bir gezegen vardı. Bu gezende huzur ve mutluluk hüküm sürerdi. Daima masmavi olan gökyüzü, yemyeşil ormanlar, sokaklarda koşuşturup oynayan çocukları ile herşey neredeyse tamamen kusursuzdu. Astrian ırkı ilkel olmayıp aksine bilim ve teknoloji olarak gelişmiş bir toplumdu.
-Vera-
Kahvaltı masasında her şey yolunda gidiyor. Herkes ne kadar da mutlu. Bugün eşim ve ben bebeğimize bir törenle isim vereceğiz onun benzersiz bir ismi olmalı, diye geçirdi içinden Vera.
Henüz daha dün bir erkek bebek dünyaya getirmişti. Sapsarı uzun saçları, zümrüt yeşili gözleri, yeni doğmuş olmasına rağmen erkeksi ve olgun yüz hatlarına sahipti.
Kahvaltının ardından aile bireyleri bir arada toplandı. Herkesin isim için bir önerisi vardı ancak Vera Ona Huxed ismini vermek istiyordu. Diğerleri onu onayladılar ve isim seçildi.
Karanlık çöktüğünde herkes evlerine dağılmış Vera ve Mathias küçük oğulları ile başbaşa kalmıştı. Bebek uyuyordu masum ve savunmasızca annesinin kolların da güvenle.
Anne uyudu. Baba uyudu.
Gecenin bir yarısı aniden korkuyla uyandı Vera. Kabus görmüştü hemen Huxed'e baktı. Huxed beşiğinde huzurla uyuyordu gözü bir an pencereye ilişti gökyüzünü kaplayan o parlak yıldızlardan hiç biri görünmüyordu her yer zifiri karanlıktı. Vera eşini uyandırdı ve dışarı bakmasını istedi Mathias uykudan gözlerini tam açamaz vaziyette balkona çıktı ve gökyüzüne baktı gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"Neler oluyor bu da ne? Daha önce hiç böyle bir şeye rastlanmamıştım hemen A.U.S'u aramalıyım." dedi.
Mathias, Astria Uzay Servisi'nde çalışıyordu.
Uzay servisini aramak için telefonunu aldı ancak çalışmıyordu. Televizyonu açmayı denedi ama o da çalışmıyordu. Sadece fener odayı aydınlatıyordu. Elektronik hiç bir alet çalışmıyordu. Denedi, denedi ve sonuç alamayınca sabahı beklemeye karar verdi.
Gece boyunca huzursuzca beklediler. Saat 4... , 5..., 6... ama gökyüzü aydınlanmadı hala her yer zifiri karanlıktı..
Mathias dışarı çıkmaya karar verdi. Vera Buna karşı çıksa da onu dinlemedi ve giyinmek için dolaba yöneldiği sırada kapıyı çalan bir el sesi duyuldu.
Gelen Mathias'ın iş arkadaşı Polgar'dı.
Telaşla içeri yöneldi.
"Neler oluyor Polgar ?"
"Bilmiyorum ama sanırım bir şeyler gezegenin manyetik alanını etkisi altına almış durumda. Hemen üsse gitmeliyiz" dedi Polgar.
Mathias giyindi. Yanlarına fener ve bolca pil alarak dışarı çıktılar. İnsanlar ellerinde fenerleri ile sokağa dökülmüş şaşkınlıkla etrafa bakıp bir şeyler konuşuyorlardı. Kalabalıktan bir ses yükseliyordu. Mathias ve Polgar kalabağı yarıp sese yöneldiler.
Yaşlı adam şöyle diyordu ;
"Biliyordum, yıllar önce bu topraklarda yaşayan kahin Nyriad'ın kehanetine göre üç gün sürecek bu karanlığın ardından yeni bir çağ başlayacak dünyamız asla eskisi gibi olmayacak. Bu sözlerimi sakın unutmayın hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!!"
Yaşlı adamın sözleri Mathias'ın kulaklarında yankılanıyordu. Normal şartlarda bu gibi şeylere inanmazdı ama tuhaf bir şeyler oluyordu.
Kalabalıktan uzaklaşıp yola koyuldular ancak arabalarda çalışmıyordu.
Büyük bir güç her şeye müdahale ediyor gibiydi.
"Bu şekilde üsse varmamız saatler alır önce benim evime gidip kendimize birer bisiklet alalım" dedi Polgar.
Mathias düşünceli bir şekilde onu başıyla onayladı.
Polgar'ın evine doğru yola çıktılar...
