Hoelang zou jij het overleven? Alleen zijn zonder sociaal contact? Wij, mensen leven op sociaal contact. Het is zoals ademen, iets natuurlijks, iets noodzakelijks. Maar wat als je eigenlijk nooit echt sociaal bent geweest? Wat als je jezelf dwong om sociaal te zijn? Jezelf verplichten omdat het zo normaal en gewoon is. Maar eigenlijk was je nooit jezelf, je beschermde jezelf tegen het ongewone. Je wou gewoon normaal zijn, zoals de rest. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer alles op zijn plaats valt.
De wonden hebben me asociaal gemaakt, me geïsoleerd. Ik was altijd stil en zei nooit iets, een eigen mening had ik nooit, ik ging overal in mee. Liet me 'gebruiken', want zo had ik toch tenminste sociaal contact, was ik niet alleen. Alleen met mijn wonden en het 'niks' goed kunnen doen.
Dus hoelang zou jij het overleven? Ik, nu al 10maand. Sociaal contact is nu 5 a 10% en anders ben ik altijd alleen, thuis. Heb er waarschijnlijk ergens bewust voor gekozen maar het lot heeft me tot hier gebracht. Vrienden heb ik eigenlijk niet meer of ja, eentje maar zie ik zo goed als 0% van de tijd. Heb er lang tegen gevochten, me slecht gevoelt, me boos gevoelt maar ik aanvaard het nu.
Niemand lijkt te kunnen leven met me, of vrienden te zijn. Ik blijf al heel mijn leven de 'rare', niet 'normaal'. Het heeft mijn hart al meerdere malen gebroken, de moed doen verliezen, zelfmoord willen plegen. De leegte is nu 'gevuld'. Ik zal nooit ergens bij horen, ik zal altijd een eigen menig hebben en mijn harde, directe commentaar hoort nu eenmaal bij mij. Sorry, zeg ik er niet meer voor. Heb nu alleen mezelf. Ik kan alleen aan mezelf een mening vragen of iets een goede keuze is. Sociaal contact heb ik niet meer of heel weinig, omgerekend heb ik de voorbije tijd 1 sociaal contact gehad om de 2 a 3 maand, bedoel dan echt babbelen, zoals vrienden. De andere tijd heb ik de madame achter de kassa.
Maar hoeveel zouden dit echt overleven? Zonder zot te worden? Zonder de moed te verliezen? Ik moet stilaan beseffen dat ik heel sterk ben en alles overleef. Geen enkele vernedering krijgt me klein, geen enkel gevoelig punt ga ik uit de weg. Ik heb ook geen therapie meer nodig omdat ik al sterk ben. Alleen ik moet er nog in geloven. Mijn eetproblemen komen daar ook van, uit die onzekerheid. Hoe kan je leren in je zelf te geloven? Heb altijd moeten overleven, nooit geleefd.
Ik ben sterk, ik ben An. Alleen moet ik daarin meer geloven, mezelf zijn.
